เขาชอบมึง 1/3
2017 Words
เซียน...
การเดินทางมาเมืองไทยครั้งนี้ของผมมันก็เรียบง่ายเหมือนกับทุกครั้งต่างกันก็แค่ครั้งนี้มีใครบางคนติดกระเป๋ามาด้วย เป้าหมายในการมาที่เมืองไทยครั้งนี้ของผมคือการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่แบบถาวรเพราะผมมีธุรกิจของตัวเองที่นี่ อาจมีบางครั้งที่ผมคิดว่าต้องกลับฮ่องกงบ้างเพราะป๊ากับม๊ายังคงอยู่ที่นั่นแถมพวกท่านยังมีธุรกิจที่ผมคิดว่าบางครั้งผมต้องไปช่วยพวกท่านดูแล
สนามแข่งรถของผมสร้างเสร็จใหม่เมื่อไม่กี่เดิอนที่ผ่าน ตอนนี้ที่แห่งนี้กลายเป็นแหล่งรวมตัวของเหล่านักซิ่งมากมายเกือบทั่วทุกมุมในไทย นอกจากจะเป็นสนามแข่งรถแห่งใหม่ที่อำนวยความสะดวกสบายในเรื่องของที่พักและอาหารแล้วสนามแข่งรถของผมยังคงมีอู่ซ่อมรถราคาแพงและอะไหล่รถที่ผมนำเข้ามาเองแน่นอนว่ากลุ่มนักซิ่งที่รักรถทั้งหลายต้องมารวมกันที่นี่
" โหแกที่นี่เหมือนเมืองเล็กๆเมืองหนึ่งเลยอะ นี่แกรวมทุกอย่างมาไว้ที่นี่เลยหรอเนี่ย "
คนข้างๆที่ก้าวขาลงจากรถได้หันมาถามผมด้วยสีหน้าตื่นเต้น แน่นอนล่ะที่นี่มีทุกอย่างเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับลูกค้า
" ข้างหลังที่พักมียิมแล้วก็สระว่ายน้ำด้วยนะมึงแล้วก็ร้านอาหารอยู่แถวๆนั้นแหละหลายร้านเลยกูปล่อยให้คนมาเช่า "
ผมหันไปบอกคนข้างๆ
" มีร้านอะไรบ้างอะแก "
" ก็อาหารที่มึงชอบอะมีทุกอย่างเลยแล้วก็มีอย่างอื่นด้วยนะกูคิดว่าถ้ามึงเห็นแล้วมึงน่าจะชอบกินอะ "
ผมตอบยิ้มๆ
" แบบนี้ก็ไม่ต้องออกไปไหนแล้วแหละแก ฉันว่าฉันอยู่ที่นี่ได้สบายๆเลยอะ "
" แต่ในนี้ไม่มีห้างให้มึงเดินช้อปปิ้งแล้วก็ไม่มีโรงหนังนะมึง "
ผมบอก
" อันนั้นไม่ใช่ปัญหาเพราะแกมีหน้าที่พาฉันไป "
ได้ไงวะ
" ว่าแต่ตอนนี้ฉันหิวมากเลยอะแก แกพาฉันไปหาอะไรกินก่อนได้ป่ะฉันจะได้รีบไปอาบน้ำแล้วก็นอนพักฉันเหนื่อยอะ "
ผมหันไปเลิกคิ้วให้มันเป็นการตอบรับก่อนจะเดินจูงมือมันไปด้านหลังที่พักซึ่งมีร้านอาหารตั้งอยู่ ผมก็เหนื่อยเหมือนกันนะอยากพักผ่อนแล้วแต่ว่าก็หิวเหมือนที่มันบอกนั่นแหละ อาหารบนเครื่องไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่
" แล้วห้องที่ฉันต้องนอนตอนอยู่ที่นี่มันห้องเดียวกับแกป่ะ "
คนข้างๆถามขณะที่เรากำลังเดินไปทางด้านหลังตึกที่พักซึ่งเป็นโซนร้านอาหารที่ผมปล่อยให้คนมาเช่า
" คนละห้องดิวะแต่ถ้ามึงอยากนอนห้องเดียวกันกับกูมึงต้องเป็นเมียกูก่อนนะ "
ผมตอบกวนๆ
" ไอ้บ้าใครจะเป็นเมียแกกัน แต่มันต่างที่นะแกแกก็รู้นี่ว่าฉันกลัวผีแล้วฉันจะนอนได้ยังไง "
เออว่ะผมลืมไปเลยเดี๋ยวตอนกลางคืนมันก็ฝันร้ายอีกเพราะเวลาไปนอนต่างที่แล้วมันชอบเป็น
" งั้นสองสามคืนแรกเดี๋ยวกูไปนอนเป็นเพื่อนมึงก่อนแล้วกัน "
" จริงนะ "
" อืมแต่หลังจากสามคืนแล้วกูไม่นอนเป็นเพื่อนมึงแล้วนะมึงต้องนอนคนเดียว "
ผมว่า
" ได้ไงอะ "
" เพราะถ้าให้กูไปนอนคืนที่สี่เราจะกลายเป็นผัวเมียกัน "
ผมพูดติดตลก
" มุกไหนของแกเนี่ยไม่ได้เรื่องเลยโครตแป๊กอะ "
" อ้าวก็คืนที่สี่ไงมึงคืนที่สี่อะเข้าใจป่ะ "
แป๊กได้ไงวะแมร่ง
" ทะลึ่ง!! "
ไม่นานผมและมันก็พากันมาถึงร้านอาหารที่ว่าและจัดการสั่งอาหารเรียบร้อยแล้วโดยมีมันนั่นแหละเป็นคนสั่งเองทั้งหมดส่วนผมก็มีหน้าที่กินแล้วก็จ่ายตังเหมือนทุกครั้ง ในระหว่างที่เราสองคนนั่งรออาหารกันอยู่ผมก็สังเกตุเห็นว่าลูกค้าโต๊ะข้างๆซึ่งเป็นผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับผมนั้นกำลังมองมาทางใครบางคนที่นั่งเขี่ยโทรศัพท์เล่นอยู่ตรงหน้าผมมองมาบ่อยมากแทบจะทุกๆนาทีเลยก็ว่าได้ ผู้ชายคนนั้นมองอิเชี้ยอีฟ...
" มองเชี้ยไรวะ "
อยู่ๆผมก็เผลอพรึมพรำออกมาเบาๆก็มันอดไม่ได้นี่หว่า นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกค้าผมจะเดินไปถามมันล่ะพูดแล้วก็ขึ้น!!
" เมื่อกี้แกว่าอะไรนะฉันไม่ได้ยิน "
คนตรงหน้าเงยหน้ามาถามผมก่อนจะวางโทรศัพท์มือถือลงข้างๆ นี่ก็ไม่เคยสังเกตุห่าเหวอะไรเลยถ้ามีคนมารอบทำร้ายมันจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย
" อ๋อเปล่าหรอกไม่มีอะไร "
ผมตอบ
" กูถามอะไรมึงหน่อยดิอีฟ "
ผมพูดต่อ
" ว่า... "
" ถ้ามีคนมาจีบมึงมึงจะทำยังไงวะ "
ถามเชี้ยไรของผมวะเนี่ยงงตัวเอง
" ก็ดูๆไปก่อนไงถ้าใช่ก็คบถ้าไม่ใช่ก็บาย ทำไมอะแกจะจีบฉันหรือไง "
" จีบห่าอะไรล่ะกูก็แค่ลองถามดู ที่นี่หนุ่มๆเยอะนะมึงเผื่อมีใครเห็นมึงแล้วจีบมึงไรงี้ไง "
ผมว่า
" แล้วแกล่ะถ้ามีคนมาจีบแกแกจะทำยังไง "
มันถามผมกลับ
" ก็ไม่ทำไงอะก็คงจะปฏิเสธเขาไปมั้ง "
ผมตอบยิ้มๆก่อนจะมองไปทางอื่น ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมมีสาวๆมาสารภาพรักก็เยอะนะแต่ว่าผมก็ปฏิเสธไป ผมจะควงจะคุยกับคนที่ผมหิ้วขึ้นเตียงเท่านั้นแหละแต่ก็แค่ไม่กี่วันหรอกเพราะคนตรงหน้าผมไล่เขาหนีไปหมด กับผู้หญิงพวกนั้นเราตกลงกันว่าจะไม่ผูกมัดกันเริ่มต้นบนเตียงแล้วก็แยกทางบนเตียงไม่สานต่อต่างฝ่ายแค่สนุกด้วยกันเท่านั้น
" ทำไมล่ะ "
คนตรงหน้าถามพลางขมวดคิ้วสงสัยถามเยอะจริงวะ
" กูมีคนที่ชอบอยู่แล้วจบนะ "
" .......... "
" เงียบ ไม่เชื่อกูหรือไง "
ผมถามคนตรงหน้าที่นิ่งไปเหมือนอึ้งๆแต่ผมพูดจริงๆนะ ผมน่ะมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว แล้วก็ชอบมากๆด้วยฉะนั้นผมจะไม่คบใครจนกว่าคนๆนั้นจะมีแฟน แฟนที่ผมคิดว่าเขารักกันจริงๆดูแลกันได้จริงๆ ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่ไปขอเขาคบน่ะหรอมันมีเหตุผลบางอย่างที่ทำแบบนั้นไม่ได้น่ะ
คุณเคยแอบชอบใครแบบปลงๆป่ะ ชอบเรื่อยๆแบบไม่มีความหวังห่าเหวอะไรทั้งนั้น ชอบแบบว่าชอบมากๆคอยช่วยเหลือซัพพอร์ตให้ทุกอย่างแต่...เขาคงไม่เอาเราอะ ชอบแบบรู้ว่าถึงเขารู้เขาก็คงไม่เอาเราไร้งี้อะแต่ก็ยินดีที่จะชอบที่จะทำดีให้
" แกชอบใครอะบอกฉันได้ป่ะ "
" ไม่ได้โว้ยเรื่องนี้เป็นความลับ "
ผมตอบกวนๆพลางเลิกคิ้วให้มัน อยากรู้อยากเห็นจริงๆนะมึง
" เขาสวยป่ะหรือว่าน่ารัก "
คนตรงหน้ายังคงถามต่อ
" ก็...สวยนะ น่ารักด้วย "
ผมตอบพลางมองไปที่มัน เหมือนอยู่ๆเขาก็มาทำตัวน่ารักใส่กูอะแล้วก็ได้ใจกูไปเลยเต็มๆเลย...เพื่อน
" งั้นฉันพอจะเดาออกแล้วแหละว่าแกชอบใคร "
เฮ้ย!! มันรู้หรอวะถามแค่นี้เอง
" ใคร? "
" ฉันไง "
เชี้ย!!
" มึงมั่วล่ะอีฟอย่างกูเนี่ยนะจะชอบมึง "
" ก็แกบอกฉันเองนี่นาว่าคนที่แกชอบอะเขาสวยเขาน่ารัก ก็ฉันนี่ไง ฉันสวย ฉันน่ารัก "
มันพูดยิ้มๆพลางสะบัดผมใส่ เออกูรู้ว่ามึงอะสวยอิหลงตัวเอง
" มั่วแล้วมึงแดรกๆข้าวได้แล้วพูดมากว่ะอาหารมาเสริฟแล้วน่ะ "
ผมบอกมันเมื่อพนักงานเริ่มยกอาหารที่เราสั่งไปมาเสริฟ์แล้ว ชอบทำให้ผมใจหายใจคว่ำอยู่เรื่อยเลยอิเพื่อนบ้า
" เขาสวยเขาน่ารักขนาดไหนอะแกถึงได้ชอบเขา "
ยังไม่จบ!!
" สวยที่สุดในโลกมั้งอิห่านถามอยู่นั่นแหละแดรกๆข้าวได้แล้ว "
" แกจะไม่บอกฉันจริงๆหรอว่าคนที่แกชอบอะเป็นใคร "
คนตรงหน้ายังคงเซ้าซี้ต่อทั้งๆที่ปากกำลังเคี้ยวอาหารอยู่ มารยาทบนโต๊ะอาหารของมันนี่ติดลบไปเลยนะ
" ไปส่องกระจกดูสิ "
ผมตอบยิ้มๆ
" .......... "
ยังจะมาทำหน้าเอ๋อใส่ผมอีก
" ไปส่องกระจกดูแล้วมึงจะรู้ว่าหน้าอย่างมึงอะสวยไม่ถึงครึ่งของคนที่กูชอบหรอกแล้วมึงก็ไม่มีความน่ารักเชี้ยไรเลย "
" ไอ้เพื่อนเลวปากหมาแบบนี้ฉันขอแช่งให้ผู้หญิงคนนั้นมีคนมาจีบตัดหน้าแกทีเถ๊อะ!! "
มันพูดพลางยกมือขึ้นเหนือหัว อ้าวอิห่านนี่อยู่ดีๆมาแช่งผมตอนแดรกข้าวซะงั้นปกติผมก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกนะแต่ว่าถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงที่ผมแอบชอบอะไรก็ห้ามแตะห้ามแช่งด้วย ผมจริงจัง!!
สงครามบนโต๊ะอาหารระหว่างผมกับมันจบลงก่อนจะมีเพียงเสียงช้อนกระทบกันเพราะต่างคนต่างหิวข้าว ระหว่างที่ผมนั้นกินข้าวอยู่ผมก็แอบหันไปมองไอ้ลูกค้าหน้าหล่อโต๊ะข้างๆที่ดูเหมือนว่ามันกินข้าวเสร็จแล้วแต่ยังไม่ยอมเช็คบิลออกไปสักที ไอ้โต๊ะนี้แหละที่ผมบอกว่ามันนั่งมองอิเชี้ยอีฟอะ
" เชี้ยอีฟ "
ผมเรียกคนตรงหน้าที่กำลังนั่งเคี้ยวข้าวจนแก้มตุ่ยแบบไม่สนใจใคร
" ว่า "
" มึงถอนคำที่มึงแช่งกูตะกี้ดิ๊ "
ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แช่งอะไรไม่แช่งมาแช่งให้มีคนมาจีบคนที่ผมชอบตัดหน้า
" ไม่!! "
" อีฟมึงจะถอนคำพูดดีๆหรือจะถอนคำพูดด้วยน้ำตา "
ผมว่า
" ทำไมแกกลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่เลือกแกงี้หรอ ฉันไม่ถอนเพราะฉันตั้งใจให้เขาไม่เลือกแกให้เขามีคนมาจีบตัดหน้าแก "
ได้ไงวะ!!
" กูจริงจังนะอีฟ "
นี่ผมซีเรียสนะเรื่องนี้
" แกชอบเขามากแกก็รักษาเขาไว้ให้สิแล้วถ้าเขาชอบแกจริงๆกี่ร้อยคนที่มาจีบเขาแข่งกับแกเขาก็ไม่เลือกหรอกถ้าเขาชอบแกจริงๆอะ "
" แลกกับการที่มึงถอนคำพูดมึงอยากได้อะไรบอกกูมา "
" อยากได้แกเป็นผัวอะได้ป่ะล่ะ "
กวนตีน!!
" ไม่เล่นดิวะกูจริงจังนะมึง "
ผมว่า
" ฉันไม่อยากได้อะไรจากแกทั้งนั้นแหละยังไงฉันก็ไม่ถอน "
" งั้นมึงก็จ่ายค่าข้าววันนี้เองก็แล้วกันกูไปล่ะ "
ผมบอกมันแค่นั้นก่อนจะรีบลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินออกมา หงุดหงิดโว้ย!! ผมจะเข้าไปจ่ายค่าอาหารจนกว่ามันจะบอกผมว่าจะถอนคำพูดให้ แช่งอะไรไม่แช่งมาแช่งให้มีคนมาจีบคนที่ผมชอบแข่งกับผม!!
" เซียน!! เซียน!! ไอ้เซียนกลับมานะ!! "
เสียงคนที่นั่งกินข้าวอยู่ตะโกนตามหลังผมมา ล้างจานไปเลยมึงวันนี้กูจะไม่จ่ายค่าอาหารให้จนกว่ามึงจะถอนคำพูด!!
- Writer
