ณ ร้านอาหารชื่อดังย่านใจกลางเมือง
“ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะครับว่าคุณไอรีนจะชอบทานเผ็ดขนาดนี้” เสียงเข้มพูดด้วยรอยยิ้ม พลางกับตักหมูน้ำตกรสแซ่บใส่จานให้คนตรงหน้า
“ขอบคุณค่ะ” ฉันเอ่ย ก่อนจะพูดต่อ “ฉันชอบทานเผ็ดตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ ยิ่งเผ็ดยิ่งอร่อย”
“ผมไม่สู้เลยครับ เผ็ดเกินไป” ไฮเฟลหัวเราะเบาๆ
ฉันก็อดอมยิ้มไม่ได้ เพราะเวลานี้ใบหน้าคมคายนั้นแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์ของอาหารอีสาน ทั้งส้มตำปูปลาร้าเอย น้ำตาหมูเอย ยำรวมมิตรเอย ทุกอย่างล้วนแต่มีรสชาติจัดจ้านทุกจาน ทำเอาผู้ชายมาดเท่ห์ตรงหน้าฉันเหงื่อตก
“ผมกินน้ำไปเยอะมากเลยอ่ะ ไม่ไหวๆ” ร่างหนาพูดพร้อมกับใช้สองมือพัดเป่าลมเย็นเข้าที่ริมฝีปากบวมเจ่อ
ฉันหลุดขำกับท่าทางเก้ๆ กังๆ ของเขา
“คุณไอรีนขำอะไรครับ”
“ขำคุณนั่นแหละค่ะ ทำท่าทางเหมือนเด็กน้อยเลย ฮ่าๆ” ฉันอดไม่ได้จริงๆ เขาในเวลานี้ทั้งน่าขำและน่ารักในเวลาเดียวกัน
“คุณไอรีนก็…” คนถูกแซวหน้าง้ำงอ
