บทนำ - การหลอกลวงของผู้ชายใจร้าย (จบตอน)

1196 Words

“เมื่อรักแล้วก็ต้องการจะครอบครอง!” “นายทำแบบนี้ได้ยังไง?!” เสียงพูดอันสั่นเครือถูกกลั่นออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่ม ริมฝีปากที่เคยมีแต่รอยยิ้มสดใส น่าทนุถนอม บัดนี้มันไม่เหลือคราบเล่านั้นอีกต่อไปแล้ว เวลานี้มีเพียงแต่ความซีดเซียวเท่านั้น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้าง! “แล้วทำไมจะทำไม่ได้ ไม่ทราบ” เสียงเข้มพูดแล้วไหวไหล่แบบไม่แคร์สื่อ ดวงตาคมคายดุจเหยี่ยวมองร่างบางตรงหน้าด้วยความดูถูกและรังเกียจอย่างชัดเจน ริมฝีปากหยักยิ้มร้ายกาจ สายตาแบบนั้น รอยยิ้มแบบนั้น มันกำลังฆ่าลมหายใจของหญิงสาวให้ตายลงอย่างช้าๆ ทุกสิ่งที่ประกอบเป็นตัวเขา ช่างกรีดหัวใจของเธอเหลือเกิน “นายหลอกฉัน” น้ำเสียงสั่นไหว ร่างบางพยายามกลืนเจ้าก้อนแข็งๆ ให้กลับคืนลงลำคออย่างยากลำบาก “หลอก?” ร่างสูงทวนคำพูด ขมวดคิ้วหนาเข้มขึ้นอย่างกวนประสาท “ฮ่าๆ ฉันหลอกเธอตอนไหนไม่ทราบ มีแต่เธอที่บ้าและคิดเองเออเองทุกอย่าง” ชายหนุ่มตอกหน้าหญิงสาวด้วยถ้อยคำเจ็บแสบ มือบางทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่น จิกปลายเล็บลงบนเนื้อจนเกิดรอยเลือดจางๆ แม้จะรู้สึกเจ็บ แต่ถึงกระนั้นบาดแผลทางกายมันก็ยังไม่เจ็บเท่ากับบาดแผลทางจิตใจ อย่างที่เธอกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ “แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมานายไม่เคยแสดงท่าทีให้ฉันรู้เลยว่านายไม่ได้คิดอะไรกับฉัน นายทำดีกับฉันทุกอย่าง เทคแคร์ฉันทุกอย่าง นายทำเหมือนกับว่านาย” คนพูดชะงักงัน ก้มหน้าไม่อยากมองร่างสูง “อะไร” เสียงห้วนเอ่ยถาม หญิงสาวค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา “ชอบฉัน” น้ำเสียงแผ่วเบายามเอ่ยประโยคถัดมา เสียงหัวเราะดังขึ้นทันทีที่ร่างบางพูดจบ และเสียงหัวเราะมันก็มีมากกว่าหนึ่งเสียงเสียด้วย ทำให้หญิงสาวต้องหันไปมองต้นตอของบรรดาเสียงหัวเราะเหล่านั้น นะ นี่มัน “หนึ่งพันบาท จ่ายมา” มือหนากระดิกนิ้วไปทางเพื่อนคนแรกที่เดินเข้ามาใกล้ตัว ผู้ชายผมทองแสยะยิ้มก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบเอาธนบัตรสีเทาออกมาส่งยื่นให้กับคนตรงหน้า “เจ๋งว่ะ! ที่ทำให้แม่ชีสยบต่อแทบเท้าได้ กูนับถือมึงจริงๆ ฮ่าๆ” ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาพูดขึ้น พลางกับชกกำปั้นเข้าที่หน้าอกของร่างสูงหนึ่งที นะ หนึ่งพันบาท! มันเรื่องอะไรกัน? “กูบอกมึงแล้วว่าเรื่องนี้ไม่เกินสามเดือน หึ เป็นไง ไวเกินคาดไหม” คนที่ได้เงินมาครอบครองพูดพร้อมกับยกแบงก์สีเทาขึ้นจูบเย้ยหญิงสาว “พวกนายพูดเรื่องอะไรกัน ทะ ทำไม…” “พนันไงล่ะ” เสียงเข้มว่าแล้วยักคิ้วข้างหนึ่งขึ้นแบบกวนๆ “มะ หมายความว่า…” “ถ้าไอ้ซีมันทำให้เธอชอบมันได้ มันก็จะได้เงินจากพวกฉันเป็นจำนวนหนึ่งพันบาท” คำพูดของผู้ชายผมทอง คนที่ให้เงินกับ ‘ซีโร่’ “แล้วมันก็ทำสำเร็จภายในระยะเวลาแค่หนึ่งเดือน เร็วกว่ากำหนดตั้งสองเดือน หึ เยี่ยมใช่ไหมล่ะ” ผู้ชายอีกคนพูดพร้อมกับปรบมืออย่างพอใจ หญิงสาวหันซ้ายแลขวาเพ่งมองจนแน่ใจว่าภายในห้องนี้ยังมีผู้ชายอีกห้าคนที่หน้าตาหล่อบาดใจราวกับดารา และพวกเขาเหล่านั้นก็มองเธอด้วยสายตารังเกียจอย่างเห็นได้ชัด “ของมันแน่อยู่แล้ว ผู้หญิงหน้าตาอัปลักษณ์แบบนี้ลองได้เจอมุขจีบบ้องตื้นเข้าไป มีเหรอจะไม่หลงกล ฮ่าๆ” อีกเสียงที่ดังแทรกขึ้นมา หญิงสาวรู้สึกเจ็บจุกจนพูดไม่ออก “นาย ซีโร่ นายมันเลว!” เสียงหวานใสตะโกนลั่นห้อง น้ำตาไหลทะลักราวกับสายเลือด เนื้อตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธปนเสียใจจนไม่สามารถจะอธิบายเป็นคำพูดใดๆ ได้ บรรดาผู้ชายอีกหกคนต่างพากันอึ้งและตกใจไม่น้อยที่ได้เห็นอารมณ์ร้ายของหญิงสาวตรงหน้า หญิงสาวที่คนทั้งโรงเรียนต่างพากันให้ฉายาว่าเป็น ‘แม่ชี’ ฉายาที่ได้มาเพราะความเรียบร้อย อ่อนหวานของเธอ ร่างบางเดินเข้าไปกระชากธนบัตรสีเทาออกจากมือหนา ก่อนจะมองมันทั้งหยาดน้ำตา “มีค่าแค่นี้เองเหรอ” หญิงสาวถามคนตรงหน้า “ความรู้สึกดีๆ ที่ฉันมีให้กับนายมันมีค่าแค่นี้เองเหรอซีโร่! ตอบฉันสิ! ตอบมา!” มือเรียวทั้งสองข้างกระชากคอเสื้อของชายหนุ่ม แต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบใดๆ “ตอนที่รู้ว่านายหลอกฉันมันก็เจ็บมากพอแล้วนะ แต่นี่ยังมีเรื่องการพนันเข้ามาเกี่ยวข้องอีก ทำไมนายถึงใจร้ายได้ขนาดนี้ซีโร่ ทำไมนายทำร้ายฉันได้ขนาดนี้ ทำไม ทำไม ฮือๆ” ร่างบางล้มลงกับพื้นอย่างคนหมดเรี่ยวแรง น้ำตารินไหลอาบแก้มทั้งสองข้างประท้วงให้เธอรับรู้ถึงความอ่อนแอของตัวเอง ชีวิตนี้หญิงสาวไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องมาพบเจอชะตากรรมเช่นนี้ มันทั้งเจ็บทั้งอายในเวลาเดียวกัน เจ็บ… ที่โง่ให้เขาหลอก และ อาย… ที่ไปหลงเชื่อว่าเขานั้นจริงใจ ร่างสูงนั่งชันเข่าข้างหนึ่งลงตรงหน้าเธอ มือหนาจับเข้าที่ปลายคางของหญิงสาวให้เงยขึ้น ดวงตากลมโตที่เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาประสานเข้ากับดวงตาคมดุจเหยี่ยวของเขา “ช่วยไม่ได้นะ ‘ไอรีน’ ในเมื่อเธอ ง่าย เอง!” เสียงเข้มจงใจเน้นคำว่าง่ายแล้วแสยะยิ้มร้ายกาจ! พลางกับผลักใบหน้าของหญิงสาวออกอย่างแรง ร่างบางเซถลาแต่ก็พยายามทรงตัวเอาไว้ไม่ให้ล้มไปกองกับพื้น ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ง่ายเองเหรอ เธอมันง่ายเองใช่ไหม? “ค่าตัวเธอ ฉันขอคืน” ซีโร่กระชากธนบัตรสีเทาออกจากมือของหญิงสาว ก่อนจะชูมันขึ้นเหนือศีรษะแล้วพูดในสิ่งที่ทำให้คนฟังต้องเจ็บเจียนตาย “ เฮ้ ไปกันเถอะพวก อย่ามาเสียเวลากับผู้หญิงไร้ค่าคนนี้เลย” เท่านั้นยังไม่พอ เขายังคงแสดงความร้ายกาจอย่างต่อเนื่องด้วยการก้าวเท้าเดินข้ามตัวของหญิงสาวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่พื้น การกระทำของซีโร่ทำเอาเพื่อนๆ ในกลุ่มอ้าปากค้างไปตามๆ กัน พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าซีโร่จะร้ายได้ขนาดนี้ มันเกินความคาดหมายที่สุด “ ฮือๆ” เสียงร้องไห้โหยหวนของเธอดังไปทั่วบริเวณห้องเก็บของ เวลานี้ไม่มีใครอยู่ในห้องแล้วนอกจากเธอและน้ำตาที่อยู่เป็นเพื่อน หัวใจดวงน้อยบีบรัดแน่น มันแตกสลายลงอย่างไม่มีชิ้นดี มันเจ็บ เจ็บเกินกว่าที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะทนได้ “ซีโร่ นายกับฉันขออย่าได้เจอกันอีกเลย!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more