“อย่ามาท้าฉันนะ นายมันก็แค่ลูกเมียน้อย ทำไมฉันจะต้องแคร์” คนพูดมีดวงตาแดงก่ำ
ลูกเมียน้อยงั้นเหรอ?
“ฉันรู้ว่านายไม่แคร์ฉัน แต่ว่านาย…” คนพูดเว้นช่วง ก่อนจะเอ่ยต่อ “แคร์คุณพ่อ หรือไม่จริง” ชายหนุ่มขมวดคิ้วถาม
ท่าทางของไฮเฟลในตอนนี้ถือไพ่เหนือกว่าซีโร่อย่างชัดเจน ฉันแอบเห็นสีหน้าของซีโร่ดูซีดเซียวขึ้นมาทันทีที่คนตรงหน้ากล่าวถึงบิดา เขาคงจะเกรงกลัวบารมีของพ่อเขาไม่น้อยเหมือนกัน
เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นสีหน้ากังวลใจแบบนี้จากผู้ชายอำมหิตเช่นเขา
“ไฮเฟล” ซีโร่กดเสียงต่ำในลำคอ
“ถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกกับคุณพ่อ นายรู้ใช่ไหมว่าท่านจะรู้สึกยังไง” คนเป็นพี่ยังคงจี้ปมไม่หยุด
“แก!” สรรพนามที่แปรเปลี่ยนไปตามอารมณ์ของคนที่กำลังถูกไล่ต้อนให้จนมุม
“เพราะฉะนั้น ปล่อยคุณไอรีนซะ แล้วฉันจะไม่บอกใคร โดยเฉพาะคุณพ่อ” ฉันมองสลับไปมาระหว่างซีโร่และไฮเฟล เขาทั้งสองคนดูยังไงก็ไม่ใช่พี่น้องที่รักกันเหมือ
