“ไม่เชื่อเหรอ” คนถูกถามย้อนถามกลับ ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบ มันดูไม่น่าเชื่อด้วยประการทั้งปวง นิสัยต่างกันสุดขั้วขนาดนี้ และไหนจะท่าทางราวกับอยากฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่งอีก ดูยังไงก็ไม่ใช่คนเป็นพี่น้องกัน ถึงจะต่างมารดาก็เถอะ ก็ฉันจำได้ที่ซีโร่บอกว่าเขาเป็นลูกเมียน้อย
“ซีโร่เป็นน้องผม แต่สำหรับเขา ผมคงไม่ใช่พี่ชายของเขาหรอก” เสียงเข้มเอ่ยราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ได้มีท่าทีซีเรียสอะไร
“ทำไมล่ะ เกลียดกันมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ฉันยังคงถามต่อ ฉันรู้ว่ามันดูไม่ควรที่ฉันจะละลาบละล้วงเรื่องในครอบครัวของเขา แต่ความอยากรู้มันก็ชนะความยับยั้งชั่งใจทุกอย่าง
“ผมไม่เคยเกลียดเขานะ แต่เขาเกลียดผมกับ…” พูดถึงตรงนี้ เจ้าของใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มก็พลันเศร้าขึ้นมา “แม่”
“ซีโร่เขาเกลียดแม่ของผมมาก เพราะว่า…”
“พะ พอเถอะค่ะ” ฉันรีบห้ามก่อนที่เขาจะพูดจบ “อย่าเล่าให้ฉันฟังเลย แค่ฉันถามมันก็มากเกินไปแล้ว” ฉั
