บทที่ 6 - ทำร้ายจิตใจ (จูบสั่งสอนคนอวดดี) (จบตอน)

1708 Words

“นะ นาย” “จุ๊ๆ อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยดีกว่าที่รัก ฉันว่าเราไปหาที่เงียบๆ อยู่คุยกันสองต่อสองดีกว่าไหม” เสียงเข้มเอ่ยเบาๆ พลางกับม้วนผมของหญิงสาวเล่นอย่างอารมณ์ดี ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเขาต้องการยั่วโมโหฉัน “ฉันไม่ไปไหนกับนายทั้งนั้น ระหว่างเราไม่มีอะไรต้องคุย!” ฉันกระชากเสียงใส่ ทุกคนในบริษัทฯ ต่างส่งสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามมากมายมาทางฉันและเขา แต่คนอย่างซีโร่ก็ไม่แคร์อะไรนอกจากความสะใจของตัวเอง “แน่ใจเหรอไม่มีอะไรต้องคุย” ชายหนุ่มกระซิบข้างหู “แล้วเรื่องรูปเมื่อสามปีก่อนล่ะ” เสียงเข้มเอ่ยพร้อมยิ้มหยัน คำว่า ‘รูป’ ที่หลุดออกมาจากปากของเขา ทำให้ร่างกายของฉันแข็งทื่อ “นะ นาย” ฉันตวัดสายตามองคนใจร้าย เม้มริมฝีปากแน่น “ไง มันสำคัญพอที่จะทำให้เธอไปคุยกับฉันแบบสองต่อสองได้ไหม” ชายหนุ่มจงใจเน้นคำว่าสองต่อสองชัดเจน “กี่ปีๆ นายก็เลวไม่เคยเปลี่ยน ฉัน ฉัน ฉันเกลียดนายจริงๆ!” น้ำตาเริ่มคลอเบ้า ทำไมนะ ทำไมโชคชะตาต้องแกล้งให้ฉันมาเจอคนอย่างเขาด้วย “อย่าเพิ่งด่วนสรุปสิ ความเลวที่ฉันมี มันยังไม่หมดเพียงเท่านี้หรอก” ร่างสูงยิ้มยียวน มือหนากระชากร่างบางให้ลอยหวือตามตนไปแบบไม่สนใจสายตาใคร “นี่!” ฉันหวีดร้องเสียงหลงเมื่อร่างทั้งร่างถูกชายหนุ่มกระชากอย่างไม่ใยดี นาทีนี้ฉันรู้ได้ทันทีว่าเขามีอิทธิพลมากแค่ไหน การกระทำป่าเถื่อนขนาดนี้ยังไม่มีใครหยุดเขาได้เลยคิดดูสิ แล้วผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างฉันจะเอาอะไรไปต่อกรกับคนอย่างเขา ปัง! ซีโร่เหวี่ยงคนตัวเล็กเข้าไปด้านในก่อนจะจัดการปิดห้องลงกลอนเสร็จสรรพ ใบหน้าคมคายเป่าปากออกมาเพียงเล็กน้อยเพื่อไล่อาการเหนื่อยหอบ เพราะตลอดทางที่เดินมานั้นแม่ตัวดีเอาแต่ดิ้นแหกปากร้องให้คนช่วยไม่หยุด “มากไปแล้วนะซีโร่!” ฉันตวาดใส่ เหวี่ยงกันแรงขนาดนี้จงใจให้ขาแข้งฉันหักหรือยังไงกัน “มากกว่านี้ฉันก็จะทำ ทำไม มีปัญหาเหรอ” ไม่พูดเปล่า มือหนายังผลักไหล่บางเป็นการท้าทาย ไอรีนเซเล็กน้อยกับการกระทำของชายหนุ่ม แต่หญิงสาวก็พยายามทรงตัวเอาไว้ไม่ให้ล้มอีกเป็นครั้งที่สอง “นายนี่มันเลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ภูมิใจนักหรือไงที่รังแกคนไม่มีทางสู้ โดยเฉพาะกับผู้หญิง” คำพูดของฉันไม่ได้ทำให้คนหน้ามึนสลดเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับได้ยินเสียงหัวเราะราวกับชอบใจ “ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเป็นเพศอะไร ฉันสนแค่ความ สะใจ ของฉันเท่านั้น” ร่างสูงเน้นเสียงคำว่าสะใจชัดเจน ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มพร้อมกับเบ้ปากยามมองหน้าหญิงสาว สายตาของเขา… กำลังทำให้หัวใจของฉันเจ็บปวด! “อย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ” ฉันกำหมัดแน่น กัดริมฝีปากจนแทบห้อเลือด “ฉันจะมอง” คนพูดกระตุกยิ้ม “ยัยขี้แพ้นี่ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ต่อให้ทำสวยมาราวกับนางฟ้านางสวรรค์ แต่ในสายตาฉันเธอมันก็เป็นแค่ยัยอัปลักษณ์อยู่วันยังค่ำ!” “ซีโร่!” เพียะ! ใบหน้าหล่อคมคายสะบัดไปตามแรงของฝ่ามือเรียว ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในโพรงปาก ดวงตาดุจเหยี่ยวมองหน้าหญิงสาวที่ประทุษร้ายตน ราวกับอาฆาตแค้นกันมานานแสนนาน เป็นครั้งแรกที่เขาถูกเธอทำร้ายร่างกาย เป็นครั้งแรกที่ยัยผู้หญิงอัปลักษณ์กล้าตบหน้าผู้ชายอย่างเขา “ไอรีน” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำในลำคอ พลางกับสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ร่างบางมากยิ่งขึ้น “ไอรีน” เขายังคงเรียกชื่อเธอซ้ำเป็นครั้งที่สอง ยิ่งเขาสาวเท้าเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งถอยหลังห่างมากเท่านั้น พลาด! ฉันรู้ตัวว่าพลาดที่ไม่มีสติปล่อยให้อารมณ์โกรธอยู่เหนือทุกอย่างจนพลั้งมือทำร้ายเขา ซีโร่ร้ายกาจมากแค่ไหนทำไมฉันจะไม่รู้ ดวงตาคมกริบคู่นั้นจ้องมองฉันอย่างโกรธจัด ไม่มีทางที่เขาจะยอมเป็นฝ่ายเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว และก็ไม่มีทางที่คนเหย่อหยิ่งเช่นเขาจะปล่อยให้ฉันลอยนวล “นะ นายหยาบคายกับฉันก่อน” เสียงของฉันสั่นเทา มือไม้เย็นเฉียบไปหมด “หึ หยาบคายงั้นเหรอ” เสียงเข้มกดต่ำในลำคอ ปฎิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ฉันกำลังกลัวเขาที่สุด! “ใช่ นายพูดจาไม่ให้เกียรติฉัน สมควรแล้วที่ฉันจะ… อื้อ!” ไวกว่าความคิด! ซีโร่กระชากร่างของฉันเข้าไปใกล้ตัวก่อนจะประกบริมฝีปากอุ่นร้อนลงมาอย่างรวดเร็ว การกระทำอันอุกอาจที่คาดไม่ถึงนั้นทำให้ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ริมฝีปากร้อนจัดกระแทกกระทั้นราวกับต้องการจะลงโทษฉันให้ขาดใจตายไปตรงหน้า สองมือเล็กได้แต่จิกข่วนไปตามร่างกายของชายหนุ่ม “อื้อ! อื้อ!” ฉันร้องอู้อี้อยู่ในลำคอเพื่อให้ซีโร่ปล่อย แต่ก็เปล่าประโยชน์ เพราะยิ่งฉันต่อต้านเขามากเท่าไหร่คนเอาแต่ใจก็ยิ่งดุดันมากขึ้นเท่านั้น ซีโร่ดันร่างของฉันให้กระแทกติดกับผนังห้อง ในขณะที่ริมฝีปากของเขายังคงละเลงลิ้มรสริมฝีปากอวบอิ่มของฉันไม่ห่าง ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย ลมหายใจขาดห้วงพอๆ กับเรี่ยวแรงของฉันเริ่มขาดหายไป ร่างสูงไม่เมตตาฉันเลยสักนิด เขาไม่สนแม้แต่น้อยว่าตอนนี้กำลังทำร้ายฉันมากแค่ไหน ซีโร่ก็เป็นซะอย่างนี้ ขอแค่ได้รังแกฉันเป็นพอ “อื้อ ฮึก” น้ำตารินไหลออกจากหางตาเมื่อต่อสู้ยังไงก็ไม่อาจสู้แรงของเขาได้ มันเป็นเวรกรรมอะไรที่ทำให้ฉันต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ และเจอกับคนใจร้ายอย่างซีโร่ ไม่รู้ว่าเนิ่นนานเท่าไหร่ที่ซีโร่ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ เพราะกว่าจะได้สติร่างสูงก็ถอยทัพออกไปเสียแล้ว “หึ จืดชืดชะมัด” ร่างสูงว่าพลางกับดันลิ้นในกระพุ้งแก้มด้วยท่าทีกวนประสาท เกลียด! ฉันเกลียดเขาที่สุด “เลว นายมันเลว” ฉันว่าเสียงเครือและใช้หลังมือถูริมฝีปากของตัวเองอย่างนึกรังเกียจ การกระทำของฉันคงไปกระตุ้นต่อมโกรธของซีโร่ไม่น้อย ดวงตาคมเข้มตวัดมองฉันแบบไม่ค่อยพอใจนัก “ที่ด่าเนี่ย เพราะอยากโดนอีกใช่หรือเปล่า” ซีโร่เดาะลิ้นเสียงดังกวนอารมณ์ ส่งผลให้ร่างบางยืนกำหมัดแน่นในคำพูดหยาบโลน คำพูดดูถูกเกินกว่าที่ฉันจะรับได้ ฉันง้างมือขึ้นสูงตั้งท่าจะตบสั่งสอนคนปากเสียอีกฉาด แต่ทว่า “ตบอีกสิ! ตบเลย! ถ้าเธอตบฉันอีกครั้งเดียวฉันจะลากเธอออกไปจูบโชว์ทุกคนข้างนอก เอาสิ! ตบเลย! ตบดิ!” มือหนาชี้หน้าเธออย่างท้าทาย ซีโร่ตวาดกร้าวทำเอาร่างบางสั่นสะท้าน มือเล็กค่อยๆ ลดลงแนบข้างลำตัว “นายมันบ้า!” น่าสมเพชที่ฉันไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย ฉันผลักร่างหนาให้ออกห่างก่อนจะรีบเดินหนีเขา ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้ แค่วินาทีเดียวก็ไม่อยากอยู่! “อะไรอีก ปล่อยนะ” มือหนาคว้าต้นแขนของฉันเอาไปบีบแน่น “พรุ่งนี้เธอต้องมาที่นี่” ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม “ไม่มา!” ฉันสวนกลับทันที ทำไมฉันต้องเชื่อฟังเขาด้วย ไม่มีทางซะหรอก พอถูกฉันปฎิเสธ คนเอาแต่ใจก็เพิ่มแรงบีบมากกว่าเก่า “ต้องมา! เพราะถ้าเธอไม่มา เธอเดือดร้อนแน่” “อย่าฝัน ฉันไม่มีวันกลับมาเหยียบที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง ปล่อยนะ!” ฉันพยายามสลัดมือหนาออกไปให้พ้นตัว แต่ซีโร่ก็ไม่เคยที่จะอ่อนข้อให้ ร่างสูงกระชากตัวฉันให้เข้าไปใกล้เขาอีกเป็นครั้งที่สอง และสายตาน่ากลัวของเขาก็ทำให้ฉันหวั่นว่าเหตุการณ์มันจะซ้ำรอยเดิม “ก็ลองดูสิ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าเรื่องรูปมันแพร่กระจายออกไป เธอจะทำยังไง” คนพูดยิ้มหยัน หึ เขาคงคิดว่าตัวเองกำลังเป็นต่ออยู่สินะ “อยากทำอะไรก็ทำ เพราะฉันมาคิดๆ ดูแล้ว ตอนนี้ต่อให้นายปล่อยรูปพวกนั้นออกไปมันก็ไม่มีผลอะไรกับฉัน อย่าลืมสิ ว่ารูปลักษณ์ฉันเปลี่ยนไปมากแค่ไหน ไม่มีใครรู้หรอกว่าผู้หญิงที่อยู่ในรูปนั่นเป็นใคร” ฉันแสยะยิ้มยิ้มร้าย ซีโร่นิ่งไปพักหนึ่ง ช่วงจังหวะที่เขากำลังเผลอฉันก็อาศัยความไวของตัวเองสะบัดแขนจนหลุดออกจากการเกาะกุม สองเท้าหันหลังเตรียมออกไปจากขุมนรก พอกันที นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเจอะเจอกับผู้ชายพรรณนั้น พอกันที! มือบางกำลังจะเปิดประตูออกไปสู่โลกภายนอก “แต่พ่อกับแม่ของเธอ คงไม่มีทางลืมลูกของตัวเองหรอกนะ เธอว่าไหม?” คำพูดของซีโร่เปรียบเสมือนสายฟ้าที่ผ่าลงกลางศีรษะของฉัน ดวงตาเบิกกว้างด้วยคาดไม่ถึงว่าคนข้างหลังจะเลวถึงขั้นดึงบุพการีเข้ามาเกี่ยวข้อง พระเจ้า ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีจิตใจที่ต่ำช้านัก! “เธอคงไม่อยากเสี่ยงหรอกใช่ไหม ไอรีน” ซีโร่เดินมากระซิบเสียงหยันที่ข้างใบหูขาวสะอาด ฉันหลับตาลงแน่นอย่างเจ็บปวด ปล่อยน้ำตาไหลรินอาบแก้มพร้อมกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนห้อเลือด ทำไมเขาต้องทำร้ายกันขนาดนี้ ทำไม “See you tomorrow, baby.”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more