Leo & Look Peach - 21 ความจริง
ฉันกลับออกมาจากบริษัทของพี่ลีโอด้วยสภาพที่เลื่อนลอยไร้วิญญาณ ตอนนี้ฉันเหมือนคนที่มีแค่กายหยาบไร้ความรู้สึก ฉันไม่อยากกลับคอนโด ไม่อยากกลับไปเจอสภาพแวดล้อมเดิม เพราะกลัวว่าใจของฉันจะรับไม่ไหว ฉันเดินมาเรื่อย ๆ จนฉันไม่รู้ตัวว่าฉันเดินไปถึงไหน แต่ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าบาร์แห่งหนึ่ง ไม่คิดว่าจะเจอพี่เจมส์เข้าพอดี
เมื่อฉันรู้สึกตัวว่าตัวเองได้เดินมาที่บาร์ของพี่เจมส์ตอนนี้ฉันไม่มีที่ไปไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้จะไปคุยหรือว่าระบายกับใคร ใบหน้าของพี่เจมส์ก็ลอยขึ้นมาในหัวฉันทันที ฉันที่กำลังจะเดินเข้าร้านก็เจอเข้ากับเจ้าของร้านพอดี
“น้องครับ ที่ห้ามชุดนักศึกษาเข้านะครับ” เสียงทักทายที่คุ้นเคยพร้อมกับส่งสายตาท่าทางทะเล้นใส่ฉันของพี่เจมส์ มันทำให้ฉันระบายยิ้มออกมาเบาๆ ให้กับพี่เจมส์
“พี่เจมส์ ฮือ ฮือ” ฉันไม่อาจจะอดทนและอดกลั้นน้ำตาพร้อมกับความรู้สึกที่มีตอนนี้ไม่ได้ ฉันไม่
