สายตาของแพรวาเอาแต่จ้องใบหน้าสวยที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ สีหน้าของหล่อนดูเป็นกังวลคล้ายหวาดกลัวซะมากกว่า กายสาวที่นั่งหันรีหันขวางคล้ายจะหลีกหนี แพรวายกยิ้มมุมปาก
ทอฝันมองเขาอย่างเห็นใจ ใช่ว่าหล่อนจะไร้เดียงสาขนาดไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับหล่อนในอีกไม่ช้านี้ ก็ดูร่างโปร่งที่จ้องหล่อนแบบไม่วางตาแล้วมานั่งประชิดตัวหล่อนขนาดนี้
“ยะ อย่านะคะ” ทอฝันเอ่ยพรางดันหน้าเขาออกห่าง หล่อนมองตาเขาอย่างขอความเห็นใจ
“เธอเป็นคนบอกเองไงว่ามันต้องดีกว่านิ้วเย็นๆ และตอนนี้ฉันจะทำให้เธอแน่ใจ” เสียงแหบพร่าดังอยู่ข้างลำคอ แพรวาพยายามซุกไซ้ซอกคอขาวที่หอมกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ นั้น
ทอฝันดิ้นหนีเขา มือเล็กพยายามดันร่างของเขาออกห่าง แต่ทว่าเรี่ยวแรงที่มีนั้นมันไม่เป็นใจเอาซะเลย ออกจะเต็มใจปล่อยให้เขาทำด้วยซ้ำ
“อื้อ อย่าดิ้นไปเลยทอฝัน อื้มม จ๊วบ!!!” แพรวาลูบไล้เนื้อตัวเด็กสาวตรงหน้านี้ไปมาเบาๆ หล่อนออกแรงดันร่างเล็กให้ค่อยๆ
