แพรวาเดินมาพร้อมกับทอฝัน หล่อนชำเรืองมองทุกเยื่องก้าวของยายเฉิ่มนี้ ในใจนึกหงุดหงิด กางเกงสั้นขนาดนี้จะโชว์ใครนักหนา สายตาเหลือบมองกางเกงผ้าขาสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย เสื้อซีฝองสีรุ้งเข้ากับการมาผักผ่อนที่ทะเลแห่งนี้เป็นที่สุด หมวกปีกว้างกันลมกันแดดได้เป้นอย่างนี้
“มะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะพี่แพรว” คิ้วเรียวยกขึ้นเป็นเชิงคำถามเมื่อเห็นเขาจ้องหล่อนอยู่นานแล้ว
“ไม่มีอะไร แค่ดูว่าเธอแต่งตัวเฉิ่มเชยหรือเปล่า” แพรวาเฉสายตาไปทางอื่น
“แหม!! ก็หนูแต่งตัวไม่เป็นนี่ใครจะเหมือนคุณโรสรินทร์หละ สวย เอ็กซ์ เซ็กซี่!!” ทอฝันสะบัดหน้าหนี แพรวามองตามก็อมยิ้ม
“หึงฉันเหรอ...” หล่อนขยับเข้าไปพูดใกล้ๆ ระหว่างเดินนั้น
“ปะ ป่าวซะหน่อยคะ ใครจะไปหึงคนที่เขารักกันอยู่แล้วได้” สายตาไหววูบเล็กน้อย
“ใครบอกว่ารักกัน” แพรวาหยุดเดินแล้วหันมามองเจ้าหล่อน
“ไม่มีใครบอกค่ะ หนูเห็นก็รู้แล้ว” ทอฝันพูดทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
