โรสรินทร์ยืนมองแพรวาล้างตาให้เด็กสาวนั่นนิ่ง หล่อนดูออกว่าแพรวาดูเป็นห่วงเป็นใย ปากบอกว่าไม่แคร์ไม่สนใจ แต่การกระทำมันไม่ได้หมายความอย่างที่พูด โรสคิดในใจ
“ดีขึ้นหรือยังคะ น้องทอฝัน”
“อื้อ ดีขึ้นแล้วค่ะ”
“อ้าวแล้วทำไมหรี่ตาแบบนั้นหละ”
“คือๆ ..” ทอฝันจะบอกยังไงดีว่าความซุ่มซ่ามที่มีในตัวหล่อนมันทำให้คอนแทคเลนหลุดออกตอนล้างตานี้
“เป็นอะไรอีก ไหนๆ ” แพรวามองเจ้าหล่อนอย่างห่วงใย
“ป่าวหรอกค่ะ แค่ทอฝันทำคอนเทคเลนหล่นหายตอนล้างตา”
“อ้าว แบบนี้จะมองเห็นไหมครับ” ไบร์อันเดินเข้ามาใกล้
“เห็นค่ะคุณไบร์อัน แต่ว่ามันจะลางๆ ” ทอฝันนึกตำหนิตัวเอง สมแล้วกับคำว่าเฉิ่มเบอะที่เขาชอบบอก
“ถ้าอย่างั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้ใหม่ ” แพรววาเอ่ยอย่างรีบร้อน หล่อนกลัวว่ายายเฉิ่มจะมองไม่เห็นแล้วนี่มันก็เริ่มมืดมากแล้วด้วย หล่อนรับออกไปจากรีสอร์ททันที
“ถ้าอย่างนั้นผมพาคุณทอฝันไปนั่งหน้ารอบบี้นะครับ”
“อ่อ ขอบคุณค
