ฉลองมิตรภาพ

1718 Words

แพรวาเดินวนอยู่ในห้อง สายตามองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อหาอะไรบางอย่าง ในใจหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกเมื่อไม่เห็นแม้เงาของคนที่ตามหานั้น นี่ไปเดินเล่นกันถึงไหนนะ หล่อนคิดในใจ สายตาก้มมองข้อมือเรียว นี่มันมืดแล้วนะยังไม่มาอีก มันน่าเขกกะโหลกจริงเชียวเด็กคนนี้นี่ แพรวาบ่นพึมพำ แกร็ก!!! “อุ๊ย!!! อ้าวพี่แพรวา” ทอฝันตกใจเล็กน้อยเมื่อเปิดประตูมาแล้วพบว่าเขายืนอยู่ในห้องนี้ ใบหน้าสวยปรับให้เป็นปกติ “ไปถึงไหนมา มาเอาป่านนี้” เสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยรังสีอำมหิตนั้นเอ่ยขึ้น พรางเดินเข้ามาหาหล่อนท่าทางเหมือนเอาเรื่อง “ก็เดินอยู่แถวนี้แหละคะ แล้วมานั่งเล่นที่ร้านกาแฟ่ก่อนถึงรีสอร์ทเราค่ะ” “ห๊ะ!! นี่เดินกันไปไกลออกนอกรีสอร์ทเลยเหรอ” “เอ่อๆ นิดหน่อยค่ะ บังเอิญเพลินไปหน่อย” ทอฝันตอบเสียงอ่อย เมื่อรู้สึกเหมือนเขาอารมณ์เสีย แล้วนี่ไปโกรธใครมาอีก ใครทำอะไรให้ไม่พอใจรึไง หล่อนนึกในใจ “เดินกับผู้นี่รู้สึกจะถูกอกถูกใจเป็นพิเศษเลยนะ” แพรวหรี่ตาประชด พรางมองหน้าหล่อนอย่างเอาเรื่อง “แล้วทำไมพี่แพววาต้องโมโหด้วยหละคะ ไปโกรธใครมาทำไมต้องมาลงที่หนูด้วย” ทอฝันเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ ดวงตากรอกมองลึกเข้าไปในตาเขาอย่างหาคำตอบ “ใครโกรธใคร ฉันไม่ได้โกรธหรือโมโหสักหน่อย แต่ไม่ชอบที่จะต้องมานั่งรอใคร” เขาเฉหน้าไปทางอื่น “รอใครคือรอหนูเหรอคะ” ทอฝันชี้นิ้วไปที่ตัวเอง “ก็ใช่นะสิ โรสชวนดินเนอร์ เขาจะเลี้ยงต้อนรับเรา” แพรวาเอ่ยเสียงเรียบแล้วทำทีเดินไปใส่ต่างหู “เขาคงไม่ได้ชวนหนูหรอกค่ะ พี่แพรวไปเถอะ” หล่อนหดหู่ใจเล็กน้อย “ไม่ได้เธอต้องไปด้วย ไบร์อันก็ไปนะ ” หูของทอฝันผึ่งขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น อย่างน้อยหล่อนก็มีเพื่อนไม่ต้องไปนั่งดูคู่รักเขาอี๋อ๋อกัน คิดซะว่าเปิดหูเปิดตาแล้วกัน “คุณไบร์อันไปด้วยเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นหนูไปด้วย ขอตัวอาบน้ำก่อน” เด็กสาวรีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความกุลีกุจอ “มันจะออกนอกหน้านอกตาไปแล้วนะทอฝัน” แพรวาเอ่ยในลำคอ พรางมองค้อนหลังเจ้าหล่อน แพรวาอยู่ในชุดเดรชสีน้ำเงินผ้าชีฟองยาว มันทำให้ยิ่งขับผิวขาวของเจ้าหล่อนมากยิ่งขึ้น ครั้งแรกที่แพรววาเห็นหล่อนถึงกับตะลึงงันไปชั่วขณะ ยายเฉิ่มของหล่อนก็แต่งตัวใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย แพรวานึกในใจขณะเดินมองแผ่นหลังเนียนที่เจ้าหล่อนเปิดเล็กน้อยนั้น สายตามองไปรอบๆ ซึ่งก็พบว่าเจ้าหล่อนดูจะเป็นจุดสนใจของบรรดาหนุ่มๆ สาวๆ ที่นั่งรับประทานอาหารอยู่ก่อนแล้วนั้น “ว้าวววว ยูอาคัทติ้ง คุณดูสวยและน่ารักที่สุดเลยทอฝัน” ไบร์อันมองเจ้าหล่อนอย่างไม่วางตา “แหมไบร์อันคะ แล้วโรสหล่ะ” โรสรินทร์เอ่ยพรางตีที่ต้นแขนของเขาอย่างหยอกเย้า “โรสก็สวยเซ็กซี่ครับ ส่วนคุณแพรวาก็สวยเฉี่ยวเหมือนกับครับ” ไบร์อันหันไปยิ้มให้กับสองสาว ทอฝันยิ้มน่ารักให้อย่างเป็นมิตร “เชิญนั่งค่ะเชิญนั่ง โชนนี้มีเพียงโต๊ะเรา เต็มที่เลยนะคะ” โรสเอ่ยพรางพยักหน้าให้เด็กเสิร์ฟรินน้ำสีอำพันนั้น “คุณทอฝันทานอันนี้หน่อยนะครับ” ไบร์อันตักอาหารให้กับทอฝัน แล้วยิ้มใจดี ทอฝันรับมาแบบเขินๆ แพรวาเห็นแล้วขัดหูขัดตา หล่อนเบือนหน้าหนีเล็กน้อย แต่ก็ปรับสีหน้าให้เรียบเฉย หล่อนหันไปมองยายเฉิ่ม แหมหน้าระรื่นเชียว “แล้วโรสหละคะ ทานอันนี้หน่อยไหม ท่าทางน่าอร่อย” แพรวาตักอาหารใส่จานโรสรินทร์บ้าง โดยไม่ได้หันไปมองหน้าทอฝันเลยแม้แต่น้อย “เอ่อผมขอถามหน่อยครับ คือคุณแพรวากับคุณทอฝันเป็นญาติกันเหรอครับ” ทอฝันหันไปมองหน้าแพรวา “อ่อค่ะเป็นญาติกันค่ะ” แพรวาตอบพร้อมมองหน้าร่างเล็กนั้นสีหน้าเรียบเฉย “อ๋อครับ สวยเหมือนกันเลยนะครับ” รอยยิ้มใจดีปรากฏขึ้น ทอฝันยิ้มเจื่อน แววตาไหววูบเล็กน้อย แต่ก็สลัดมันทิ้งพร้อมกับต้องสนุก หล่อนจะไม่หวั่นไหวอะไรทั้งนั้น ที่แต่งงานก็เพราะผู้ใหญ่ ที่แต่งงานก็เพราะพ่อหล่อนเป็นหนี้พ่อเขา อีกไม่กี่วันทุกอย่างอาจคลี่คลายไปเอง ทอฝันมองโลกในแง่ดี “แหมๆ แล้วคุณไบร์อันจะจีบคนไหนหละคะ” โรสหรี่ตามองเพื่อน “แหมต้องให้ผมบอกด้วยเหรอครับว่าจีบคนไหน” เขามองหน้าทอฝันแล้วยิ้มโปรยเสน่ห์ “แฮ็ก!!! “อุ๊ยแพรวคะ น้ำค่ะๆ ” โรสรีบส่งน้ำให้กับเขาท่าทางเป็นห่วงจนออกนอกหน้า ทอฝันทำทีไม่สนใจหล่อนหันไปยิ้มกับไบร์อันแล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มบ้าง “ฉลองให้กับมิตรภาพของพวกเราครับ” ไบร์อันชูแก้วน้ำสีอำพันขึ้น โรสหยิบแก้วตามไป และคนสุดท้ายก็ทอฝัน โดยเธอทำท่าแบบเหรอหราๆ “เธอดื่มเป็นเหรอทอฝัน” แพรวามองหน้าดุ “เป็นสิคะ ไม่เห็นยาก” แกร่ง!! พูดเสร็จ เจ้าหล่อนก็ยกแก้วกระทบกับทุกคน แล้วกรอกน้ำนั่นลงคอทันที สายน้ำไหลผ่านลงคอเป็นสาย ความร้อนของมันไหลผ่านลงท้องหล่อน ดวงตาหวานกระพริบถี่ “อื้อ อร่อยจังค่ะ” “ถ้างั้นก็ดื่มอีกนิดสะครับ ดื่มนิดไน่อยพอได้คุยถูกคอ” ไบร์อันรินน้ำนั้นให้ทอฝัน แล้วยกแก้วชูให้เธอดื่ม แพรวามองพวกเขาอย่างไม่วางตา ในใจอยากเขกกระโลกจริงเชียว เดี๋ยวเมารั่วหละน่าดู หล่อนคิดในใจ “ปล่อยพวกเขาเถอะค่ะ เรามาดื่มกันดีกว่า” โรสยกแก้วไวน์คล้องแขนแพรวา พรางวส่งสายตาเยิ้มยั่วยวนอีกครั้ง ระหว่างที่นั่งดื่มใกล้ๆ กันหล่อนก็ลูบไล้ต้นแขนต้นขาของแพรวาเพื่อปลุกอารมณ์ ทั้งหมดนั่งดื่มสังสรรค์กันอย่างสนุกสนาม ทอฝันไม่รู้ตัวไลยว่าในร่างกายของหล่อนนั้นมีน้ำอำพันอยู่มากมาย สายตาหล่อนเริ่มปรือฉ่ำเยิ้ม “คุณทอฝันนี่ยิ่งดูยิ่งสวยน่ารักจังครับ” ไบร์อันเอ่ยชมเปราะ “คุณก็ยิ่งดูยิ่งหล่อนะคะ” น้ำเสียงอ้อแอ้ทำให้แพรวาหันไปทำหน้าดุ หล่อนขบสันกรามแน่นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำเป็นไม่สนที่เขามองหน้า “คุณทอฝันก้อ” ไบร์อันเริ่มหน้าตึงเล็กน้อย เขาจ้องดูความน่ารักของทอฝันจนเพลินตา ดวงตาฉ่ำหวานส่งไปหาอีกฝ่าย ทอฝันเห็นก็รู้สึกได้ว่าไบร์อันคิดกับหล่อนยังไง “เอ่อๆ ทุกคนคะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะคะ” หล่อนจึงเอ่ยเพื่อหนีสายตาไบขร์อันและสายตาอีกคนที่นั่งตรงข้ามหล่อนนี้ ร่างเล็กทำท่าจะลุกขึ้น “อุ้ย!!” “ไหวไหมครับคุณทอฝันเดี๋ยวผมพาไปครับ” ไบร์อันรีบลุกขึ้นประคองร่างของทอฝันทันทีที่หล่อนเซ “เอ่อๆ ไม่ต้องหรอกค่ะ ทอฝันเดินได้” ไหล่มนเบี่ยงออกเล็กน้อย เพื่อให้พ้นจากมือของไบร์อัน ชายหนุ่มจำต้องปล่อยเมื่อรู้ว่าทอฝันนั้นถือตัวอยู่เช่นกัน “ผต่ว่าผม...” “เอาหละคะๆ เดี๋ยวแพรวไปด้วยเอง มานี่ๆ ” แพรวาตัดสินใจเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นทีท่าของไบร์อันที่เป็นห่วงจนออกนอกหน้า หล่อนปล่อยให้ทอฝันเดินนำไปก่อนแล้วหล่อนก็เดินตามหลังอย่างระวัง “อ้าวๆ เดินดีๆ หน่อยสิจะถึงไหมเนี่ย” แพรวาตะโกนเมื่อมองดูร่างเล็กกว่านั้นเดินโซเซเกาะข้างพนังตลอดทางนั้น “อื้อ ไม่ต้องมายุ่งได้มะ หนูเดินดีอยู่แล้วน่า” น้ำเสียงอ้อแอ้เอ่ยระหว่างที่เดินจะไปห้องน้ำ “อย่ามาถือดี เธอหนะเมามากแล้ว กลับห้องไปนอนเลย” แพรวาจับร่างเล็กกว่าให้หยุดฟัง แล้วชี้ไปทางห้องของหล่อนนั้น “อื้อ ที่ไล่หนูนี่จะไปกับคุณโรสใช่ไหมหละ หนูไม่ไปหรอก” ทอฝันชี้หน้าเขาอย่างรู้ทัน หล่อนโซเซเกือบยืนไม่อยู่ โชคดีที่เขาคอยจับแขนเอาไว้ “อย่าดื้อยายเฉิ่ม กลับห้องไปเดี๋ยวฉันไปส่ง” แพรวาออกแรงลากเด็กสาวเพื่อหวังจะพาไปส่งที่ห้องแล้ว “อ๊ะ อื้อ ปล่อยทอฝันนะ ทอฝันไม่กลับห้อง กำลังคุยสนุกอยู่เลย” “กำลังคุยหรือกำลังจีบกับไบร์อัน ห๊ะ!!” น้ำเสียงนั้นเอ่ยเกือบตะโกน ทอฝันมองหน้าเขาอย่างตกใจ ทำไมต้องเสียงดังด้วย ชอบว่าคนอื่นและชอบสั่งนักนะ หล่อนคิดในใจ “ช่าย!! กำลังจีบกับคุณไบร์อัน ” “อยากถูกมันเอานักรึไงห๊ะ!!” แพรวาเค้นเสียงต่ำพรางบีบแขนเจ้าหล่อนอย่างแรง “ค่ะ หนูอยากถูกคุณไบร์อันเอา อย่างน้อยมันคงรู้สึกดีกว่านิ้วใครบางคน ” ประโยคบาดหูนั้นทำเอาอารมณ์ของแพรวาพลุ่งปี๊ด ควันออกหูเธอแล้วตอนนี้ ยายเฉิ่มพูดแบบนี้คงยังไม่เคยตายคาเตียง แพรวาไม่ทนฟังอีกต่อไป ควับ!! “อุ๊ย ว๊าย ปล่อยนะพี่แพรวา ปล่อยหนู หนูไม่กลับห้อง อื้อ เจ็บ อย่าลาก อื้อ ” พรืดดด!! แพรวาไม่ฟังอะไรทั้งนั้นหล่อนตัวโตหว่าจึงออกแรงกระชากเด็กเฉิ่มแก่แดดนี้ไปยังห้องพักแบบถูลู่ถูกัง โชคดีที่โชนนี้ไม่มีแขกพัก เพราะโรสจัดเป็นโซนส่วนตัวโคตะระVIP จึงไม่มีใครเห็นสภาพ หากไม่เช่นนั้นหาว่าฉันรังแกน้องก็ว่าได้....>>>>>

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more