แพรวาแอบยืนมองหญิงสาวขึ้นรถไป หล่อนลอบขับรถตามไป ดวงตาเฉี่ยวมองรถคันหน้าด้วยแววตาที่มีเปลวไฟนั้น ทันทีที่รถเลี้ยวเข้าคอนโดหล่อนก็ชะลอรถอยู่ด้านนอกเพื่อสังเกตการณ์ หล่อนเห็นไบร์อันประคองร่างเล็กก็รู้สึกขัดใจ หล่อนอยากจอดรถแล้วเข้าไปกระชากพาหล่อนกลับบ้านเหลือเกิน ถ้าหากไม่เกรงว่าจะหนีไปอีก หล่อนจะไม่ใจเย็นรอให้พวกหล่อนเดินขึ้นไปแบบนี้ หล่อนรีบเหยียบรถกลับยังดีที่คอนโตกับผับไม่ไกลกันมาก
ร่างโปร่งเดินกลับไปที่โต๊ะด้วยร่างกายที่อ่อนแรง ร่างเสมือนไร้วิญญาณนั้น พาตัวเองเข้ามานั่ง ดวงตาเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด สมองของหล่อนคิดอยู่แต่เรื่องที่หญิงสาวพูดใส่เมื่อก่อนหน้านี้
“หย่าๆๆๆๆ ” เสียงนั้นมันก้องอยู่ในหู มือเล็กหยิบแก้วน้ำสีอำพันกรอกลงคอรวดเดียวหมดแก้ว หล่อนดื่มมันแก้วแล้วแก้วเล่า
“ฉันไม่หย่า ฉันไม่ยอม ” อึกๆ !! หล่อนพึมพำบอกตัวเอง พร้อมกับยกแก้วเหล้านั้นดื่มรัวๆ
“อุ๊ย..แพรวดื่มขนาดนี้เดี๋
