พลาดรักคนเถื่อน

มีคนที่เจ็บกว่า

ตอนที่4 มีคนที่เจ็บกว่า

ทันทีที่วางหญิงสาวลงบนเตียงสีเทาเข้ม ชายหนุ่มก็ปล้ำดูดยอดอกของเธออย่างมูมมามราวกับเสือเพิ่งออกจากถ้ำ แม้ว่าคนตัวเล็กยังคงต่อต้านสัมผัสของเขา จนเรี่ยวแรงแทบหมดลงเข้าไปทุกที

“อย่า..พอแล้วฉันเจ็บ...”

พรึ่บ

เดย์ผละออกก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นปิดร่างกายสุดเย้ายวน ที่มันเต็มไปด้วยร่องรอยจากฝีมือเขา ก่อนจะเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวแล้วถอดกางเกงออก

“ฮึก...”

หญิงสาวกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดแต่ทว่าเขาก็ได้ยินมันอยู่ดี ร่างสูงยืนมองเธอที่เอาแต่กอดผ้าห่มแน่นก่อนจะถอยไปนั่งที่เก้าอี้แล้วคว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบทั้งที่อยู่ในห้องนอน

“ฮึก...”

“มึงเป็นน้องของมันเหรอ”

“...” หญิงสาวซบใบหน้าลงกับหัวเข่าเพราะน้ำตาร่วงเผาะจนกลั้นสะอื้นไว้ไม่ไหวแล้ว

“กูถาม!”

“ใช่...”

“กูชื่อเดย์”“

“ฮึก...”

“มึงชื่ออะไร” หญิงสาวกำมือแน่นเพราะเขาควรจะถามเธอตั้งแต่ก่อนฉุดมาจากบ้านด้วยซ้ำ ไม่ใช่ย่ำยีเธอไปแล้วถึงมาถาม

“สงสัยมึงคงอยากให้ไอ้พวกนั้น...”

“มายด์!...ชื่อมายด์” ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะอัดควันบุหรี่เข้าปอดหนัก ๆ แล้วทิ้งมันลงกับจานกระเบื้องอันเล็กขณะที่ร่างบางสั่นสะอื้นค่อย ๆ ขยับลุกแต่ทันทีที่หยัดยืนเธอก็ทรุดลงกับพื้นอย่างหน้าสงสาร

พรึ่บ

“อย่าสำออยนัก มีคนที่เจ็บกว่ามึงเยอะ” มายด์ปล่อยน้ำตาหยดลงพื้นก่อนจะรวบรวมแรงฝืนเอาตัวเองที่มีผ้าห่มพันรอบกายตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อเชิ้ตติดมือมาอย่างถือวิสาสะ ก่อนพยุงร่างกายสุดเจ็บแสบเข้าห้องน้ำ

“ฮึก...ฮือ...”

มายด์นั่งลงที่ชักโครกแล้วกอดผ้าห่มที่ใช้คลุมตัวไว้แน่น หญิงสาวร้องไห้ราวคนจะขาดใจ เสียครั้งแรกให้ผู้ชายที่เป็นใครไม่รู้ และที่สำคัญคือเรื่องของพวกเขามันไม่ได้เกี่ยวกับเธอ

.....

เมื่อหญิงสาวหายเข้าไปในห้องน้ำเดย์ก็ลงมายังห้องกระจกอีกครั้ง ก่อนจะแสยะยิ้มร้ายเมื่อเห็นหยาดเลือดจาง ๆ ตัดกับสีครีมของโซฟาหนังอย่างดี แต่พอนึกถึงวันที่เขาเจอเดียร์น่าสภาพจมกองเลือด… เลือดแค่นี้มันเทียบกันไม่ได้ด้วยซ้ำ

พรึ่บ

เขานั่งลงบนโซฟาที่มีร่องรอยของน้ำรักเปรอะอยู่ อดไม่ได้ที่จะดึงทิชชูออกมาเช็ดมัน และไม่ลืมเช็ดรอยเลือดพรหมจรรย์นั่นออกไปด้วย เมื่อโยนทิชชูที่เปรอะเปื้อนไปด้วยสิ่งที่น่ารังเกียจทิ้งลงถังขยะ ก็คว้าบุหรี่ที่วางอยู่ข้างปืนขึ้นสูบอีกครั้งก่อนจะพึมพำออกมาเสียงเบา

“มึงรักน้องมึง กูก็รักน้องกู”

.....

แอด...

ไม่มัวนั่งเสียใจนานมายด์ฝืนร่างกายที่เจ็บแสบขั้นสุดเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่สวมเสื้อของใครอยู่ไม่รู้ ดวงตากลมโตที่แดงระเรื่อกวาดมองหาคนเลวอย่างหวาดระแวงก็เหลือเพียงกลิ่นบุหรี่ที่ยังคลุ้งทั่วห้อง แต่พอก้าวออกมานอกเขตห้องก็เจอเข้ากับมัจจุร้ายที่เธอกลัวเขาสุดใจ

“กรี๊ด!” มายด์หลุดเสียงร้องเมื่อถูกมือหนากระชากกลับเข้าห้อง ความเจ็บแล่นพล่านจนน้ำตาไหลอาบน้ำสองแก้มก่อนที่ร่างเล็กจะถูกเหวี่ยงขึ้นมาบนเตียงเดิม

พรึ่บ

ร่างหนาถอดเสื้อออกไปจากลำตัวที่เต็มไปด้วยรอยสัก ก่อนจะทำให้หญิงสาวต้องผวาสุดตัวเมื่อถูกเขากระโจนเข้าใส่

“อย่านะ!”

“เดี๋ยวกูจะไปส่งให้ถึงมือพี่มึงเลย” เรียวขาเล็กถูกจับแยกออกก่อนจะถูกความแข็งขืนสอดแทรกเข้ามาอย่างแรง หญิงสาวกรีดร้องจนสุดเสียงด้วยความทรมาน ถึงไม่ได้รุนแรงเหมือนครั้งแรก แต่สำหรับคนที่เพิ่งเสียความบริสุทธิ์...มันเหมือนจะตาย ปึก!

“กรี๊ด!!!”