ตอนที่17 นักโทษ
ใจของมายด์สั่นอย่างควบคุมไม่อยู่เมื่อต้องเข้ามาในห้องกระจกสี่เหลี่ยมที่มันเป็นความเลวร้าย...คืนนั้นเขาทำเลว ๆ กับเธอที่ห้องนี้
พรึ่บ
เดย์นั่งลงที่โซฟาตัวยาว ส่วนเดียร์น่าชิงไปนั่งโซฟาตัวเล็กที่นั่งได้แค่คนเดียว มายด์จึงทำตัวไม่ถูกว่าควรเอาตัวเองไปอยู่ตรงไหน
“เฮียเดย์จะให้คนอื่นเข้ามาทำไม”
“นั่งลง” เดย์ไม่ตอบน้องสาวแต่หันไปสั่งคนที่ยืนอยู่แทน มายด์จึงยอมนั่งลงข้าง ๆ แต่ชิดอีกฟากหนึ่งของโซฟา
“ไปหามันอีกทำไม แค่นี้ยังไร้ค่าไม่พอ?” เดย์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ แต่ทำคนเป็นน้องสาวตอบกลับอย่างไม่เต็มเสียงนัก
“เดียร์...ยังตัดใจไม่ได้”
“แล้วเป็นไง โดนเมียมันไล่อย่างกับหมา” แม้เสียงของคนเป็นพี่ชายจะเรียบนิ่งแต่คำพูดก็สร้างความเจ็บปวดให้เดียร์น่าได้ไม่น้อย คนน้องเริ่มมีน้ำตาคลอทำมายด์แอบรู้สึกไม่ดีที่ต้องมารับรู้ความเลวของพี่ชายตัวเอง
“ก็มันมาแย่งพี่แม็คไป... เดียร์กับเขาก็รั
