เมียนอกสายตา

บทที่2งานถนัดสินะ

ตั้งแต่วันนั้นที่แนะนำตัว ดาหลาก็ไม่ได้เจอกับเขาอีกเลย...จริงๆ พนักงานตัวเล็กๆ อย่างเธอ ก็ไม่มีความจำเป็นข้อไหนที่ต้องไปเจอกับผู้บริหารอย่างเขาอยู่แล้วหละ

อีกอย่างก็ใช่ว่าเธอจะอยากเจอ ถ้าเลี่ยงได้ก็อยากจะเลี่ยง

อยากหนีไปให้ไกลที่สุดจะได้ไม่ต้องมาพบเจอกับคนใจร้ายอย่างนั้น....

ขณะที่เสริฟเครื่องดื่มให้ลูกค้าอยู่นั้น ดาหลาถูกลูกค้าลวนลาม เธอพยายามที่จะหลีกเลี่ยงอย่างมีมารยาท เพราะลูกค้าที่นี่ เป็นคนมีระดับทั้งนั้น

"ไม่ได้ค่ะเสี่ยหนูแค่มาเสริฟ"

ดาหลาบอกกับลูกค้า หัวงูคนนั้นอย่างใจเย็นเมื่อตาเสี่ยแก่ พยายามที่จะรั้งเอวคอดของเธอ ให้เข้าไปนั่งในตักของเขา เธอมีสิทธิ์ที่จะขัดขืน และป้องกันตัวเองเต็มที่

เพราะพนักงานที่นี่แบ่งหน้าที่ชัดเจน ดาหลาเป็นแค่พนักงานเสริฟอาหาร ไม่มีหน้าที่มานั่งเอ็นเตอร์เทนแขก

ดาหลาจึงพยายามที่จะขัดขืน และพาตัวเองหนีห่างออกจากลูกค้าคนนั้น แต่เสี่ยแก่พลังช้างสาน กลับดึงรั้งให้เธอเข้าไปนั่งลงที่บนตักของเขาจนได้

"หนูอยากได้เท่าไหร่ เสี่ยจ่ายไม่อั้น สวยๆอย่างนี้จะมาเดินเสริฟให้เมื่อยอยู่ทำไม"

ตาเสี่ยแก่มือปลาหมึกเริ่มลวนลามดาหลา มือข้างหนึ่งพยายามล้วงลึกเข้าไปใต้กระโปรงของหญิงสาว ทำให้ดาหลาตั้งคอยจับตะครุบ มือปลาหมึกนั้นเอาไว้เป็นพัลวัน

"ปล่อยหนูไปเถอะค่ะเสี่ย หนูแค่มาเสริฟจริงๆ ถ้าเสี่ยอยากได้สาวๆ นั่งคุย เดี๋ยวหนูไปเรียกมาให้"

ดาหลาต่อรอง พยายามดันตัวออกจากเสี่ย ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้

ทำงานในที่อย่างนี้มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แขกบางคนก็เข้าใจ

แขกบางคนก็ดี แขกบางคนก็เงี่ยน หน้ามืดตามัว จะเอาอย่างเดียว

ขณะที่ดาหลากำลังยื้อยุด ฉุดกระชากตัวเองให้พ้นจากเสี่ยแก่บ้าตันหาอยู่นั้น เสียงทุ้มมีอำนาจของใครบางคนก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง...

"ปล่อยมือจากพนักงานของผมด้วยครับ"

เขาเอ่ยบอกลูกค้าเสียงเรียบแต่แววตาเอาเรื่องดุดัน..

ดาหลาหันไปมองตามเสียง เธอก็ต้องตกใจจนใบหน้าที่ซีดเผือด..นี่เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน การปรากฏตัวของธาม ทำให้เสี่ยแก่คนนั้นเริ่มที่จะโมโห หมูจะได้หามอยู่แล้ว ใครมันดันเข้ามาเสือก..

"ลื้อเป็นใครมายุ่งอะไรด้วยวะ"..

"ผมเป็นเจ้าของที่นี่ครับ เมื่อพนักงานของเรา ไม่ได้มีความยินยอม ผมว่าเสี่ยควรจะปล่อยเธอไป เดี๋ยวผมจะเรียกดาวประจำไนซ์คลับมาให้"

ธามเอ่ยเสนอลูกค้าอย่างใจเย็น เขาทำธุรกิจมานาน ย่อมไม่อยากที่จะหักหาญน้ำใจลูกค้าในทันที

"แล้วถ้าอั้วอยากได้น้องคนนี้ล่ะ อั๊วยินดีจ่าย จะเท่าไหร่ก็ได้ อั๊วทุ่มเต็มที่.."

ดาหลาส่ายหัวส่งสัญญานบอกธามว่าเธอไม่เต็มใจ ชายหนถ่มหลี่ตามองเพียงนิด ก่อนจะมองเมิน ตามนิสัยของเขา

"ผมว่าเสี่ยควรจะรับข้อเสนอของผมนะครับ ก่อนที่ทุกอย่าง มันจะสายเกินไป"

ธามเอ่ยบอกกับลูกค้าเสียบเรียบ พร้อมกับบอดี้การ์ดร่างยักษ์ของเขา เริ่มเข้ามาประกบเพื่อข่มขวัญฝ่ายตรงข้าม เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้ว ตาเสี่ยแก่ก็ปล่อยมือจากดาหลาในทันที เพราะส่วนมาก แขกที่นี่แค่ต้องการเข้ามาหาความสุข ไม่ต้องการมีเรื่องมีราวอยู่แล้ว แล้วข้อเสนอของธามก็ไม่ๆด้เลวร้ายอะไร

"ถ้าอั๊วปล่อยเด็กคนนี้ไป ลื้อจะส่งดาวของไนซ์คลับมาให้อั๊วแน่นะ"

แต่ตาเสี่ยแก่เริ่มต่อรอง เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง...ธามจึงพยักหน้าให้กับบอดี้การ์ดของเขา...

"จัดการเรียกยี่หวา ให้มาบริการลูกค้าคนนี้ ส่วนเธอ ตามไปพบกับฉันที่ห้องทำงาน"

เขาเอ่ยสั่งงานกับบอดี้การ์ดให้ไปเรียกดาวประจำไนซ์คลับ เพื่อมาเอาใจลูกค้าคนนี้ พร้อมทั้งหันไปสั่งดาหลาให้ไปพบเขาในห้องทำงาน ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง ที่เป็นห้องทำงานของตัวเอง

ซึ่งการกระทำของเขาในวันนี้ ธามก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าเขาจะเข้าไปช่วยดาหลาทำไม

เด็กคนนั้นอาจจะหาลำไพ่พิเศษอยู่ก็ได้ เห็นชอบทำหน้าหงิมๆติ๋มๆอยู่อย่างนั้น แต่เด็กคนนี้ ร้ายกาจแค่ไหน เขารู้ดี...

ครู่ต่อมา ดาหลาก็เข้ามาพบกับธามที่ห้องทำงานของเขา ตามที่ชายหนุ่มได้สั่งเอาไว้ เมื่อเดินเข้ามาในห้องเขาแล้ว ดาหลาก็รู้สึกอับอาย รู้สึกประหม่าไปหมดจนแทบอยากจะหายไปจากตรงนี้...

"ทำไมเธอถึงยอมให้เสี่ยคนนั้นมันลวนลามเอาได้"

ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม ขึ้นมาทันที เมื่อเห็นดาหลาเข้ามายืนก้มหน้าอยู่ในห้องทำงานของเขา

"หนูก็พยายาม ที่จะป้องกันตัวเองเต็มที่แล้วค่ะ"

ดาหลาบอกเขาไปตามความจริง ว่าเธอได้พยายามที่จะป้องกันตัวเองเต็มที่แล้ว แต่เธอสู้แรงตาเสี่ยแก่คนนั้นไม่ไหว

"นี่เธอป้องกันตัวแล้วเหรอ..ฉันคิดว่าเธอกำลังให้ท่า ตาเสี่ยคนนั้นซะอีก คงชอบสินะ วิธีหาเงินแบบนี้"

คำพูดแสนร้ายกาจ ที่หลุดออกมาจากปากของเขา ก็ไม่สู้สายตาดูแคลน ที่เขามองมาที่เธอนั้น ไม่ว่าจะกี่ปี ธาม สิริวัตร ก็ยังร้ายกาจเหมือนเดิม หรือว่าเขาจะจำเธอได้...

"คุณธามรู้ได้ยังไงว่าคะว่าหนูให้ท่าสี่ยคนนั้น หนูก็ทำงานของหนูดีๆ เห็นๆ กันอยู่ว่าเสี่ยนั้นมันพยายามที่จะลวนลามหนูชัดๆ"

ชายหนุ่มยังคงเชิดหน้านิ่ง มองเธอด้วยหางตา การกระทำของเขา มันทำให้ดาหลาถึงกับน้ำตาคลอเบ้า

เธอเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ ตกใจกับเหตุการณ์แทบแย่ แทนที่เจ้านายจะเข้าข้าง แต่เขากลับมองเธอด้วยสายตาดูถูกดูแคลนอย่างนี้ หญิงสาวจึงพูด อย่างท้าทายออกไปว่า...

"ถ้าคุณธามไม่เชื่อที่หนูพูด คุณธามจะลองเช็คกล้องวงจรปิดดูก็ได้ค่ะ"

เมื่อได้ยินดาหลาพูดอย่างนี้ ธามถึงกับแสยะยิ้มร้ายกาจออกมาทันที.... ฮึ เช็คกล้องอย่างนั้นหรือ เด็กคนนี้คงความจำเสื่อม งั้นเขาจะเรียกความจำคืนมาให้...

"นั่นซิ ฉันลืมข้อนี้ไปเลย ฉันคงต้องเช็คกล้องวงจรปิด จะได้รู้ว่าผู้หญิงที่ชอบทำหน้าซื่อๆ ยืนตัวสั่นๆ อย่างเธอ จริงๆแล้วแอบร่าน กล้าแม้กระทั่ง วางยาปลุกเซ็ก เพื่อจับผู้ชาย"

คำพูดของเขามันทำให้ดาหลานั้น น้ำตาแทบล่วง เขาจำเธอได้จริงๆด้วย เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว เธอคิดว่าเขาจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วเสียอีก..

เมื่อเขาจำเธอได้อย่างนี้ เห็นทีการทำงานที่นี่ของเธอ คงจะไม่ค่อยราบลื่นแล้วหละ

?????