ช่วงหลายวันมานี้เชอร์รีสังเกตเห็นว่าหลังเลิกเรียน มีนา ฮารุ และลูกตาล มักจะไปไหนมาไหนกันแค่สามคน เลยเกิดความสงสัยว่าปลาดาวหายไปไหน จะบอกว่ามีธุระทุกวันก็คงไม่น่าใช่
เชอร์รีนั่งเล่นอยู่หน้าตึกคณะจนถึงช่วงหกโมงเย็น หลังจากที่ชายหนุ่มหลายรายทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่ที่มักจะซื้อขนมมาฝากได้กลับไปกันหมดแล้ว เชอร์รีก็ลุกออกจากม้าหินอ่อนกะจะเดินกลับหอพัก แต่หางตาก็เหลือบไปเห็นคนสองคนที่เดินออกมาจากตัวอาคาร พูดคุยกันด้วยรอยยิ้มอย่างสนิทสนม
“สวัสดีค่ะพี่ทะเล ปลาดาวก็อยู่ด้วยเหรอ”
เชอร์รีเอ่ยทักทายหนุ่มรุ่นพี่ด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนจะเบี่ยงสายตาไปทางเพื่อนในสาขาแล้วเจื่อนยิ้มลงเล็กน้อย
“สวัสดีครับ” ทะเลทักทายกลับตามมารยาท
“เธอยังไม่กลับเหรอ”
ปลาดาวถามคนที่ยืนดักรอ เพราะเธอเห็นตั้งแต่เดินออกมาว่าเชอร์รีได้ลุกออกจากม้านั่งแล้ว แต่ก็ยืนรอจนกระทั่งเธอและพี่ทะเลเดินเข้ามาใกล้ จึงเข้ามาทักทาย
“กำลังจะ
