10| เกิดเรื่องจนได้
1737 Words
เราไม่พูดถึงเรื่องล็อกจัดบูธกันอีก ผมรู้ว่าอิงเครียดเรื่องนี้มาก ผมตัดบทและแก้ปัญหาด้วยการอาสาช่วยเรื่องนี้เอง ส่วนเรื่องฝ่ายจัดงานผมคงเฉยไม่ได้ทำแบบนี้ได้ยังไงทิ้งงานที่กำลังจะจัดขึ้นแล้วโยนให้ฝ่ายอื่นจัดการแทนแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน
"แม่อิงกลับมาแล้ว เอ๋ "
"สวัสดีเด็กน้อย จำกันได้มั้ยเอ่ย"ไออุ่นเอียงคอสงสัย ตาแป๋วมากเลยลูกสาวผม
"ไออุ่นสวัสดีค่ะก่อนลูก "
"สวัสดีค่ะคุณลุง อุ่นจำได้ คุณลุงช่วยอุ่นพามาส่งคุณแม่" มันสุขใจอย่างบอกไม่ถูก แค่นี้ก็ทำให้ผมใจฟูมาก ๆ แล้ว คุณป้าที่กำลังเก็บกระเป๋าคงเป็นพี่เลี้ยงของไออุ่นที่อิงเล่าให้ฟัง
"เป็นไงบ้าง หายกลัวหรือยัง"
"กลายเป็นว่ากลัวคนเยอะไปแล้ว ป้าสุดใจจะไปเลยใช่มั้ยคะ"
"ใช่ค่ะ ป้าอาจจะต้องค้างนะคะ คุณอิงไหวมั้ยคะ"
"ไหวค่ะ ป้าสุดใจไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ใช้เวลาให้เต็มที่ได้เลยค่ะ"
"ขอบคุณมากนะคะคุณอิง ป้าไปก่อนนะคะ ตัวจริงหล่อกว่าในทีวีอีกนะคะ" ผมยิ้มให้กับคำชมพร้อมกับยกมือไหว้ ป้าสุดใจเดินออกจากห้องไปตอนนี้ก็เหลือแค่ผม ลูกสาว แล้วก็แม่ของลูก
"พ่อพ่ออยู่ไหนคะ"
"พ่อพ่อนอนหลับค่ะ พ่อพ่อเหนื่อยมาก"
"ไออุ่นเรียกพี่ตฤณว่าพ่อพ่อน่ะ" ไออุ่นเรียกลุงของเขาว่าพ่อพ่อ แล้วไออุ่นจะยอมเรียกผมว่าพ่อบ้างมั้ยนะ เศร้าจัง
"คุณลุงสัญญาว่าจะพาอุ่นไปกินไอติม" ผมจำได้ไม่ลืม ใจพ่อคนนี้อยากพาหนูไปหาคุณย่าตอนนี้เลยด้วยซ้ำ คุณปู่คงดีใจส่วนคุณย่าก็คงทำตัวไม่ถูกที่อยู่ๆ ก็มีหลานโผล่มา
"ไออุ่นคะ คุณลุงงานเยอะค่ะ"
"ไม่เลย ไม่เยอะเลย ไปตอนนี้ยังได้" ผมถูกมองหน้า รองประธานที่เพิ่งมาทำงานวันแรกยังไม่ถึงครึ่งวันจะโดดงานแล้วเพื่อเอาใจลูกสาว
"ไคล์"
"ไออุ่นอยากไปมั้ยครับ"
"อยากไปค่ะ อยากไป อุ่นสงสารพ่อพ่อปล่อยให้พ่อพ่อนอนหลับนะคะคุณแม่ " อิงเล่าให้ฟังว่าพี่ชายคนนี้ของเธอทำงานหนักมาก ตอนนี้ที่ไร่ก็กำลังขยายธุรกิจที่พักเพิ่มแล้วก็ยังมีอีกหลายอย่างในไร่ที่ต้องดูแล เข้าใจอิงแล้วว่าทำไมต้องกระตือรือร้นอยากช่วยงานพี่ชายมากขนาดนั้น
"โอเค ก็ได้ค่ะ แม่ขอเข้าไปบอกพ่อพ่อก่อนนะ"
"เย่ๆ "
เป็นวันที่ผมโคตรแฮปปี้ ไม่ใช่แค่ผมคนเดียว เด็กน้อยในชุดกระโปรงสีชมพูที่นั่งข้างๆ ก็แฮปปี้ไม่เบา ไออุ่นขอนั่งเบาะหน้าเพราะอยากมองทาง ผมคาดเข็มขัดให้ลูกสาวตัวเล็กเรียบร้อย แม้จะรู้สึกเทอะทะหน่อยเพราะความตัวเล็กก็ต้องคาดเพื่อความปลอดภัย
"ต้องซื้อคาร์ซีทแล้วแหละ"
"ไม่ต้องก็ได้ ไม่ได้ไปไหนบ่อยซะหน่อย" อิงเนี่ยขัดผมตลอดเลย ผมอยากใช้เงินที่ตัวเองหามาได้กับเจ้าตัวเล็กที่นั่งข้าง ๆ บ้าง ถึงยังไม่ได้ยินไออุ่นเรียกพ่อก็ตาม แค่ได้อยู่ใกล้ได้เอาใจผมก็รู้สึกดีมากแล้วจริง ๆ
"ต้องสิ ดูสิจะถูกเข็มขัดรัดคออยู่แล้ว" เจ้าตัวเล็กของผมนั่งนิ่งไม่บ่นสักคำ ขอแค่ได้ไปเท่านั้น
"รถลุงไคล์ใหญ่จังเลย"
"ชอบใช่มั้ย"
"ชอบค่ะ"
"ไปอยู่กับลุงไคล์เลยมั้ยคะ แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อย" น้ำเสียงประชดนั่นรู้แหละว่ากำลังน้อยใจลูก
"ไปค่ะ " ไออุ่นตอบแบบไม่คิด ผมแอบกลั้นขำเพราะคนเป็นแม่จะน้อยใจหนักจนงอนหรือเปล่าแต่เรากำลังจะไปเที่ยวเพื่อสานสัมพันธ์ผมไม่อยากให้เราทะเลาะกัน
"อิง"
"รู้แล้ว แกล้งงอนลูกเฉยๆ "
ผมก็นึกว่าจะงอนจริง ๆ วันนี้ผมเตรียมบอดี้การ์ดมาด้วย มีบางส่วนที่ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ผมสั่งทุกคนทำงานอย่างเงียบ ๆ เพราะไม่อยากให้ไออุ่นตกใจ แต่ถ้ามีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลก็จัดการได้เลยเพราะวันนี้ผมมากับลูกไม่อยากให้เกิดเรื่องและเกิดอันตราย ไออุ่นและอิงสำคัญสำหรับผมมากที่สุด
ห้างสรรพสินค้า ROBERTS
"อุ่นไม่เคยมาที่แบบนี้เลย ที่บ้านเรามีแต่วัวแล้วก็ม้าให้ขี่" ผมชอบนะบรรยากาศแบบนั้นแต่ร่างกายเราก็ต้องเสพความสะดวกสบายใช้เงินเฟ้อๆ บ้าง ไม่แน่ผมอาจจะไปหาซื้อที่ทางแถวๆ ไร่ของพี่ชายอิง สร้างบ้านสักหลังไว้ให้ไออุ่น ตอนนี้จะทำอะไรก็นึกถึงแต่ลูก
"ที่นี่ต้องใช้เหรียญหยอดทั้งม้าแล้วก็วัวเลยลูก" อิงอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจเมื่อเราเดินผ่านเพลย์แลนด์ของห้าง เด็กๆ เยอะมาก ดีแล้วล่ะที่ไออุ่นไม่ร้องอยากเข้าไป
"แม่ขาอุ่นปวดฉี่"
"ห้องน้ำอยู่ทางนู้น พาลูกไปเข้าห้องน้ำก่อนก็ได้" ผมพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ซุ่มอยู่ตรงเสาหัวมุมเดินตามอิงกับไออุ่นไปและหยิบมือถือขึ้นมาเข้าแอปสั่งงานให้คนอื่นๆ ทราบ ผมเหมือนมาเฟียมากกว่าซุปตาร์ปลดเกษียณอีกว่ะ
"แน่ใจนะว่าอิงจะไม่โดนแฟนคลับของไคล์หยุมหัวอะ"
"คนของไคล์ดูแลอยู่ไม่ต้องกลัว ถ้ามีคนมาทำแบบนั้น ไคล์จะฟ้องแม่งไม่ให้เหลือเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น" ยุ่งกับผมได้แต่คนของผมอย่าริอ่านเด็ดขาด
"โอเค โดยเฉพาะผู้หญิง"
"อิงอย่าทะลึ่ง ฟ้องอิงคนแรกเลยดีมั้ย"
"ตัวเองแหละทะลึ่ง ไออุ่นคะแม่พาไปเข้าห้องน้ำดีกว่า" ผมหัวเราะเบา ๆ ไว้เชิงนิดหน่อย ไม่อยากโดนอิงทุบกลางห้าง
ผมให้เวลาสองแม่ลูกไปทำธุระส่วนตัว ผมยืนรออยู่หน้าร้านเครื่องประดับเพราะมีเก้าอี้ตัวยาวให้นั่งพักอยู่พอดี ระหว่างรอก็มองนั่นนี่ไปเรื่อยจนไปสะดุดกับสร้อยเพชรเส้นหนึ่งในใจผมมันเรียกร้องให้หยิบบัตรเครดิตออกมารูดแล้วเอาสร้อยเส้นนั้นกลับบ้านซะ แต่เรายังไม่ได้ไปกินไอติมกันเลย มีของถือติดมือคงเกะกะน่าดูเพราะผมอยากอุ้มลูกสาวสลับกับเดินจูงมือเขา
"อิงจะชอบมั้ยวะ" ตั้งใจจะซื้อให้อิงนั่นแหละแต่กลัวโดนบ่นเพราะผมคงไม่จบที่สร้อยคอเส้นเดียวหรอก แหวน ข้อมือ ผมกวาดเรียบแน่ๆ
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนจากแอปรักษาความปลอดภัย ผมรีบเปิดดูเพราะมันเป็นเรื่องสำคัญ
พับโครงการซื้อเพชรแล้วรีบวิ่งไปที่หน้าห้องน้ำหญิงทันที ผมไม่น่าปล่อยให้อิงกับไออุ่นไปกันสองคนเลย
"หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้"
ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือไออุ่นยืนร้องไห้แล้วตะโกนว่าอย่าทำแม่ของหนู ซึ่งมันทำให้ผมสติแตกมาก
"แม่อิงขา" เสียงของลูกบาดหัวใจผมเหลือเกิน ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แฟนคลับเหรอ? ทำเกินกว่าเหตุไปมั้ย เนื่องจากห้องน้ำหญิงบอดี้การ์ดผมไม่สามารถเข้าไปดูแลได้จึงทำให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น
"ไออุ่นมานี่ลูก " ผมวิ่งเข้าไปอุ้มลูกแล้วกอดเขาไว้แน่น
"จับมันไว้! " อิงถูกทำร้าย ร้ายแรงจนเสียเลือด ผู้ก่อเหตุมีอาวุธ โชคดีแค่ไหนที่ไออุ่นไม่เป็นอะไร
"คุณแม่เลือดออก ฮื่อ ลุงไคล์ช่วยคุณแม่ด้วย" ไออุ่นยังมีสติมากกว่าผมอีก ผู้คนในห้างพากันแตกตื่น ครั้งนี้มันใหญ่มาก ผมไม่รู้ว่าผู้ก่อเหตุเป็นแฟนคลับหรือว่าพวกสติไม่ดีกันแน่
"โอเคครับ ลุงจะช่วยแม่เอง" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของทางห้างกรูกันเข้ามาจับหญิงคนนั้นเอาไว้ ผมสั่งให้คนของตัวเองตามเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด ตอนนี้อิงอาการน่าเป็นห่วง ผมไม่กล้าเข้าไปจับเธอเพราะกลัวเธอเจ็บอีกอย่างผมอุ้มไออุ่นอยู่ด้วยผมไม่อยากให้ลูกกลัวไปมากกว่านี้ ที่สำคัญอิงยังโอเคแล้วโบกมือเป็นสัญญาณว่าอย่าพาลูกเข้าไปใกล้
"อย่าขยับนะคะ" มีพลเมืองดีเข้ามาช่วยห้ามเลือดระหว่างรอรถพยาบาลมารับ
"อุ่นกลัว แม่จะเจ็บมากมั้ยคะลุงไคล์" ผมไม่รู้จะตอบลูกยังไง ถูกแทงจนเลือดไหลขนาดนั้นต้องเจ็บมากอยู่แล้ว ให้ตายสิ ผมจะบ้าอยู่แล้ว! แต่ผมต้องคุมสติเพราะไออุ่นอยู่กับผม
"เดี๋ยวคุณหมอก็มาแล้ว แม่จะไม่เจ็บแล้วครับ" ผมโกรธตัวเองที่พาลูกกับอิงมาเสี่ยง
"รถพยาบาลมาแล้วครับ หลีกทางให้เจ้าหน้าที่ด้วยครับ" เสียงตะโกนไกลๆ ทำให้ฝูงชนหลีกทางให้กับเจ้าหน้าที่ สติผมเริ่มกลับมาเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ไออุ่นต้องมีคนคอยดูแลเพราะผมต้องจัดการเรื่องคนร้ายและโรงพยาบาลที่จะพาอิงเข้ารักษา
"ม๊าครับ ว่างหรือเปล่าผมมีเรื่องรบกวนหน่อย"
"ว่างพอดี มีอะไรให้ช่วยจ๊ะ" ป้าสุดใจก็ไม่อยู่ พี่ชายของอิงถ้ารู้เรื่องตอนนี้จากที่เราจะญาติดีกันเขาต้องเปลี่ยนมาบีบคอผมก่อนแน่ๆ ม๊าเนี่ยแหละเหมาะที่สุด
"มาช่วยดูเด็กหน่อยได้มั้ยครับ"
"เด็ก เด็กอะไร "
"พอดีว่าเกิดเรื่องนิดหน่อยแล้วตอนนี้ผมก็ต้องการพี่เลี้ยงเด็กมากๆ ม๊ามาช่วยหน่อยนะ"
"ไคล์ เด็กอะไรพูดให้กระจ่าง" ม๊าผมก็เป็นแบบนี้ด้วยสิ
"ลูกสาวผมครับ หลานม๊านั่นแหละช่วยมาทำหน้าที่ย่าให้หน่อยครับ เดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลย ผมจะเล่าทุกอย่างให้ฟังถ้าม๊ารีบมา" ผมส่งโลเคชั่นเข้าไลน์ม๊า ถ้าไม่ตัดบทแบบนี้วันนี้ไม่จบแน่
Line!
Mama : ไปไข่ทิ้งไข่ขว้างไว้เมื่อไหร่ โอ๊ยฉันปวดหัว อีกสิบนาทีเจอกัน
คนขับรถต้องพาม๊าเหาะมาแล้วแหละ
---------------
- Writer
