บทที่4 หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ไคเลอร์ที่หมดสติเพราะโดนยาสลบของราชันย์ฟื้นขึ้นมาพบว่าตนโดนมัดอยู่บนเก้าอี้ภายในห้องมืดๆแห่งหนึ่ง เขามองไปรอบๆห้องพร้อมกับมือกำลังแกะเชือกที่มัดแขนตนไว้อย่างใจเย็น
ไม่นานชายหนุ่มก็เป็นอิสระจากเชือกที่พันธนาการเขาไว้ โดนมัดแค่นี้ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับคนอย่างเขา และการที่เขาโดนจับมาขังไว้ก็ไม่ได้เป็นเรื่องยากอีกเหมือนกันที่เขาจะออกไปจากที่นี่อย่างไร้ร่องรอยและหายไปโดยที่ไม่มีใครตามตัวได้
ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีหนุ่มลูกครึ่งก็ออกมาจากตัวบ้านได้โดยที่ไม่ทิ้งร่องรอยใดไว้ เมื่อออกมาแล้วเขาก็เดินฝ่าความมืดไปเรื่อยๆเพราะไม่รู้ว่าตนเองโดนพาตัวมาอยู่ที่ไหน กระทั่งเดินลัดเลาะมาได้สักครู่จึงรู้ว่าโดนสองหนุ่มพ่อลูกพามายังเกาะแห่งหนึ่ง
วี๊ดดดดด
เสียงผิวปากที่ดังขึ้นเรียกให้หนุ่มลูกครึ่งหันไปมองทางต้นเสียง เพราะมันเป็นเสียงที่เขาคุ้นเคย และเป็นสัญญาณที่ใช้กับลูกน้องคนสนิท
