บทที่4 หายไปอย่างไร้ร่องรอย..3

1325 Words

“แน่ใจนะคะว่าพวกเขาตกลงกัน ไม่ได้กำลังลับฝีปากกันอยู่เหรอ” เมื่อเดินเข้ามาถึงหน้าประตูทั้งคู่หยุดนิ่งมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเคยชิน เป็นเรื่องปกติเมื่อทั้งสามหนุ่มที่ไม่หนุ่มแล้วมาเจอกับแบบพร้อมหน้าทีไรมีอันต้องได้ปะทะคารมลับฝีปากกันตั้งแต่ไหนแต่ไร “มึงก็รู้ว่าไอ้เคย์มันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วมันก็รักควีนนี่มาตลอด มึงจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ไอ้เซียน”เจคอปโมโนหนักเมื่อชวินไม่ยอมเข้าใจในสิ่งที่ตนอธิบาย “ทำไมมันจะไม่ผิด แค่หน้ามันเหมือนคนที่รังแกลูกสาวกูมันก็ผิดแล้ว มึงออกไปจากบ้านกูได้แล้วไอ้แจ๊ค ไม่ต้องมาพล่ามเปลืองน้ำลาย”ชวินที่ยังคงโมโหสวนกลับทันที แม้จะรู้ดีว่าเควินไม่ผิด แต่แล้วยังไงแค่เห็นหน้ามันเขาก็โมโหแล้ว “ฮะแฮ่ม...กำลังคุยเรื่องน้องควีนกันอยู่หรือเปล่าคะ”ราณีเดินเข้าไปในวงสนทนาทันที เห็นทีว่าถ้าขืนยังปล่อยให้คุยกันเองแม่จอมของเธอคงจะห้ามทัพของทั้งสามคนไม่ไหว เห็นพ่อรามขอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD