หมอครับมารักกัน

My Doctor.2 เซียนไวน์

" ผมขอโทษที่ไม่สามารถสานสัมพันธ์ของเราต่อไปได้ คือ คุณเก่งเกินไป ผมไม่ชอบผู้หญิงเก่งจนจับทางผมได้หมด เข้าใจผมนะ " กรอกตามองบนรอบที่เก้า !!! คนที่เก้า !! ของการออกเดท ยังไม่ทันได้แกะกุ้ง พนักงานรินไวน์ยังไม่ถึงครึ่งแก้วก็ต้องชะงักกับประโยคที่ควรเช็คบิล แสดงว่าชอบผู้หญิงที่ตามตัวเองไม่ทันสินะ ขอบคุณที่ปฎิเสธฉันตั้งแต่เนิ่นๆ

ขีดฆ่าในสมุดโน๊ต นก !!

"เข้าใจค่ะ ไม่เป็นไร ฉันก็กำลังจะบอกอยู่พอดีว่า โต๊ะข้างหลังแอบมองคุณทุกๆสองวิ เธอไม่เก่งหรอคะ คุณถึงหิ้วเธอขึ้นคอนโดบ่อยๆ " เขาหน้าถอดสี ยังไงฉันก็ยังไม่ค่อยชินกับการถูกปฎิเสธความสัมพันธ์ต่อหน้าพนักงานในร้านอาหารหรูสักเท่าไหร่ เพราะครั้งก่อนอักษรย่อของฉันก็ไปปรากฎตามสื่อโซเชียล ดังข้ามเดือนเพราะปาปารัสซี่แฝงตัวมาในคราบของพนักงาน เขียนข่าวได้เว่อมาก ใช้คำว่า สลัด !!! สลัดทิ้ง ฉันไม่ใช่ปิงย่ะ เขียนข่าวได้ไก่กามาก ถ้าไม่ติดว่างานเยอะนะ ฉันจะไล่ฟ้องให้หมดเลย ส่วนพวกเสพข่าวก็เสพกันชนิดที่ว่าไม่ลืมหูลืมตาเลยค่ะคุณณณ อีก้อยเพลีย แล้วผู้แต่ละคนที่มาชวนฉันเดทก็แล้วแต่มีหน้ามีตาในสังคมทั้งนั้น แฟนเก่าดารานางแบบ บลาๆ ว่ากันไป นึกถึงยัยสิตาขึ้นมาเลย ฉันจะบอกอะไรให้ นักธุรกิจมันก็วุ่นวายเหมือนกับเซเลปทั่วไปนั่นแหละ

"คือ ผมยังไม่อยากผูกมัด ผมชอบอิสระแบบนี้มากกว่า ผมไม่มีความสามารถหิ้วคุณขึ้นคอนโดได้จริงๆ ผมก็เลยต้อง จบความสัมพัธ์ของเราในครั้งนี้ คุณ โอเคนะ " เดี๋ยว !! ไม่มีความสามารถหิ้วฉันขึ้นคอนโดได้ มันยากขนาดนั้นเชียวหรอ ฉันดู หวงเนื้อหวงตัว ฉลาดรอบรู้ไปทุกสิ่งอย่าง จนผู้ชายไม่อยากหาทางฉุดฉันขึ้นคอนโด ?! ฉันก็สวยนะ ฉันก็ไม่ได้ฉลาดขนาดนั้นป่ะ อย่างเรื่องเซ็กส์ไง โตจนป่านนี้แล้วฉันยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นยังไง นี่ไงที่ฉันโง่ โถ ชีวิต !

"ค่ะ ฉันโอเค " เสียดายความหล่อความรวย ไม่น่าบ้ากามเลย ! เขาคงอยากเรื่อยๆไปจนแก่

"คุณสวยมากนะครับ แถมยังเก่ง มีผู้ชายอีกมากที่หมายปองคุณ " หรอ ?? เขากำลังปลอบใจฉันใช่มั้ย ฉันหยิบแก้วไวน์ที่พนักงานเพิ่งรินเสร็จยกกระดกรวดเดียวจนหมดแก้ว คงไม่ต้องอมแล้วกลั้วให้ทั่วปากเพื่อรับรสชาดแล้วล่ะคะ ไม่ได้เสียใจที่โดนผู้ชายปฎิเสธ แค่หงุดหงิดกับความสวยและความเก่งของตัวเอง ฉันพยายามไม่แสดงอะไรออกมาแล้วนะ แม้บางครั้งมันจะอดไม่ได้ก็ตาม

" ขอบคุณนะคะ ที่ชม "

ผู้ชายขอตัวกลับก่อน โดยที่มีผู้หญิงโต๊ะข้างหลังลุกเดินตามก้นไปด้วยติดๆ นัดกันไปกินชัวร์ๆ ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน บรรยากาศร้านนี้มาทีไรก็ต้องนั่งยาวๆ แล้วก็ยาวคนเดียวตลอด ทุกครั้งที่มาฉันก็จะโดนเทแบบหัวทิ่มทุกครั้ง ครั้งนี้ก็อีกเช่นกัน ชาโต้ มูตอง รอธส์ชิลด์ 1945 ฉันดื่มมันไปแล้วครึ่งขวด บ้าบอมั้ยล่ะ ทำตัวเหมือนชะนีอกหัก แต่ที่จริงแล้วฉันเสียดายค่ะ ขวดนึงไม่ใช่พันสองพันนะคะ นี่มันไวน์ราคาเหยียบล้านเลยนะ ให้ตายสิ ฉันดื่มมันเหมือนว่ากำลังกินน้ำเปล่า เซียนไวน์มาหลายงาน ออกเดททีไรผู้ชายสั่งไวน์ตลอด สุดท้าย ก็เป็นฉันนี่แหละที่ต้องเก็บซาก รวยมากไวน์ธรรมดาสั่งกินกันไม่เป็น

เมื่อถึงเวลาที่ต้องกลับ ... เซเล็กน้อย พนักงานพยายามลุ้นอยู่ห่างๆว่าฉันจะไปรอดมั้ย สุดท้ายก็รอดค่ะ เซียนไวน์ !! พี่ไหวค่ะ ฉันกอดขวดไวน์ที่หมดแล้วมาด้วย ขวดเหยีบล้านก็ต้องเก็บมาด้วย เสียดายยันขวด! ฉันเดินเข้ามาในลิฟต์ ด้วยอาการที่ตึงๆ มึนๆ แถมยังอึนๆ มาหมดครบทุกอาการ แต่ก็ยังไหว เมื่อประตูลิฟต์เปิด ฉันก็รีบก้าวขาฉับๆออกไปทันที ได้โปรดอย่าพันกันเลยเพราะไม่อยากล้มตรงนี้ !

กฎหมายระบุชัด เมาไม่ขับ ส่วนฉันขอเสริมนิดนึง เมาไม่ขับแล้วจะกลับยังไง พ่อแม่เข้าเวร พี่สาวเลี้ยงลูก ที่บ้านไม่มีใครว่าง ส่วนเพื่อนหน่ะหรอ ติดผัว จบ!! ฉันไหว ฉันต้องกลับให้ได้ เซียนไวน์สนามที่เก้าพร้อมออกตัว

ยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ขับรถมาชั่วโมงกว่า ระยะทางจากร้านถึงบ้านสิบกว่ากิโล โอ้โห ...นึกว่าเดินค่ะคุณก้อย ไม่หลับก็บุญเท่าไหร่แล้ว ทุกคนอย่าทำตามนะคะ มันไม่ดีจริงๆ ให้อภัยชะนีใกล้แก่แถมอายุใกล้คานด้วยค่ะ คือแบบไม่มีใครจริงๆ จือปากเล็กน้อย อีหอยเอ้ย วันนี้จะถึงบ้านมั้ยพูด !!

แม่รู้ แม่ตีตายเลย ! แต่แม่ควรชินกับก้อยได้แล้ว เพราะครั้งนี้ก็ครั้งที่เก้าแล้วที่ก้อยเมาเหมือนคน ไม่หมาค่ะ !! แม่ต้องให้เกียรติครั้งที่เก้าของก้อย เพราะทุกสิ่งที่ก้อยทำ ก้อยทำเพื่อพ่อกับแม่ ฉันจริงจังนะจะบอกให้ พ่อชอบพูดกรอกหูอยู่เรื่อยเลยถ้าฉันกับพี่กิ่งยังไม่เป็นฝั่นเป็นฝา พ่อนอนตายตาไม่หลับแน่ๆ ~_~ ถ้าพ่อยังพูดอยู่แบบนี้ก้อยจะตายก่อนพ่อแล้วนะ

-ครึ่งชั่วโมงต่อมา-

สายตาเป็นประกายเมื่อมองเห็นรั้วบ้านอยู่ไกลๆ ฉันขับมาถึงบ้านจนได้ ตัวช่วยครั้งนี้คือเปิดกระจกให้ลืมโกรกหน้า มันช่วยได้จริงๆค่ะ

นั่นมันรถพี่หมอซันนี่นา อ้าว แล้วพี่สาวฉันไปไหน ปกติรถจะจอดคู่กัน หมอซันมานอนกับอิงชาหลานสาวสุดที่รักของน้าก้อยอีกแล้วสินะ พอมาถึงบ้านฉันก็อยากทิ้งตัว ดีใจที่พาตัวเองกลับมาอย่างปลอดภัย ครั้งต่อไปฉันจะเป็นแบบนี้มั้ยนะ ?? อีกกี่รอบถึงจะพอ

ในบ้านเงียบสงัด ฉันเดินเกาะราวบันไดขึ้นมาบนบ้าน แสงไปสลัวกับสายตาที่พร่ามัวทำให้ต้องคลำผนังบ้านเดินหาห้องนอนของตัวเอง ก่อนขึ้นมาฉันถอดคอนแทคสายตาขว้างทิ้งเข้าพุ่มไม้ไปแล้วเรียบร้อย กลัวว่ามาถึงห้องนอนแล้วจะไม่อยากทำอะไรนอกจากทิ้งตัวลงบนเตียง แล้วเผลอหลับไป แบบนั้นไม่ดีแน่ ตาอาจจะบอดได้ค่ะคุณ รายวันไม่ใช่รายเดือน

ลูบๆ คลำๆ เอิ่ม ประตูทำไมมันนุ่มจัง แถมยัง อุ๊ป ฉันว่าฉันเจอดีเข้าให้แล้วล่ะ >...แกร๊ก !

แม่กลับมาแล้วหรอ !! แม่จะด่ามั้ยเนี่ยถ้ารู้ว่าฉันเมามากขนาดนี้ แถมยังขับรถตอนเมาอีก งื่อออ โดนยับแน่ๆเลย

"แม่ขา ก้อยจะนอนแล้วค่ะ " ฉันรีบคลำทาง เดินไปหาห้องน้ำทันที อย่างน้อยๆแม่ก็ต้องเกรงใจนี่มันนเวลาพักผ่อนลูกนะคะ

"จะนอนทั้งที่หน้ายังแต่งเต็มอย่างนั้นหรอ "

พี่หมอ !! เฮ้ย เข้ามาได้ไง

"พี่หมอ มีอะไรหรือป่าววว ก้อยตกใจหมดเลย นึกว่าแม่ "

"พี่ก็จะเข้ามาอาบน้ำนอนไง " พี่หมอตอบเสียงเรียบ ฉันเห็นเงาลางๆของร่างสูงกำลังเดินมาทางนี้ พี่หมอทำเหมือนห้องตัวเอง ถอดถุงเท้า คลายเนคไท แล้วก็กำลังจะ...ถอดเสื้อ โอ๊ยขอคอนแทคหน่อยจ้า มองไม่ชัดเลย

"พี่หมอ นี่ ห้องก้อยนะ "

"เมาแล้วเลอะเทอะแบบนี้ตลอดเลยหรือเปล่า นี่ห้องพี่ " ตายห่า เวร !! เวรแล้ว ฉันเข้าห้องผิด โอ๊ย น่าอายชะมัด ฉันเกาหัวแก้เขิน เผลอขึ้นเตียงพี่หมอไปแล้วด้วย ลืมไปพี่หมอมีห้องส่วนตัวด้วย ตั้งสติก้อย สติค่ะลูก

"คือ พอดีก้อยถอดคอนแทคออกก็เลยมองไม่ค่อยชัดค่ะ ขอโทษน้า ไปแล้วค่ะ "

หมับ !!

"เข้ามาแล้ว ก็ .... "

"คะ " ฉันหันไปมองหน้าพี่หมอ ซึ่งมันเบลอมาก เบลอจนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้พี่หมอกำลังโน้มต่ำลงมาใกล้เรื่อยๆ >.<