พรึ่บ !!
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวัน สารภาพว่านอนไม่ค่อยหลับเลยหลังจากที่รับสายปริศนา มาหลับลึกตอนใกล้จะเช้า หันไปมองคนข้างๆ ไม่อยู่แล้ว! หายไปไหน ?! ฉันดีดตัวขึ้นนั่ง ดึงผ้าห่มออกจากตัว กระโดดลงเตียงมุดมองข้างล่าง ก็ไม่มี !? ฉันก็บ้าพี่หมอจะลงไปมุดอยู่ทำอะไรใต้เตียง ไม่น่าเผลอหลับเลย ฉันมองหาโทรศัพท์ของตัวเองแล้วรีบหยิบมากดเปิดเครื่อง ไลน์ ข้อความบลาๆเข้ามารัวมากค่ะ แต่ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายเพราะส่วนใหญ่เป็นไลน์กลุ่มของคลีนิก ถ้ามีงานด่วนคงมีสายเข้าจากผู้จัดการแล้ว ฉันเลื่อนหาเบอร์พี่หมอแล้วกดโทรออกทันที
"ฝากข้อความอีก ! " โทรไม่ติด ไปไหนของเขา ฉันเดินวนรอบห้องเหมือนหนูติดจั่น พี่หมอควรจะทิ้งโน๊ตไว้บ้าง หรือไม่ก่อนไปก็ปลุกฉันให้รู้ตัวสักหน่อยก็ได้ หรือว่า พี่หมอจะกลัวฉันตาม รำคาญฉันหรอ ?? ไม่เอาสิไม่คิดมาก !
ฉันล้มเลิกความคิดบ้าๆแล้วมานั่งกินอาหารเช้าที่แม่บ้านเตรียมให้
