My Doctor.6 ขอคบ❤

1836 Words
ไอ้คิณขอตัวไปหากาแฟกิน ถึงสภาพเพื่อนจะปางตายแต่ผู้ชายของเราต้องอิ่ม (ก่อนเสมอ) เฮ้อ ขอโทษที นี่มันกาแฟแก้วแรกที่ฉันซื้อให้พี่หมอ ใครหน้าไหนก็กินไม่ได้ ออกตัวแรงกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เอาเถอะ ก่อนอื่นฉันต้องเดินหาพี่หมอให้เจอซะก่อน จะนั่งรออยู่หน้าลิฟต์งานการคงไม่ได้ทำกันพอดี ไม่รู้ว่าพี่หมอจะออกมาตอนไหน คุณพยาบาลก็หายไปแล้วด้วยสิ ยืนคุยกับไอ้คิณได้แป๊บเดียวเอง โทรดีมั้ย ?! เออใช่ ฉันมีเบอร์พี่หมอ รอช้าอยู่ทำไม โทรสิคะ ตู๊ด ตู๊ด "ครับ รอพี่อีกสองนาทีนะ เดี๋ยวพี่เดินออกไป " ยังไม่ทันได้อ้าปากถาม รู้ได้ไงวะ ?! แล้วพี่หมอก็วางสายไปเลย เป็นหมออ่ะเนอะ ทำอะไรก็ต้องเร็ว รอบคอบ แล้วก็ชอบรู้ทันตลอด ..เอิ่ม อยากรู้จังถ้าชีวิตไม่มีเวลามาเป็นตัวบีบ พี่หมอจะทำอะไรเร็วๆมั้ยน้าาา ฉันหมายถึงอาบน้ำไรงี้ คิดมากไปได้ หมายถึงตัวเองเนี่ยแหละ คิดมาก ^^; สองนาที ก็สองนาที ดีแล้วล่ะที่โทรไป ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องเดินไล่ส่องทุกห้อง แบบนั้นกาแฟคงละลายเป็นน้ำเปล่าพอดี 2 นาทีผ่านไป "พี่ช่วยถือ" "อุ๊ย !! " ตกใจนิดหน่อยค่ะ แต่ดีที่ไม่โวยวายเสียงดัง แล้วก็โชคดีมากๆที่ฉันไม่เหวี่ยงแก้วกาแฟใส่พี่หมอ "ตกใจหรอ ? ขวัญเอ้ยขวัญมา ลงไปข้างล่างกัน มีอะไรให้พี่กินบ้าง หิวชะมัด " ยังไม่ตอบอะไรฉันก็ถูกพี่หมอดึงแขนให้เดินเข้ามาในลิฟต์แล้ว อยู่ๆฉากเมื่อคืนก็ตามมาหลอกหลอนฉันอีกรอบ ถ้ามันจะเกิดขึ้นในลิฟต์ โนๆ ไม่ดีแน่เพราะที่นี่มันโรงพยาบาล >..< "กินพายไก่รองท้องก่อนมั้ยคะ ก้อยซื้อกาแฟมาให้พี่ด้วย " "เข้ามาในห้องก่อนสิ กินพายไก่กับพี่ก่อน "ชวนเข้าห้องอีกแล้ว ถ้าไม่เห็นแก่พายไก่แม่ ฉันไม่เข้าไปด้วยหรอกนะ มาทายกันสิว่าฉันจะได้ไปทำงานหรือเปล่า แค่เขาชวนนิดหน่อยก็เซไปทั้งตัวแล้ว ห้องพักของคุณหมอค่อนข้างรกนิดนึง ต้องเข้าใจด้วยว่าคุณหมอทำงานไม่เป็นเวลา เวลากินกับเวลานอนต้องใช้เวลาร่วมกัน บางครั้งต้องนอนกิน อิ่มแล้วก็พร้อมหลับเลย ชุดทำงาน ถุงเท้า เนคไท อยากเห็นพี่หมอใส่เนคไทจังเลย สายตาอันแหลมคมของน้องพยายามเก็บรายละเอียดไปทั่วบริเวณห้องทุกซอกหลืบ "รกหน่อยนะ ไม่เคยพาสาวเข้ามาหรอก " ไม่ได้ถามสักหน่อย รายงานตลอด ^^; "ไม่เป็นไรค่ะ พี่หมอกินเถอะค่ะ เดี๋ยวก้อยเก็บเอง " ผู้ชายเก็บห้อง ฉันต้องรีบห้าม เอาวะ เข้ามาแล้วก็ช่วยพี่หมอสักหน่อย งานบ้านเคยแตะที่ไหนล่ะ ฉันเดินหยิบเสื้อผ้าที่ใส่แล้วของพี่หมอลงตะกร้า ห้องพักที่นี่ก็เหมือนหอพักนักศึกษา แต่จะดูหรูหรากว่านิดหน่อย ตรงที่มีที่นอนนุ่มๆ ผ้าปูกับผ้าห่มราคาแพง พี่หมอจัดมาเองชัวร์ๆ "เก็บแค่นั้นก็พอครับ มานั่งนี่มา ไม่ต้องทำแล้ว " ฉันเดินเอาตะกร้าผ้าไปเก็บ สาบานว่านี่คือเสื้อผ้าที่ใส่แล้ว หอมมากค่ะคุณหมอ พี่หมอลงมือแกะกล่องพายไก่ หยิบชิ้นแรกเข้าปากเคี้ยวตุ้ยจนแก้มป่อง หิวจริงๆไม่ใช่เล่นๆแล้วเนี่ย ฉันยื่นแก้วกาแฟให้พี่หมอมือขาวๆยื่นมารับแล้วยื่นปากมาดูด เสียงกลืนกาแฟลงคออึกๆ ทำให้ฉันหิวตามเลย แต่ขอบายเพราะฉันไม่กินกาแฟตอนเช้า พี่หมอคงหิวมากสินะ แล้วถ้าฉันไม่แวะเอาพายไก่เข้ามาให้พี่หมอจะกินอะไร นอนไม่กี่ชั่วโมงแบบนี้ เป็นฉันคงขอหลับก่อนแล้วค่อยกิน อดนอนมันทรมาน อันตรายกับสมองเราด้วย "อิ่มมั้ยคะ ไม่อิ่มก้อยจะได้ออกไปซื้อข้าวมาให้ " "พี่ดูหิวมากขนาดนั้นเลยหรอ " รีบกินจนปากเลอะหมดแล้ว ฉันต้องล้วงหยิบทิชชู่ในกระเป๋าของตัวเองออกมายื่นให้ พี่หมอมองทิชชู่อย่างสงสัย ไม่ได้ให้กินสักหน่อย "ปากเลอะค่ะ " "เช็ดให้สิ มือพี่ไม่ว่าง " ไม่น่าหาเรื่องเลย มือพี่หมอไม่ว่างจริงๆด้วย เพราะพี่หมอเพิ่งหยิบแก้วกาแฟขึ้นไปดูดเมื่อกี้แล้วก็ไม่วางมันลง ! ฉันจะได้ไปทำงานมั้ยอ่ะ "ยื่นหน้าเข้ามาสิคะ เร็วๆด้วย ก้อยจะเข้าคลีนิกแล้ว " พี่หมอทำตามที่ฉันบอก ยื่นหน้าเข้ามาพร้อมกับโชว์ฟันขาว ลักยิ้มบุ๋มๆสองข้างนั้นน้องขอเก็บใส่กระเป๋าไปทำงานด้วยได้มั้ย มือสั่น !! เดี๋ยวตีเลย ฉันใช้ทิชชู่เช็ดมุมปากให้พี่หมออย่างแผ่วเบา หน้าจะใสไปไหนพ่อคุณ แต้มบุญสูงกว่าชะนีดูแลผิวอย่างน้องอีก พี่หมอยังไม่หยุดยิ้ม เช็ดเสร็จฉันก็รีบดึงมือกลับ ไม่อยากมองหน้าผู้ชายนานไปมากกว่านี้ กลัวว่าจะอดใจเอาไว้ไม่อยู่ กระชากพี่หมอเข้ามาจูบนี่งานเข้าเลยนะ "ขอบคุณครับ " "อิ่มมั้ยคะ อยากกินอะไรเพิ่มหรือเปล่าก้อยยังพอมีเวลา " "ถ้าพี่บอกว่า อยากกินก้อยล่ะครับ " "ก้อยเนื้อ หรือว่าหมูดีคะ ดิบไม่ดีนะคะ " ฉันเข้าใจความหมายของพี่หมอ แต่แค่เล่นมุกเสี่ยวๆกลับไปก็เท่านั้นเอง ก็มันเขินนี่คะ จะมาขอกินกันแบบนี้ได้ยังไง มีแรงแล้วก็ขอเลยนะ แก้วกาแฟในมือถูกวางลงบนโต๊ะด้านหน้า พายไก่ในมือก็เข้าปากกลืนลงคอไปเป็นที่เรียบร้อย ทีนี้ก็เหลือฉันสินะที่ยังไม่โดนกิน ^^; "พี่จะกินจริงๆ กินดิบๆนี่แหละเนื้อหวานดี " เสียงเซ็กซี่ดีแท้ พี่หมอขยับเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ คิดว่าฉันจะขยับหนีมั้ยล่ะ ถามหน่อยจะหนีไปไหนได้อ่ะ ไม่ใช่ละครนะคะที่จะลุกขึ้นแล้ววิ่งหนี อ๊าย! อย่านะคะ อย่านะคะ ไม่ใช่เกี่ยวก้อยค่ะ "พี่หมอ ทำไมถึงอยากกินก้อยล่ะคะ ไม่อยากพูดอะไรหน่อยหรอ รุกแรงแบบนี้ ก้อยกลัวนะ " อินเนอร์นางเอกมีเท่าไหร่ใส่ไปให้หมดลูก ถ้าเขาคิดจะมาเป็นผัวหนู เขาจะต้องพูด ! แต่กลับกันค่ะ พี่หมอไม่ตอบ ใช้มือดันร่างของฉันให้นอนหงายราบไปกับโซฟา โดนอีกซะบ่ "กลัวอะไร ยังไม่ทำอะไรสักหน่อย " แค่นี้ฉันก็คิดไปไกลแล้วค่ะ อยู่ๆพี่หมอก็ทิ้งตัวลงมานอนข้างๆตวัดแขนโอบรอบตัวฉันแถมยังออกแรงดึงฉันเข้าไปกอด ตอนนี้ใบหน้าของฉันซุกอยู่ที่อกพี่หมอ ได้ยินเสียงหัวใจเต้นตึกตัก เต้นเป็นจังหวะมากๆ ไม่เหมือนของฉันเป็นจังหวะสามช่าไปแล้วค่ะ งื่อออ เขินหน้าแดงไปหมดแล้ว พี่หมอต้องการอะไรคะ จะปล้ำก็ปล้ำสิ มาทำแบบนี้น้องก็เขินหนักยิ่งกว่าเดิมเข้าไปอีก "พี่หมอ ก้อยต้องไปทำงานนะคะ " "พี่ขอกอดหน่อยนะ ง่วง ไม่ไหวแล้ว " แล้วฉันเลือกอะไรได้มั้ย นอนให้ผู้ชายกอดแบบนี้ มันจะดูใจง่ายไปมั้ย แต่เมื่อคืนฉันก็เข้าห้องพี่หมอไปแล้วนะ ไม่นับสิ อันนั้นเมา ตอนนี้ฉันไม่กล้าขัดขืนเลยอ่ะ กลัวบาป พี่หมอทำงานหนักรักษาคนไข้จนไม่มีเวลาพักผ่อน ยอมให้พี่หมอนอนกอดแค่นี้ คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ "หลับหรือยังคะ " หลับแล้วจะได้หนีไปทำงาน กอดแบบนี้ทั้งวันจะเอาอะไรกินล่ะคะ "ก้อยครับ เป็นแฟนกับพี่นะ " เสียงงัวเงียของพี่หมอทำให้ฉันตาโต เขินตัวแตกมันเป็นแบบนี้นี่เอง ขอเป็นแฟนในห้องพักแพทย์ บนโซฟา มีกล่องพายไก่กับกาแฟสตาร์บัคเป็นพยาน โรแมนติกสุดๆ "พี่หมออะไรอ่ะ ของ่ายๆแบบนี้เลยหรอ ก้อยยังไม่เห็นพี่หมอจีบก้อยเลย " "จะจีบอยู่นี่ไง ขอเอาไว้ก่อน ถ้าไม่ขอไว้ ก้อยก็จะไปเดทกับคนอื่นอยู่เรื่อยๆ ต่อไปนี้เดทกับพี่คนเดียวนะ นะคะๆ " งื่ออ ตายไปเลย ดูก็รู้ว่าอ้อนเก่ง ถ้าฉันยอมคบฉันจะตายวันละกี่รอบเนี่ย "พี่หมอ อ้อนเก่ง " " พี่ก็อ้อนแฟนพี่คนเดียว " "ใครแฟนพี่คะ ก้อยยังไม่ตกลงคบกับพี่สักหน่อย " "ซื้อกาแฟมาให้ ดูก็รู้ว่ามีใจ " เขารู้ !! ทำไมฉันสู้พี่หมอไม่ได้เลย "รู้ไปหมดแบบนี้ ก้อยจะยอมคบด้วยดีมั้ยน้าาา " ฉันเคยถูกปฏิเสธจากผู้ชายหลายต่อหลายคนเพราะความรู้มากของตัวเอง แต่ฉันกลับชอบมันมากเวลาที่คนข้างๆ เป็นแบบนี้ โดยเฉพาะคนที่ขอฉันคบ พี่หมอดูใส่ใจ เก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเก่ง ทำไมล่ะ ผู้ส่วนมากถึงไม่ชอบแบบนี้ ฉันเป็นแบบนี้นะ ฉันไม่ได้ขี้เสือก ! "นับหนึ่งถึงสาม ถ้ายังไม่ตอบ พี่จะไม่นอนแล้ว " "ฮะ อะไรนะคะ " "หนึ่ง " "พี่หมอ " "สอง " ก๊อก ก๊อก ก๊อก "คุณหมอคะ คนไข้ที่ชื่ออารดาอาละวาดอีกแล้วค่ะ คุณหมอไปช่วยหน่อยนะคะ ตอนนี้แฟนคุณอารดาหัวแตกเพราะถูกขว้างแก้วน้ำใส่ค่ะ " "บ้าจริง !!! " เราสองคนรีบลุกพรึบ !! คนไข้หรือว่าคนบ้าวะเนี่ย "ก้อยไปด้วยค่ะ คนไข้คนนี้ชื่อคุ้นๆ " พี่หมอพยักหน้าอนุญาต ขออย่าให้เป็นแบบที่ฉันคิดเอาไว้เลย ______________________________
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD