Only You Can ล้มแชมป์คนเก่า

Only You Can 03 ไม่คิดว่าจะเจอกันอีก

ห้างสรรพสินค้า J

ร้านอาหาร

ทั้งที่คิดว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว...

แต่ว่าวันนี้เขากลับมานั่งอยู่ตรงหน้าของเธอ...

"นี่ค่ะ...ปารีส คนที่ป้าแนะนำทำงานดีมากและก็ทำงานเก่งด้วยตอนนี้กำลังเปิดบริษัทออแกไนซ์ป้าอยากฝากให้เธอไปทำงานด้วยน่ะ"

"คุณแม่คะหนูว่า..." ปารีสพยายามจะห้ามแม่ของน่านที่วันนี้พาเธอมาแนะนำฝากงานกับเขา...เสือ...

เรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อวานนี้แม่ของน่านติดต่อมาเพื่อให้เธอไปทำงานเป็นออแกไนซ์ให้ลูกชายของเพื่อนให้หน่อยและทั้งที่ลูกชายของตัวเองก็เปิดบริษัทแต่แม่ของน่านอยากให้ปารีสเป็นคนทำเลยแนะนำเธอไป เนื่องจากแม่ของน่านเสียดายและเสียใจมากที่ไม่ได้ปารีสเป็นลูกสะใภ้เลยช่วยแนะนำงานให้เธอเพื่อให้บริษัทของเธอเติบโตต่อไปได้

"ครับ ถ้าอย่างนั้นก็ส่งตัวอย่างงานและราคามานะครับ" เสือรับตอบโดยไม่คิดอะไรมากเพราะเขาเชื่อในฝีมือของผู้หญิงตรงหน้า

ไม่ใช่ปารีสนะ แต่เป็นเพื่อนของแม่เขาต่างหาก...

คุณหญิงนารา...ที่เปิดบริษัทรับออกแบบภายในจนมาถึงออกแบบงานต่าง ๆ จนตอนนี้ส่งให้ลูกชายแล้ว ฝีมือดีมากและการที่เธอแนะนำปารีสนั่นก็หมายความว่าปารีสเองก็มีฝีมือไม่ต่างกัน

"เอ่อ ถ้าคุณจะให้ฉันทำงานเพราะว่าคุณแม่...เอ่อ เพราะว่าคุณน้านาราก็ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ฉันอยากให้คุณรับฉันเพราะว่าผลงานของฉันมากกว่า"

"ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะให้คุณทำงานของผม ผมแค่บอกว่าให้ส่งผลงานมาถ้าดีผมก็รับแต่ถ้าไม่...ก็ไม่รับ แค่นั้นเอง คุณคิดว่าผมตกลงแล้วเหรอ?"

เพล้งงง! เสียงหน้าแตกของเธอเองแหละ

"อ่อค่ะ...งั้นฉันจะรีบส่งผลงานให้เลยนะคะ" แม้ว่าเธอจะไม่อยากเจอหน้าของเขาก็ตามแต่ว่า...บริษัท TG รับเหมาก่อสร้างมันใหญ่มากเลยนะถ้าเธอได้งานของเขาบางทีอาจจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีก็ได้ เรื่องส่วนตัวเอาไว้ก่อนตอนนี้เธอต้องทำให้บริษัทของเธอไปรอดก่อน

"ป้าฝากพิจารณาด้วยนะเสือ ปารีสทำงานเก่งและเรียบร้อยมาก"

"งั้นผมขอถามหน่อยได้ไหมครับว่าทำไมถึงไม่ให้บริษัทลูกชายของคุณป้ามาทำ?" เสือถาม

"ป้าคิดว่างานนี้เหมาะกับปารีสมากกว่าน่ะและอีกอย่าง...ปารีสพึ่งเปิดบริษัทป้าอยากให้ปารีสมีผลงานดี ๆ ไปนำเสนอลูกค้าคนอื่น ๆ น่ะ" เพราะว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่เธอสามารถทำให้ได้ เธออยากขอโทษปารีสที่ลูกชายของเธอทำไม่ดี ทำให้ปารีสเสียใจ

"ท่าทางจะรักมากเลยนะครับเนี่ย?"

"จ๊ะ ป้ารักปารีสเหมือนลูกสาวแท้ ๆ เลยละ"

"คุณน้า..." ปารีสเองก็รักแม่ของน่านเหมือนแม่แท้ ๆ เหมือนกันเพราะเธอเติบโตโดยไม่มีแม่คอยเลี้ยงดูและนาราก็รักเธอมอบความรักให้เธอมาตลอด 7 ปี

"เรียกแม่เหมือนเดิมเถอะนะปารีส..."

"เดี๋ยวเรื่องงานยังไงผมจะติดต่อกับคุณปารีสอีกทีนะครับ เพราะงั้นรบกวนขอเบอร์โทรศัพท์ ไลน์ เฟส ไอจี ทุกอย่างของคุณปารีสหน่อยนะครับ" เสือส่งโทรศัพท์ของเขาให้เธอ

"เอาเป็นของบริษัทแล้วกันนะคะ..."

"ทั้งของบริษัทและของส่วนตัวคุณด้วยครับ" เขาเน้นคำว่าส่วนตัวและมองอย่างกดดันทำให้เธอต้องทำตามที่เขาบอก

"..."

"เผื่อว่าติดต่อช่องอื่นไม่ติดจะได้มีช่องทางอื่น ผมไม่ได้ขอเพื่อเอาไปจีบหรอกครับ" เขาพูดใส่เธอ

"ฉันก็ไม่ได้คิดว่าคนอย่างท่านประธานเสือจะมาจีบฉันหรอกค่ะ นี่ค่ะ...เรียบร้อยแล้ว" เธอตอบกลับและส่งโทรศัพท์คืนเธอ

"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับพอดีมีประชุม"

"ขอบคุณมากนะเสือ..."

"ครับ คุณป้า สวัสดีครับ ลาก่อนครับคุณปารีส"

"โชคดีค่ะ" นาราและปารีสมองเสือออกไปและมีเลขาตามประกบทันที

"ปารีสเคยเจอเสือก่อนเหรอลูก?" นาราถามเพราะบทสนทนาของทั้งคู่เหมือนเคยเจอกันมาก่อนเลย

"เอ่อ มะไม่เคยนะคะ แหะๆ"

"เหรอ...แล้วช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?" นาราถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงพอปารีสเลิกกับลูกชายของเธอไป ก็ไม่ได้เจอกันเลย

"ก็สบายดีค่ะตอนนี้โฟกัสงานบริษัทไปก่อนค่ะ"

"จ๊ะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ได้นะ"

"คุณแม่คะ..."

"ว่าไงลูก?"

"หนูรักและเคารพคุณแม่เหมือนเดิมนะคะ แต่ว่าหนูตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่รับงานอะไรจาก N ออแกไนซ์อีกค่ะ ถ้าหนูได้งานนี้จะถือว่าเป็นงานสุดท้ายนะคะ หนูขอบคุณจริง ๆ ที่คุณแม่ยังคิดถึงหนู" ปารีสยกมือไหว้

"นี่ไม่ใช่งานจาก N ออแกไนซ์นะปารีส แต่เป็นงานจากแม่เองที่แนะนำให้...แม่รู้สึกต่อหนูจริง ๆ นะ ขอโทษแทนลูกชายแม่ด้วย"

"ไม่เป็นไรหรอกมีรักก็เลิกเป็นธรรมดาพี่เขาแค่ไม่ได้รักหนูแล้วแค่นั้นเองค่ะ" ปารีสพูดทั้งรอยยิ้มแม้ว่าภายในใจของเธอมันกำลังเจ็บปวดก็ตามที่ผ่านมา เธอไม่ได้เจอเขาหรือคนในครอบครัวของเขาก็คิดว่าแผลใจมันหายแล้ว แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย...

มันไม่ได้หายแถมยังเหมือนเดิม..

"ปารีส..."

Rrrrrr

"เอ่อ หนูขออนญาตรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ"

"จ๊ะ"

"ว่าไงใบเงิน?" เป็นทีมงานของเธอโทรมา

(พี่ปารีสคะ! วันนี้เรามาจัดงานที่วัดธรรมมะน่ะค่ะงานถวายองค์พระ)

"อืม แล้วเกิดอะไรขึ้น?"

(ตอนแรกเจ้าภาพแจ้งว่าต้องการดอกบัวจำนวน 999 ดอก แต่อยู่ ๆ วันนี้ก็เปลี่ยนใจอยากได้ 9999 ดอกค่ะ!!)

"วะว่าไงนะ?!" มันเพิ่มเป็นเท่าตัวเลยนิ

(ตอนนี้เจอาร์กับขุนเขากำลังออกไปหาค่ะ แต่ว่ามันงานที่ต่างจังหวัดแทบไม่มีเลยค่ะ....)

"ตอนนี้ได้เท่าไหร่แล้วและเหลือเวลาอีกเท่าไหร่ได้แจ้งลูกค้าหรือเปล่าว่าถ้ามีการเพิ่มแบบนี้กะทันหันต้องจ่ายเพิ่มน่ะ?" ปารีสคุยโทรศัพท์และเก็บของไปด้วย

(ตอนนี้ได้เพิ่มมาอีก 3000 ดอกค่ะ เหลืออีก 1 ชั่วโมงครึ่งค่ะแจ้งแล้วค่ะและลูกค้าก็โอนเงินทั้งหมดเรียบร้อยแล้วไม่มีบิดค่ะ)

"งั้นหาให้ได้พี่กำลังไปตลาดดอกไม้และจะเอาไปให้จัดที่ปทุมธานีใช่ไหม?"

(ค่ะ)

"โอเคร เดี๋ยวพี่ไป...คุณแม่คะหนูขอตัวก่อนนะคะพอดีมีงานด่วน"

"จ๊ะ ไปเถอะ"

"ขอบคุณค่ะ สวัสดีนะคะ" และปารีสก็วิ่งออกมาจากร้านอาหารทันที

ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ

ปึก!!!!!! และเพราะมัวแต่ก้มหน้ามองนาฬิกาเลยทำให้เธอวิ่งชนกับใครบางคน

"เป็นอะไรหรือเปล่าคุณ?"

"จะเจ็บ...ขอโทษนะคะพอดีฉันรีบ....คุณเสือ?" พอเงยหน้าก็เจอคนที่ขอตัวกลับก่อนเพราะมีประชุม?

"คุณ..."

"ไหนว่ารีบประชุมไงคะทำไมยัง..."

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!" และขณะที่เธอกำลังถามเขาก็มีเสียงกรี๊ดดังขึ้น

"โมบายยยยย!!กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!" เป็นการกรี๊ดดารานั่นเอง

"อ่อ แฟนเก่า..." ปารีสเผลอพูดออกมา

"คุณว่าไงนะ?"

"อะอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ตอนนี้ฉันกำลังรีบขอโทษด้วยนะคะที่ชน..." หมับ!! เธอกำลังไปแต่เขากลับรั้งเธอเอาไว้

"ไปด้วยสิ -_-" เขาพูดหน้านิ่ง

"ฮะ?! จะบ้าเหรอคุณฉันไปทำงานนะและคุณก็มีประชุมไม่ใช่เหรอ?" เธอยังไม่ลืมนะ

"ยกเลิกแล้ว"

"ง่าย ๆ เลย? แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันรีบ!!!!ไม่มีเวลามาคุยด้วย!!!"

"ถือว่าเป็นการไปดูผลงานของคุณไง"

"ดูวันหลังได้ไหม?"

"ไม่ได้วันนี้เลย" และเขาก็ลากเธอออกไป...

โดยการกระทำของเขาอยู่ในสายตาของเธอ...โมบาย