ไทม์วันนี้ผมพามิล่ามาทานข้าว ผมนั่งโต๊ะถัดจากปลายฝันเพียงแค่ 5 โต๊ะ นี้อย่าบอกนะยัยเด็กนั้นไม่เห็นผม ไทม์เหลือบมองนาฬิกาเรือนหรู อีก 20 นาทีจะ 5 ทุ่ม ดึกขนาดนี้คนที่เขาคิดว่าเธออยู่บ้านกับออกมาตะลอนนอกบ้าน กับผู้ชายดึกๆ ดื่นๆ ก่อนหน้านี้ผมไม่อยู่ ผมไม่อะไรปล่อย แต่เห็นควงผู้ชายต่อหน้าต่อตาผมแบบนี้ หึ...ไทม์ที่เห็นปลายฝันนั่งทานข้าวกับชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ ร่างสูงถึงกับหงุดหงิดหัวเสียขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ รอยยิ้มที่เธอยิ้มให้ไอ้หน้าอ่อนนั้น เคยยิ้มให้สามีของเธอไหมก็ไม่ เจอทีไรมักชอบทำให้หงุดหงิดนัก
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่พวกเขาสองคน กระหนุงกระหนิงกันในร้าน นั้นยิ่งทำให้ไทม์หงุดหงิดหัวเสียหนักเขาไปอีก ท่าทีของไทม์นั้นไม่รอดพ้นสายตาของมิล่า ดาราสาวที่เขาควงมาดินเนอร์ในค่ำคืนนี้
“ไทม์ คะมีอะไรหรือเปล่าคะ” สายตาคมเข้มของไทม์ต้องมองไปยังโต๊ะของปลายฝัน และเดลต้าอย่างไม่ละสาย
