หึงเหรอ หึ...ตลกสิ้นดี ปลายฝันไม่คิดจะสนใจคำพูดของไทม์ ร่างบางผละออกจากอ้อมกอดคนตัวสูง มือเรียวหยิบชุดกระจายบนพื้นขึ้นมาสวมใส่ โดยไม่คิดสนใจ ทว่าขณะที่ปลายฝันจะเดินหนีเขาไปนั้น
“พรึ่บ...” มือหนารั้งข้อมือคนตัวเล็ก เธอไม่คิดแม้แต่จะมองหน้าเขา
“โกรธฉัน เหรอ”
“ไม่ต้องมายุ่ง จะไปไหนก็ไป” เสียงแข็งที่เอ่ยจากปากคนตัวเล็กไม่คิดจะรักษาน้ำใจ ไทม์ถึงกับสะอึก
“เออ อวดดี เก่งให้ได้ตลอดละกัน” ปลายฝันยังไม่ทันจะเดินถึงห้อง เสียงรถสปอร์ตคันหรูของไทม์ทะยานของจากคฤหาสน์ในเวลาห้าทุ่มกว่าๆ
“หึ...คิดว่าสน สวยมากหรือไง”
!! ตุบ !! มือหนาทุบเข้าที่พวงมาลัยรถ ด้วยความโกรธเดือดปุๆ เจ็บหน้า ไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บใจสายตาตัดพ้อหางตาตวัดใส่ผัวเธอนี้สิ
“ฉันควรทำยังไงดี ถึงจะดัดนิสัยหัวแข็ง เด็กหัวรั้นอย่างเธอได้” ไทม์มุ่งหน้าออกจากคฤหาสน์ไปยังผับหรู คืนนี้จากที่จะนอนกอดเมียกับทะเลาะ ขับรถออกจากบ้านกลางดึก
