EP3

1512 Words

พันธนาการหัวใจนายพี่ชายสุดฮอต EP3 ตอนนี้มี nc นิดหน่อย นิดหน่อยจริง ๆ . . . 21.12 น. รถแท็กซี่ขับมาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ที่บรรยากาศของบ้านน่าอยู่ เพราะเต็มไปด้วยไม้ดอกไม้ประดับนานาพันธุ์ บ้านตกแต่งสไตล์ยุโรป นี่ถ้าตอนนี้ตัวเองไม่ได้อยู่ที่เมืองไทยเธอคงคิดว่าตัวเองกำลังอยู่เมืองนอกแน่ ๆ วันนี้เธอตั้งใจมาเซอร์ไพรส์พี่เนก พี่ชายสุดที่รักที่กำลังจะกลายมาเป็นสามีในอนาคต กว่าจะอ้อนปะป๊ามาม้ามาได้เนี่ยลำบากยากเข็ญ แต่ดีนะที่ป้าทับทิมกับลุงไนท์ใจดีมาก ๆ ไอ้การที่มาอยู่บ้านเดียวกันกับผู้ชายเนี่ยนะ เธอก็ไม่ได้ถือซักเท่าไหร่ เพราะที่เมืองนอกเธอก็ไปนอนบ้านจัสติน เพื่อนสนิทอยู่บ่อย ๆ และไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงผู้ชายอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยหรอก ถึงแม่ว่าจัสตินเพื่อนของเธอจะจัดว่าหน้าตาดีมาก ๆ คนหนึ่งเลยทีเดียว เพื่อน ๆ ก็เชียร์ให้เธอกับเขาคบกันเพราะเป็นคู่ที่สมกันมากหนุ่มฮอตกับสาวฮอต อยู่ที่โน่นเธอก็ฮอตพอตัวเหมือนกัน (แต่ไม่มีวันนั้นหรอกนะเพราะในหัวใจของฉัน ยกให้เขาคนเดียวพีเนกพี่ชายแสนดีของฉันยังไงล่ะ) “ขอบคุณค่ะพี่” เธอยื่นธนบัตรให้แท็กซี่ที่พึ่งขึ้นจากสนามบินมาถึงที่นี่ “พี่เนกต้องเซอร์ไพรส์แน่ ๆ ” เธอแน่ใจว่าพี่เนกต้องอยู่บ้าน เพราะสายรายงานมาว่าพี่เนกอยู่บ้าน ก็จะใครซะอีกล่ะก็อีตานาเนียร์ น้องชายว่าที่สามีสุดกวนของเธอยังไงล่ะ นี่ทำความผิดเอาไว้ยังไม่สะสางเลย โทษฐานไม่บอกว่าพี่เนกเขาหนีมาเรียนที่นี่ (ไม่รู้ว่าติดใจสาวเหนือไปแล้วรึเปล่าไม่ ๆ ๆ พี่เนกต้องรักและซื่อตรงต่อฉัน เขาจะไม่ทำให้ฉันเสียใจใช่ไหม?) ผลึ้บ! (ฉันโยนกระเป๋าข้ามกำแพงบ้านของพี่เนก ให้ตายเหอะกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดของฉันนี่มี 6 ใบในโลกเลยนะจะบอกให้ แต่ไม่เป็นไร ของดีต้องคงทนสิใช่ไหม?) ผลึ้บ! ตุ่งโป๊ะ! (โอ้ยปวดตูดชะมัด ฉันกระโดดลงมาจากกำแพงตามกระเป๋าสุดที่รัก โอว์ลูกสาวแม่ดีนะที่หนูยังอยู่ดี หมดเคราะห์หมดโศกนะลูก รู้ไหมว่าราคาหนูมันแพงมาก) สาวน้อยตระคองกอดกระเป๋าด้วยความดีใจ ที่ลูกสาวสุดที่รักไม่เป็นอะไร ออเธอมีชื่อเรียกของใช้ที่เธอรักเกือบทุกอย่าง ก็งี้แหละลัทธิบูชาของลิมิเต็ด ฮ่า ๆ (เออ จะว่าไปก็ปวดตูดชะมัดแฮะ กำแพงนี่ ดูทีแรกก็ไม่สูงมากแต่พอปีนเท่านั้นแหละ โหย...โคตรสูงแต่ถ้าไม่โดดก็ไม่ได้เซอร์ไพรส์พี่เนกซะที เพื่อพี่เนกนะเนี่ยหนูลินยอมทำทุกอย่างจ้ะ) กรืก ๆ กรืก ๆ (เสียงฉันลากกระเป๋าไปตามถนนทางเข้าบ้านพี่เนก โหยบ้านสวยงามพระรามแปดสิบสอง ดูซินั่นมีสระว่ายน้ำด้วยแหละอา...หนูลินชอบว่ายน้ำเป็นที่สุด นี่ขนาดตอนกลางคืนยังสวยขนาดนี้แล้วตอนเช้าจะขนาดไหน) เด็กสาวเปลี่ยนจากการลาก เป็นเอากระเป๋าเดินทางสีแดงแปร๊ดมาอุ้มไว้แทน เพราะเดี๋ยวคนข้างในบ้านจะได้ยิน ความแตกกันพอดี ก่อนที่จะได้เซอร์ไพรส์ (กระเป๋านี่ก็หนักแสนหนัก นี่ฉันยัดอะไรใส่เข้าไปบ้างเนี่ย โอ๊ยตื่นเต้น ๆ ๆ หัวใจฉันเต้นอย่างบ้าระห่ำ นี่ฉันจะเจอเขาแล้วหรอ เขาจะคิดถึงฉันไหม เขาจะดีใจไหมเมื่อเจอฉันความคิดหลากหลายพุ่งเข้ามาในหัวฉัน) “เอาวะ” เด็กสาวมองกุญแจบ้านในมือที่ป้าทับทิมได้ให้ไว้กับเธอก่อนจะขึ้นเครื่องมาที่นี่ แกร๊ก!! แอ๊ด... (ฉันแง้มประตูเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ หวังว่าเขาจะไม่อยู่ชั้น1นะ) “เฮ่อ! โล่งอกไปที พี่เนกไม่ได้อยู่ชั้นล่าง” (สงสัยจะอยู่บนห้อง ฉันรู้ว่าห้องพี่เนกอยู่มุมไหนของบ้าน เพราะสายของฉันไงจะใครล่ะ วางกระเป๋าไว้ตรงนี้ดีกว่า) เด็กสาววางกระเป๋าเดินทางไว้ที่ทางขึ้นบันไดไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าเอาขึ้นไปด้วยมันจะไม่เซอร์ไพรส์ ตึก! ตึก! ตึก! (ฉันเดินขึ้นบันได เสียงหัวใจกับเสียงเดินขึ้นบันไดนี่ไม่ต่างเลย) เด็กสาวยกมือขึ้นมากุมที่ตรงหัวใจข้างซ้ายของเธอ พร้อมกับพ่นลมหายใจยาว ๆเพื่อความมั่นใจ (ยัยมิลินเธอทำได้) เอี๊ยด! (เฮ้! ประตูไม่ได้ล็อกด้วย นี่แหละน้าหนุ่มโสดอยู่บ้านคนเดียว) “เซอร์ไพรส์” เด็กสาวโพร่งเข้าไปในห้องอย่างถือวิสาสะแล้วก็เจอกับ... ปัก ๆ ๆ ๆ “อ๊ะ ๆ ๆ ๆ เนกแรง ๆ ค่ะ แรง ๆ อรั๊ยมดจะแตกแล้ว” มันเป็นภาพที่น่าอนาถที่สุด เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมพี่เนกทำแบบนี้ ทำไมพี่เนกลืมสัญญาที่เคยมีให้กันแล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร กล้าดียังไงมาแทนที่เธอ “โอว์...ซี๊ด อย่าตอด ๆ อ๊า” เสียงพี่เนกครางลั่นห้อง นี่เสียงเซอร์ไพรส์ที่ฉันพูดเมื่อกี้มันคงเบากว่าเสียงสองคนนี้เอากันสินะ ฮึก ๆ ในหัวใจดวงน้อยมันสั่นระริก มันทั้งเจ็บ มันทั้งจุก จนเธอไม่อาจรับมันได้ไหว “อ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ” แมร่งเอ๊ย ทั้งภาพทั้งเสียงมาเต็ม ปัง!!! เธอถีบประตูอย่างแรงไม่รู้ว่าคนที่กำลังขึ้นสวรรค์ในห้องจะได้ยินรึเปล่า แต่ได้ยินก็ดีสิ จะได้รู้ว่าทำหนูเจ็บเจียนตาย เธอวิ่งออกมาจากตรงนั้นอย่างสุดชีวิต บันไดที่มีหลายขั้นมันกั้นหัวใจที่แตกสลายไม่ได้เลยเด็กสาววิ่งน้ำตารินไหลอาบพวงแก้มสีชมพูระเรื่อด้วยความเจ็บใจ พี่เนกพี่ชายแสนดีคนที่คอยซับน้ำตาให้ กลับเป็นคนที่ทำให้เธอเจ็บ เจ็บมากมายขนาดนี้ “อึก ๆ ๆ ฮึก ๆ ๆ ฮือ..” ป๊อก ๆ ๆ เสียงน้ำตาไหลรินหยาดลงสู่พื้นดินแต่เป็นเสียงที่เบามากแทบไม่มีใครรู้ แต่มันซ่อนความเจ็บปวดไว้มากมาย น้ำตาหยดเล็ก ๆ แต่มันคือความรัก ความหวัง กำแพงหัวใจที่พังทลาย ผลึ้บ! เธอปีนกำแพงบ้านอีกครั้ง แล้วกระโดดลงไปอย่างไม่คิดชีวิต รองเท้าก็ไม่ได้ใส่อากาศข้างนอกก็หนาวชะมัด นี่แหละน้าตอนที่คนเราร้องไห้เสียใจ สติแตกไปชั่วขณะ จะทำอะไรที่ไม่คาดคิด “พี่เนกทำไมทำกับหนูลินอย่างนี้ พี่เนกใจร้าย...นอกกายหนูลินทำม้ายฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ” (ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังจะไปที่ไหน รู้แค่ว่าฉันต้องการจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ฉันไม่อยากเห็นภาพบาดตาบาดใจแบบนั้นอีก มันบอบเช้าเกินที่ใจจะทน) เด็กสาวร้องไห้ไม่หยุด สองมือก็ป้ายน้ำตาที่ไหลออกมา บอกได้แค่ว่าตอนนี้ช็อกและเสียใจมาก ให้ตายเถอะอะไรก็ไม่ได้หยิบออกมาซักอย่าง เธอวิ่งร้องไห้ฟูมฟายไปตามถนนเรื่อย ๆ อย่างกับคนบ้า ตามอารมณ์ที่แสนเจ็บปวดไม่สนใครทั้งนั้น แม้แต่เสียงบีบแตรที่ดังสนั่น... Exam: “อ๊ะๆๆๆเนก” ปัง!! (ใครมาถีบประตูห้องกูวะ) เขาหยุดกิจกรรมที่กำลังทำอย่าออกรส เมื่อกี้มันเสียงประตูห้องมันเสียงดังมาก พวกเพื่อน ๆ เขามันเล่นพิเรนทร์อะไรกันอีก (ช่วงเวลาที่กูกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเนี่ย!!) “เกิดอะไรขึ้นคะเนก” สาวคู่ขาเขาเธอก็ตกใจไม่น้อยไปกว่าเขาเช่นกัน เนี่ยกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่ดี ๆ (ใครวะมันทำ ขัดจังหวะฉันชะมัดกว่าจะอ่อยได้นี่ยากเหมือนกันนะยะ) “ไม่รู้เหมือนกัน ฉันจะไปดูซักหน่อย” ไอ้เชี่ยพวกนั้นแน่ ๆ กวนตีนกูชะมัดพวกมึงโดนแน่... เขาคิดในใจ +เซอร์ไพรส์ไหมล่ะจ๊ะหนูลินลูก +มันเป็นฉากที่ทรมานเกินทน ดราม่าไหมอ่ะ ไม่หรอกเนาะเบาๆเอง555 +อีเนกแกจะรู้ไหมว่าแกทำอะไรลงไป +หนูลินไปถึงไหนแล้วเนี่ย (เมื่อไหร่พี่เนกจะรู้ซักทีว่าสิ่งที่พี่เนกทำมันทำให้นางเอกอย่างไรท์เจ็บทู้กการกระทำที่เนกทำให้ฉันเสียใจ ไม่ใช่ล่ะๆ เรามันไม่ใช่นางเอกอิอิ) +คิดเห็นยังไงเมนต์เลย ไรท์ชอบอ่านเมนต์ จะได้รู้ว่าที่เขียนอยู่มีใครชอบหรือไม่ชอบยังไง เมนต์ให้หน่อยน้าเตง 1ไลค์ 1เม้นท์=1ล้านกำลังใจ โดย จูมิโกะ~

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more