Patricia Schnittka Dorschner P.O.V
Nakauwi na ako sa bahay. Bakit kaya ako sinusundan ni Ivan? May problema ba o talagang nag-aalala siya.
Bahala nga siya. Gabing-gabi na pala dapat natutulog na ako nito eh. Pero kasi gusto ko talaga ng mangga.
Pumatak ang luha ko. Bakit ganoon ang bilis kong umiyak ngayon? Dati naman hindi. Nagiging emotional na ako. Do I have something wrong?
"Bakit ka umiiyak?" tanong sa akin ni Ivan at lumapit siya.
Nandito nga pala kami sa kwarto at nandito sa kama.
"Gusto ko ng mangga," naiiyak na sagot ko sa kaniya. Hindi na ako nahiyang ipakita sa kaniya ang puno ng luha kong mukha. Gusto ko kasi talaga.
"Gusto mo talaga?"
Tumango-tango ako. "Oo."
"Pero sa mga oras na ito patch wala ka ng mahahanap na mangga it's three in the morning."
Tanong-tanong kung
