00:บทนำ

1434 Words

บทนำ จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดที่ทำให้ผู้ชายสองคนต้องมาเจอกันก็คือ.... หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้.... ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินแบกกระเป๋าใบใหญ่ด้วยความทุลักทุเลอยู่ๆก็หยุดเดินแล้วมองไปรอบๆ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? แล้วหอที่เขาต้องไปอยู่มันอยู่ที่ไหน? คนที่ยืนแบกกระเป๋าแล้วทำหน้างงๆยังคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองนั้นหลงทาง.... Rrr~ Rrr~ เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าของเขาดังขึ้น (มึงอยู่ไหนหมอก) "กูไม่รู้ แล้วมึงอยู่ไหนไอ้ริว กูกลัวผี"คนชื่อหมอกพูดด้วยนํ้าเสียงกลัวๆ อืออ ผมกลัวจริงๆนะ ซอยที่ผมอยู่ตอนนี้น่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ (สัส! นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงหลงทาง) "กูไม่ได้หลง! กูแค่มาผิดที่!"คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองหลงทางก็รีบแก้ตัวทันที (มันก็เหมือนกันนั่นแหละ แล้วตกลงมึงอยู่ไหน) "กูก็ไม่รู้" (GPSก็มี มึงก็ใช้ให้เป็นประโยชน์สิ) "กูก็มาตามGPSเนี่ย"หมอกพูดด้วยความหัวร้อน ผมว่าผมก็มาตามGPSแล้วนะแต่ทำไมยังมาผิดอีกล่ะ (GPSหลอกมึงหรือมึงหลอกGPS)ปลายสายพูดด้วยนํ้าเสียงปลงๆให้กับความเด๋อของเพื่อน "GPSละ...โอ๊ย!!"ยังพูดไม่จบก็เหมือนว่ามีอะไรมาชนเข้าจังๆ "เหี้ย!"หมอกสบถออกมาแล้วมองโทรศัพท์ของตัวเองที่ตกลงไปกับพื้น อืออ ลูกเป็ดของผม ทะนุทะนอมมาตั้งสี่ปีไม่ทันไรก็จะจากไปซะแล้ว ลูกพ่ออออ หมอกหันหน้าไปมองคนที่เดินไม่ดูทางจนมาชนตัวเองล้มด้วยความโมโห "เดินยังไงให้ชนคนอื่นวะ!!"หมอกพูดด้วยความโมโห ถึงผมจะดูไม่สู้คนแต่ใจผมใหญ่นะครับกล้ามาทำร้ายลูกผมได้ยังไง! "แล้วทำไมวะ" ทันทีที่ผมเห็นหน้าคนที่เดินชนผมก็อยากตบปากตัวเองหลายๆที คนอะไรตัวใหญ่ฉิบหายแล้วหน้าก็ดูนักเลงมากด้วย "เอ่อคือ...คุณชนผมจนโทรศัพท์ผมแตกเลยนะครับไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยหรอ"คนที่โมโหก่อนหน้านี้ได้หายไปในพริบตา "ใครบอกให้มึงมาขวางทางกูเองช่วยไม่ได้"คนที่ตัวใหญ่กว่ายังคงไม่ยอมรับผิด ถ้าไม่เห็นว่ามึงตัวใหญ่เท่าควายกูคงกระโดดถีบไปแล้ว อย่าให้ไอหมอกต้องโมโห ไอหมอกนะครับไม่ใช่ไอ้หมอก "อ้าว พี่พูดงี้ได้ไงผมเสียหายนะครับ" "เรื่องของมึง"อีกฝ่ายพูดแล้วเดินออกไป "เดี๋ยว!! ไม่ให้ไป!"หมอกรีบวิ่งไปขวางไว้ทันที "กูไม่อยากทำร้ายเด็ก"อีกฝ่ายพูดเสียงเรียบ ด่ากูเด็กเลยหรอวะ! เรื่องอื่นผมยอมได้แต่เรื่องว่าผมเด็กผมยอมไม่ได้! ไม่สูงแล้วมันไปหนักหัวใครไม่ทราบ! "เด็กเหี้ยไรพี่ ผมไม่ได้เตี้ยขนาดนั้นแล้วปีนี้ผมก็จะขึ้นมหาลัยแล้ว" "มึงรีบกลับบ้านไปหาแม่เถอะ เสียงเวลากูฉิบหาย!" เหมือนว่าคนตรงหน้าผมจะโมโหซะแล้วสิ...แต่ผมก็ไม่ยอมหรอก! ตายเป็นตาย! "พี่ยักษ์กล้าบอกว่าผมเด็กได้ยังไง! ผมต่อยคนเป็นแล้วนะ!"หมอกพูดด้วยความโมโห "มึงลองต่อยกูดิ" "ได้!"หมอกพูดแล้วต่อยไปที่หน้าของอีกฝ่ายทันที ทำไมดูพี่เขาไม่เจ็บเลยหรือว่าผมต่อยไม่แรง.... "กูต่อยคืนบ้าง" คนที่รู้ตัวว่าจะถูกต่อยก็รีบหลับตายอมรับกรรมทันที ไม่น่าปากดีเลย.... "....." หืม? ทำไมไม่รู้สึกอะไร ผมลืมตาขึ้นแล้วก็เจอพี่ยักษ์ที่กำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งต่อยอยู่ "เฮ้ย! หยุดๆๆ"หมอกรีบเข้าไปห้ามทันที "พี่เขาไม่ได้ทำร้ายผม"หมอกรีบพูดก่อนที่พี่ยักษ์จะเจ็บตัวไปมากกว่านี้ หลังจากที่หมอกแยกทั้งสองคนออกจากกันแล้วก็หันไปมองคนที่มาใหม่ด้วยสีหน้าแปลกๆ "คุณเป็นใครแล้วมาได้ยังไง"หมอกถามคนที่มาใหม่ด้วยความอยากรู้ "ไม่ใช่เรื่องของมึง"อีกฝ่ายตอบนิ่งๆ เค...ไม่ใช่เรื่องของผม "พี่ยักษ์เป็นไงบ้าง"หลังจากที่ผมไม่ได้คำตอบจากอีกคนผมก็หันหน้ามาถามพี่ยักษ์ทันที "...."คนที่ถูกเรียกว่ายักษ์ไม่ได้ตอบอะไร "ค่าพยาบาล"คนที่นั่งเงียบอยู่ๆก็พูดขึ้นแล้วยื่นเงินไปให้พี่ยักษ์ สงสัยจะเป็นพวกคนรวยใช้เงินแก้ปัญหาสินะ.... "กูไปล่ะ"คนที่หมอกตั้งชื่อใหม่ให้ว่ายักษ์พูดขึ้นหลังจากเก็บเงินหลายพันใส่กระเป๋า พอได้เงินแล้วก็จะไปเลยนะ "ผมทำแผลให้ไหม พี่เจ็บก็เพราะผม"หมอกพูดแล้วมองคนที่กำลังจะเดินออกไป "ไม่ต้อง ถ้ามันไม่มาช่วยมึงกูก็ต่อยมึงอยู่ดี มึงไม่ต้องรู้สึกผิดเพราะกูไม่ใช่คนดี"พูดเสร็จก็เดินออกไปทันที โห ไรวะ! นึกว่าเป็นคนดี สุดท้ายก็ชั่วอยู่ดี คนที่มาช่วยหมอกจากการถูกต่อยอยู่ๆก็ลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็ถูกห้ามไว้ก่อน "เดี๋ยวครับ!"หมอกพูดแล้วยื่นมือไปจับมืออีกฝ่ายไว้ คนที่อยู่ๆก็ถูกจับมือก็หันหน้ามามองหมอกด้วยสีหน้านิ่งๆ "ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมไว้ ผมขอทำแผลให้เป็นการขอบคุณได้ไหมครับ" ผมสังเกตเห็นว่าหน้าพี่เขามีแผลอยู่ เหมือนว่าไปมีเรื่องกับใครมาก่อนที่จะมาเจอผม "ไม่ต้อง" "แต่เลือดออกเยอะเลยนะครับ" พี่เขาใส่หมวกอยู่ผมเลยไม่รู้ว่าแผลมันอยู่ตรงไหน "เรื่องของกู" "แต่คุณบาดเจ็บอยู่นะครับ ผมใช้เวลาไม่นานหรอกครับและผมก็เรียนหมอด้วย ไว้ใจผมได้" ถึงผมจะยังไม่เรียนจริงๆแต่ก็ถือว่าผมสอบติดแล้วถ้าบอกว่าเรียนหมอก็คงไม่ผิดอะไรใช่ไหมครับ....ใช่ครับผมว่าไม่ผิดก็ไม่ผิด เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีต่อต้านหมอกก็เอาอุปกรณ์ทำแผลออกมาทันที เขาเอามาด้วยเผื่อบาดเจ็บอะไรจะได้ไม่ต้องไปซื้อให้ยาก "ผมขอถอดหมวกนะครับ"หมอกพูดแล้วเงยหน้าไปมองคนข้างๆ ผมถอดหมวกออกทันทีเมื่อเห็นว่าพี่เขาไม่ได้ว่าอะไร เชี้ย! หล่อชิบหาย หล่อแบบเหี้ยๆอ่ะ...แบบไม่ใช่คนดี "กูรีบ"คนที่รู้สึกว่าถูกจ้องนานเกินไปก็พูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงนิ่งๆ หมอกที่กำลังจ้องคนข้างๆด้วยสีหน้าเคลิ้มๆก็ต้องหยุดจ้องแล้วรีบลงมือทำแผลทันที คนอะไรไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม! "ไปทำอะไรมาครับแผลเยอะขนาดนี้"หมอกถามคนตรงหน้า "ตีกับหมามา" สั้นๆได้ใจความ เป็นคนที่หล่อเหี้ยๆไม่พอยังกวนตีนอีกด้วย ทำไมถึงยังทำเหมือนว่าสบายอยู่นะทั้งๆที่เจ็บขนาดนี้ หมอกมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย เปนคนยังไงกันแน่นะ อ่า....แต่หน้าหล่อๆชํ้าหมดเลย หัวแตกยังไม่พอ คิ้วแตกอีก ถ้าเป็นผมคงทนไม่ได้ตั้งแต่โดนชกหน้าแล้วล่ะครับ "เสร็จแล้วครับ"หมอกพูดขึ้นหลังจากทำแผลเสร็จ หลังจากที่ทำแผลเสร็จหมอกก็พึ่งรู้ตัวว่าตัวเองถูกจ้องอยู่ หน้าผมมีอะไรติดอยู่รึเปล่า? และหลังจากที่ผมทำแผลเสร็จได้ไม่นานก็มีรถคันหรูก็มาจอดอยู่ที่หน้าผม รถใคร? และผมก็ได้คำตอบเพราะคนที่อยู่ข้างๆผมกำลังจะเปิดประตูขึ้นรถคันนั้นไป.... "พี่ชื่ออะไรครับ!"หมอกตะโกนถามคนที่กำลังจะขึ้นรถไป "ผัวมึง"อีกฝ่ายหันมาแล้วมองหน้าหมอกด้วยสายตานิ่งๆ "อะไรนะครับ! ผมไม่ได้ยิน!" พี่มึงพูดหรือกระซิบวะ เสียงอยู่ในลำคอขนาดนั้นพูดให้หมาที่ไหนฟัง? แล้วกูจะด่าตัวเองว่าเป็นหมาทำไมวะ.... ถึงจะไม่รู้จักชื่อก็ไม่เป็นไรเพราะผมกับพี่คงไม่ได้เจอกันอีก แล้วผมจะเอาไงต่อล่ะ? นี่ผมหลงทางจริงๆหรอ?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more