พรรณนิการ์ออกมารับลมด้านนอกโรงแรมเพื่อบรรเทาความร้อนในร่างกาย เม็ดเหงื่อผุดปรายล้อมกรอบหน้าหวาน หญิงสาวกอดตัวเองท่ามกลางความมืดสลัวแล้วกัดริมฝีปากล่างจนได้กลิ่นคาวของเลือดจางๆ
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเราถึง…”
อาการที่เธอเป็นเหมือนเคยอ่านเจอที่ไหนสักแห่ง พรรณนิการ์ยังไม่กล้าฟันธงจนกระทั่งหางตาเหลือบเห็นชายหนุ่มตาน้ำข้าวเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาคู่นั้นจะรู้หรือไม่ว่ามองอีกฝ่ายอย่างเชิญชวน
“คุณพอล” น้ำเสียงสั่นพร่าเรียกชื่อเขา พอลปัดปอยผมที่ปรกระแก้มใสทัดใบหูเล็กอย่างอ้อยอิ่ง
“คุณอยากให้ผมช่วยอะไรไหมครับ”
ดวงตามาดร้ายฉายแววนักล่า ยาปลุกอารมณ์ทางเพศที่เขาแอบใส่ลงไปในแก้วไวน์มีฤทธิ์ร้ายแรงฉกาจนัก เขาได้ยาตัวนี้มาจากเมืองนอกแล้วเก็บไว้ใช้งานเพื่อล่าสมันสาวโดยเฉพาะ
“ฉันต้อง มะ ไม่” สติที่พอหลงเหลืออยู่น้อยนิดฉุดรั้งไม่ให้เธอหลวมตัวทำเรื่องน่าอาย พรรณนิการ์ถอยเท้าหนีชายตรงหน้า
“อย่าปฎิเสธผมเลยที่ร
