“รักลูกฉันไม่ว่าแต่อย่าเข้าข้างจนหูตามืดบอด แดนมันนิสัยเป็นอย่างไรเธอก็น่าจะรู้ดีที่สุด” คุณแดเนียลต่อว่าก่อนสะบัดหน้าเดินขึ้นห้องด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“เฮ้อ” ผู้เป็นภรรยาได้แต่ถอนหายใจ ธนาธรกุมมือแม่เลี้ยงแล้วพูดให้กำลังใจ
“คุณแม่ไม่ต้องคิดมากนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้คุณพ่อก็หายโกรธ”
“ขอบใจธามมากนะลูก”
คุณกรองแก้วส่งยิ้มบางเบา ธนาธรมักเป็นเช่นนี้เสมอ เขาเคารพคุณกรองแก้วเสมือนแม่บังเกิดเกล้า ไม่เคยแสดงกิริยาก้าวร้าวเลยสักครั้ง มีแต่นอบน้อมถ่อมตนและคอยดูแลถามไถ่ เขาดีมาก ดีจนบางครั้งคุณ
กรองแก้วก็ต้องมานั่งทบทวนตัวเองว่ามีดีพอให้เด็กเคารพหรือเปล่า ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมาตนเอาแต่ดูแลแดนนี่ส่วนใหญ่ เพราะไม่อยากให้ลูกรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจไปมากกว่านี้ รายนั้นฝังใจว่าพ่อไม่รักตั้งแต่เล็กจนโต
ในฐานะแม่… คุณกรองแก้วจึงพยายามเยียวยาจิตใจของลูกให้ได้มากที่สุด
แดนนี่พาพรรณนิการ์มายังคอนโดฯ ส่วนตั
