ระหว่างทางพรรณนิการ์ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองเสี้ยวหน้าคมคายของแดนนี่ คราบน้ำตายังเด่นชัดอยู่บนแก้มนวล แม้เธอจะพยายามสะกดกลั้นแต่ความป่าเถื่อนที่เขาแสดงก่อนหน้ายิ่งตอกย้ำความหวาดกลัวจนไม่สามารถลบล้างออกไปจากใจได้ แดนนี่หวังให้คนปากเก่งพูดอะไรสักคำ เงียบและนิ่งเป็นป่าช้าแบบนี้ไม่ใช่วิสัยของคนอวดดีช่างเถียงแม้แต่น้อย
เสียงรถยนต์บ่งบอกว่าคนที่พวกเขารอคอยกลับมาถึงแล้ว ป้านวลรีบวิ่งไปดูก่อนใคร เห็นหลานสาวก้าวเท้าลงจากรถคันหรูความรู้สึกประหนึ่งยกภูเขาออกจากอก ปรี่เข้าไปสวมกอดหลานรักแล้วร้องไห้โฮ
“หวานลูก หวานของป้า”
แดนนี่เห็นอาการของป้านวลพลันรู้สึกผิดจนไม่กล้าสบตาหญิงสูงวัยที่เขาให้ความเคารพ ถ้าป้านวลรู้ว่าเจ้านายที่รักและเลี้ยงดูฟูมฟักมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยรังแกหลานสาวเพียงหนึ่งเดียวอย่างโหดร้ายคงจะเกลียดขี้หน้าเขาไปตลอดชีวิต
“หวานเจ็บตรงไหนไหมลูก ฮึก ป้าเป็นห่วงหวานเหลือเกิน หวานของป้า” ป
