และแล้ววันที่หญิงสาวรอคอยก็มาถึง พรรณนิการ์ตื่นแต่งหน้าทำผมตั้งแต่เช้ามืดเนื่องจากวันนี้เป็นวันรับปริญญาของเธอ วงหน้ารูปไข่แต่งแต้มเครื่องสำอางค์พอประมาณไม่หนาเตอะจนเกินไป ยิ่งเสริมให้บุคลิกสวยหวานเป็นที่น่าจับตามองของบรรดาหนุ่มๆ ทั่วทั้งมหาวิทยาลัย
“ป้านั่งพักก่อนนะจ๊ะ”
พรรณนิการ์ประคองร่างท้วมฝ่าฝูงชนเข้ามานั่งพักหลบแดดภายในโรงอาหารของคณะ หญิงสาวหาน้ำเย็นๆ ชื่นใจมาให้คนเป็นป้าดื่มแก้กระหาย ป้านวลพอได้ดื่มน้ำดับร้อนร่างกายก็พลันสดชื่นขึ้นเป็นกอง
“หวานบอกแล้วว่าให้กลับก่อนก็ไม่เชื่อ”
“ก็ป้าอยากอยู่แสดงความยินดีจนเสร็จสิ้นพิธีนี่ลูก” คนภาคภูมิใจว่า วันนี้หลานสาวสุดที่รักงดงามเหนือกว่าใครๆ ในสายตาของป้าคนนี้
“กว่าจะเสร็จพิธีอีกตั้งหลายชั่วโมง ถ้าป้าไม่ไหวจะกลับเลยไหมจ๊ะ เดี๋ยวหวานจะโทร. บอกลุงบุญส่งให้ขับรถมารอรับป้าหน้ามอ”
ว่าแล้วก็ทำท่าจะโทรศัพท์หาคนขับรถประจำตัวคุณกรองแก้วให้มาร
