Glamor มนตรารักหมอเสน่ห์

OHM 5 มีดหาย

กล้วยไม้เดินนำทีมของแซมมาที่ห้องควบคุมระบบกล้องวงจรปิดของบ้าน ซึ่งมันไม่ได้มีแค่ของบ้านเท่านั้นแต่ว่ามีของสำนักด้วยแต่เพื่อความบริสุทธิ์ใจเธอจะให้เขาดูตามใจชอบได้เลย

"แว่นมาพาคุณตำรวจไปดูกล้องวงจรปิด" และแว่นกำลังเดินเอาเครื่องดื่มไปให้พอดี

"อะเอ่อแล้วอันนี้อะ?" แว่นถาม

"เอามานี่ด้วยเลย" และทั้งหมดก็เดินมาที่ห้องควบคุมโดยกล้วยไม้เป็นคนเปิดประตูเข้ามาให้

แอดดด!

"เชิญทุกท่านเลยค่ะ" กล้วยไม้เบี่ยงตัวหลบให้ทุกคนเดินเข้ามาและก็เจอกับจอมากมายที่กำลังฉายภาพมุมต่าง ๆ ภายในบ้านหลังนี้และสักงานทำพิธีของเธอด้วย

"โห่! กล้องเยอะมากเลยครับเนี่ยไม่ทราบว่าติดไว้ทำไมเยอะแยะครับเนี่ย?" จ่าด้ามถาม

"ฉันอยู่บ้านหลังนี้กับแว่นแค่สองคนนะคะและบ้านมันก็หลังใหญ่ด้วย ฉันดูแลไม่ทั่วถึงหรอกค่ะและอีกอย่างฉันมีสำนักทรงด้วย ฉันต้องป้องกันคนที่จะแอบเข้ามาสิค่ะ" กล้วยไม้อธิบาย

"ใครจะแอบเข้ามากัน?" หมวดเจนถาม

"ฉันค่อนข้างมีชื่อเสียงนะคะหมวดเจน และก็ชอบมีคนแอบเข้ามาขโมยของที่สำนักฉันด้วย"

"ขายของแพงแบบนั้นคนมีพวกงดงายที่อยากได้แต่ไม่มีเงินละสิ" แซมพูดขึ้น

"แซะทำไมคะเนี่ยคุณผู้กองขา แต่ว่ามันก็จริงอย่างที่ผู้กองพูดมานั่นแหละค่ะขโมยที่ขึ้นมาบ้านของฉันก็เพื่อเครื่องรางของขังทั้งหมดแหละไม่ได้มาเอาของมีค่าอะไรไปหรอก" กล้วยไม้พูดและยิ้มให้เขา

"ดูกันเลยไหมคะจะได้ดู ๆ และจะได้รีบไปแต่ว่าถ้ามีคนร้ายอยู่ในนี้ก็จะได้จับไป" หมวดเจนพูดแล้วมองหน้าของกล้วยไม้

"แว่นเปิดวันที่เกิดขึ้นให้คุณตำรวจดูหน่อยว่าฉันไม่ได้ออกไปไหนทั้งนั้น แต่ว่าระวังเสียวนะคะเพราะชุดนอนวันนั้นค่อนข้างเซ็กซี่" แต่กล้วยไม้ก็คือกล้วยไม้ เธอกวนประสาทและชอบพูดเล่นไปเรื่อย

เมื่อแว่นได้รับคำสั่งจากกล้วยไม้แล้วก็เปิดวีดีโอจากกล้องวงจรปิดให้ทุกคนได้ดูว่ากล้วยไม้ไม่ได้ออกไปไหนจริง ๆ แถมยังอยู่ในบ้านตลอดเลยด้วยและชุดของเธอก็โป๊อย่างที่คุยไว้จริง ๆ จนดาบจิ๊บ จ่าด้ามทนมองไม่ได้ต้องปล่อยให้หมวดเจนดูไปแทน ส่วนแซมไม่ได้กระทบอะไรเท่าไหร่เลยแถมยังดูนิ่งอีก

"แล้วนายล่ะได้ออกไปไหนหรือเปล่าห้องของนายอยู่ไหน?" แซมมองหน้าและถามแว่น

"อะเอ่อ วะวันนั้นผมออกไปหาเพื่อนที่หอครับผมมีพยานที่อยู่นะ! ไม่เชื่อโทรไปถามเพื่อนของผมได้เลยครับ!!" แว่นรีบตอบทันทีเพราะกลัวตัวเองจะน่าสงสัย

"นายออกไปตอนไหนและไปหาใครทำไมฉันไม่รู้?" กล้วยไม้ถามรัว ๆ เพราะว่าปกติแว่นจะบอกเธอตลอดว่าไปไหนทำอะไรกับใคร

"ขะขอโทษนะแต่ว่าวันนั้นมันกะทันหันมากเลย รายงานที่เราต้องส่งอาจารย์มันมีปัญหาเลยต้องไปช่วยกันแก้ขอโทษนะกล้วยไม้"

"แปลกว่าคืนนั้นนายไม่ได้อยู่บ้านสินะ?" แซมถาม

"ชะใช่ครับแต่ว่าที่หอของเพื่อนผมและเพื่อนของผมสามารถยืนยันได้นะครับ ว่าผมอยู่ที่นั่นจริง ๆ และทำรายงานด้วยกัน"

"งั้นขอชื่อและที่อยู่เพื่อนนายหน่อยสิ.."

"ดะได้ครับ ชื่อเอิ๊กครับ อยู่หอพัก R แถว ๆ มหาวิยาลัย Z ห้องเลขที่ 2304 ครับ" แว่นบอกข้อมูลไปรัว ๆ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ

"หมวดเจนกับดาบจิ๊บไปตามที่อยู่นั้นและก็ถามรายละเอียดมาว่าเขาอยู่ที่นั่นจริงหรือเปล่า?"

"ค่ะ/ครับ"

"ผู้กองสงสัยฉันไม่แปลกหรอกนะคะ แต่ว่าจะสงสัยแว่นด้วย..."

"ตอนนี้ใครก็น่าสงสัยทั้งนั้นแหละครับ แม้กระทั่งป้าเจ้าของหอกับแฟนของผู้ตายที่เจอศพคนแรกเพราะงั้นอย่าเครียดแทนแฟนเลยครับ" แซมตัดบทของกล้วยไม้

"แฟน? แว่นยังไม่ได้บอกเหรอคะว่าเขาเป็นอะไรกับฉัน?" กล้วยไม้มองหน้าของแว่น

"บะบอกไปแล้วนะครับ ผมไม่ใช่แฟนของกล้วยไม้สักหน่อย"

"นั่นสิแว่นมันชอบสาวหมวย น่ารัก ไม่ใช่ตัวแม่ ตัวมัมแบบนี้ฉันหรอกค่ะ ถ้าตอนนี้กระจ่างทุกอย่างแล้วก็รบกวนกลับไปได้แล้วค่ะ ฉันมีงานต้องทำนะคะ"

"เตือนนะว่าเลิกทำอาชีพแบบนั้นได้แล้ว เพราะไม่อย่างนั้นถ้าจบคดีนี้ คดีต่อไปอาจจะเป็นเธอก็ได้" แซมพูดพร้อมกับมองหน้าของกล้วยไม้เขาไม่ได้ขู่เธอนะเขาจับจริงแน่ถ้าเธอยังไม่เลิกทำอาชีพแบบนี้

"ถ้ามีผู้เสียหายเพราะฉันค่อยมาจับนะคะ แว่นส่งแขกและเตรียมไปเปิดสำนักได้แล้วลูกค้าคนแรกของเรากำลังจะมา" กล้วยไม้พูดจบก็เดินออกมาจากห้องควบคุมเพื่อไปเตรียมทำงานของเธอเหมือนปกติ ส่วนแว่นก็จัดการส่งคุณตำรวจทั้งหลายกลับไปจนหมดและไปเตรียมตัวเปิดสำนักให้กับกล้วยไม้

หลายชั่วโมงต่อมา...

สำนักแม่หมอกล้วย

"เพี้ยงงงงง!! หลังจากนี้การงาน การเงินจะดีขึ้นเป็นลำดับไม่ต้องรีบร้อนไปหรอกนะ" กล้วยเป่ากระหม่อนให้ลูกค้าคนสุดท้ายของวันนี้ ซึ่งเป็นลูกค้าที่มาเสริมดวงชะตาเกี่ยวกับการงานและการเงิน ซึ่งหายากมากในสำนักของเธอเพราะส่วนมากมาด้วยเรื่องความรักทั้งนั้น

"ขอบคุณนะคะแม่หมอแค่ได้มาเจอได้กราบไหว้ ฉันก็รู้สึกสบายใจสุด ๆ เลยค่ะ และคิดว่ากลับไปทำงานคราวนี้คงจะดีขึ้นเรื่อย ๆ"

"ไม่ใช่ว่าเสริมแค่ดวงนะถ้าอยากพัฒนาก้าวหน้าก็ต้องรู้จักฝึกฝน พัฒนาตัวเองด้วยไม่อย่างนั้นต่อให้ไปไหว้เป็นร้อยหมอพันหมอก็ยากที่จะเจริญ" กล้วยไม้พูดด้วยความสัจจริงเธอไม่ได้แค่ทำพิธีไปงั้น ๆ แต่เธอจะพูดและแนะนำวิธีการใช้ชีวิตด้วย เพราะงั้นคนที่มาหาเธอเลยประสบความสำเร็จมากมายเพราะเชื่อคำพูดของเธอ เธอไม่เคยแนะนำอะไรที่ไม่ดีและไม่เคยชักจูงลูกค้าของเธอไปในทางที่ผิดด้วย

"ค่ะ ฉันจะตั้งใจทำงานและพัฒนาตัวเองเสมอค่ะ สแกนจ่ายเหมือนเดิมนะคะ" ลูกค้าจัดการจ่ายค่าครูและก็ออกไป

"เฮ้ออออ~~ วันละ 15 คนมันเยอะไปไหมแว่น?" กล้วยไม้บิดขี้เกียจและยืดแขนยืดขา

"งั้นลดลงหน่อยไหม?"

"อืม ก็ดีนะ แค่ 10 พอและถ้าใครอยากมาจริง ๆ ก็บวกราคาเพิ่มไปแล้วกันทดแทนคนที่เราลดจำนวนไป"

"ดะได้สิ งั้นวันนี้แช่น้ำนมหน่อยไหมเดี๋ยวเตรียมให้?" แว่นถามถ้าวันไหนเหนื่อยมาก ๆ กล้วยไม้จะชอบแช่น้ำนม

"ก็ดีนะ...แต่ว่า..." แว่นกำลังเดินออกไปแต่สายตาของกล้วยไม้ไปเจอความผิดปกติบางอย่างเข้า

"อะอะไรเหรอ?" แว่นเสียงสั่นเหมือนทุกที

"มีดหมอของฉันหายไปไหน?" พานวางมีดประจำตัวของเธอตอนนี้มันว่างเปล่าทั้งที่ปกติมันจะอยู่ที่พานสีทองเสมอ

"หะหายไปเหรอ?"

"ใช่น่ะสิ! ก็พูดไปแล้วเมื่อกี้จะถามซ้ำทำไม?!" กล้วยไม้เริ่มหงุดหงิดเพราะว่านั่นเป็นมีดหมอเล่มแรกที่พ่อของเธอให้มา เธอไม่ได้กลัวอะไรหรอกนะแต่เธอกลัวพ่อเธอด่า!! ว่ารักษาของไม่ดีน่ะสิ!!

"เดี๋ยวเราหาให้มันไม่ไปไหนหรอกเพราะว่าไม่มีใครเข้ามานิ กล้วยไม้อาจจะไปชนล่วงหรือเปล่า?" แว่นมองหน้าของกล้วยไม้

"คนอย่างฉันเนี่ยนะจะชนแท่นพิธีตัวเองอะ นายมากกว่ามั้งแว่นเผลอสะดุดตีนตัวเองหรือเปล่า?!"

"มะมะไม่แน่ใจอะเดี๋ยวเราดูให้นะ ตอนนี้กล้วยไม้ไปอาบน้ำเถอะให้ใจเย็น" แว่นกลัวกล้วยไม้มาก ๆ ยิ่งตอนโมโหแบบนี้เขายิ่งกลัว

"หาให้เจอ!!ไม่เจอไม่ต้องนอน!!!" กล้วยไม้เดินกระทืบเท้าออกไปด้วยความหงุดหงิด

ส่วนแว่นก็ก้มหน้าก้มตาหลับตาปี้เพราะว่ากลัวกล้วยไม้ ปกติแล้วกล้วยไม้ก็เหวี่ยง ๆ อยู่แล้วแหละ แต่นาน ๆ ทีก็โมโหแบบนี้เหมือนกันซึ่งทำให้คนขี้กลัวอย่างเขาค่อนข้างขวัญเสีย เมื่อกล้วยไม้ออกไปแล้วแว่นก็รีบทำตามที่กล้วยไม้บอกคือการพยายามหามีดหมอที่พ่อของเธอให้มาให้เจอ...

ห้องน้ำ

ซ่าาาาาาา~

"เฮ้ออออ!! ทำไมต้องหายไปด้วยนะ?" กล้วยไม้ทิ้งตัวนอนลงในอ่างน้ำที่มีน้ำนมสำหรับการแช่ตัวอยู่ก่อนจะถอนหายใจและพูดขึ้นมา เธอค่อนข้างกังวลที่มีดหายไปแบบนั้นเพราะมันเป็นของสำคัญสำหรับการเป็นผู้มีวิชาอาคม ความจริงเธอมีหลายเล่มนะแต่ว่าที่หายกลับเป็นของพ่อเธอ เธอไม่อยากโดนบิดาด่าหรอกนะ พอมันหายไปเธอก็รู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลย

ซ่าาาาาา~ ทำให้เธอต้องลุกจากอ่างแช่ตัวทั้งที่พึ่งลงไปไม่ถึง 5 นาที เธอต้องเจอมีดให้ได้ไม่อย่างนั้นเธอไม่สบายใจ...

กล้วยไม้ลุกขึ้นมาและคว้าเสื้อผ้ามาใส่และกลับไปที่สำนักทรงอีกครั้งเพื่อไปหามีดหมอเล่มนั้น เธอไม่ได้เอามันออกไปไหนเพราะงั้นมันต้องยังอยู่ในห้องพิธีของเธอนั่นแหละแต่ถ้าไม่เจอจริง ๆ เธอก็คงต้องเปิดกล้องดูว่ามีใครแอบเข้ามาขโมยหรือเปล่า? หรือว่าลูกค้าของเธอจะเอาไปกันแน่...?

สำนักแม่หมอกล้วยไม้

แกร็ด!!

"เจอแล้วเหรอ?"

"ฮะเฮ้ยยยยย!! ตะตกใจหมดเลยกล้วยไม้ แฮร่ๆ" กล้วยไม้กลับมาก็เจอว่าแว่นกำลังวางมีดของเธอเอาไว้ทีเดิม

"จะตกใจอะไรขนาดนั้นฮะทำอย่างกับเห็นผีไปได้ เหอะ!! และนั่นเจอมันตรงไหนน่ะ?" หมับ!! กล้วยไม้ถามและหยิบมีดขึ้นมาดู

"ขะข้างหลังตู้เก็บเครื่องรางสะสงสัยว่ามันจะร่วงลงไปน่ะ กว่าจะเอามาได้เมื่อยหลังเลย" แว่นบิดตัวไปมาเพราะว่าเขาต้องก้มลงไปหยิบมันขึ้นมาน่ะสิ

"มันร่วงไปได้ยังไงฉันวางดีแล้วนะ?" กล้วยไม้สงสัย

"เราไม่ได้ชนก็อาจจะเป็นลูกค้าก็ได้นะเพราะว่ามีลูกค้าเยอะเลย อาจจะไม่ทันระวังกัน" แว่นบอกไป

"ก็อาจจะใช่แหละเจอก็ดี สบายใจขึ้นมาหน่อย"

"ไปนอนเถอะดึกแล้ว"

"นี่แว่น..." กล้วยไม้เรียกแว่นและมองหน้าของเขาแล้วทำท่าทางครุ่นคิด

"ทะทำไมเหรอ?" เขาขยับแว่นและมองหน้าของเธอกลับไป

"นายรู้จักกับแป้งที่เป็นลูกค้าเป็นการส่วนตัวหรือเปล่า?" เพราะเธอจำได้ว่าวันที่แป้งมาแว่นมีท่าทางแปลก ๆ ไป

"มะไม่นะ ไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย"

"เหรอ"

"ทำไมเหรอ?"

"เปล่าหรอก ก็จริงแหละอย่างนายคงไม่มีทางไปรู้จักคนสวยแบบนั้นหรอก กู๊ดไนท์นะ"