2
1517 Words
“แหมๆๆๆ”
เธอแลบลิ้นใส่ ก่อนจะกลับเข้าห้องตัวเอง
“ในที่สุดเราก็มีแม่เลี้ยงแล้วโว้ย!”
มณีรัตน์กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างมีความสุข ก่อนจะหลับไป
รุ่งเช้าของวันใหม่ เธอก็โดนบิดาดุนิดๆ แต่ก็แค่นั้นแหละ
ท่านมีใจผูกสมัครรักใคร่พี่ข้าวของเธออยู่แล้ว จึงไม่ได้เป็นปัญหาอะไรมากมาย
ตะวันแจ้งเรื่องที่จะมาพามณีรัตน์ไปเที่ยว คเชนทร์เอ่ยอนุญาตและฝากฝังดิบดีเพราะไว้ใจอีกฝ่ายมาก
การไปเที่ยวคือนิพพาน มณีรัตน์ชมวิวทิวทัศน์นอกรถอย่างสบายอารมณ์ ปิดเทอมทุกครั้งต้องไปเที่ยว เปิดหูเปิดตา เธอกลัวว่าตายไปจะเสียชาติเกิด ที่ไม่ได้ไปดูโลกกว้าง
วันหยุดเสาร์-อาทิตย์บิดามักพาไปเปิดหูเปิดตาเสมอ เธอไม่ชอบอยู่บ้านเหงาๆ เพราะชีวิตน่าเบื่อ
ถึงภูเก็ตเอาค่ำมืดดึกดื่น ตะวันขับรถไม่เร็ว แต่ก็ไม่ได้ช้า แต่ก็แวะโน่นแวะนี่ไปตลอดทางเมื่อเจ้าตัวแสบเอ่ยขอ
“คุณป้าขา...”
ตะวันส่ายหน้าไปมาเมื่อยัยตัวแสบวิ่งเข้าไปกอดหอมมารดาของเขา คุณสุจิตรายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อได้เจอยัยตัวดีของท่าน
“หลานรักของป้า คิดถึงเหลือเกิน”
“โอ๊ย! หลานรักเลยเหรอครับ สงสัยผมคงตกกระป๋อง”
“อายุไม่ใช่น้อยๆ แล้วนะเรา ทำมาเป็นงอนเหมือนเด็กๆ ไปได้” คุณสุจิตราค้อนบุตรชาย
ยัยตัวแสบออดอ้อนกอดรัดคุณสุจิตราอยู่ในอ้อมแขนไม่ยอมไปไหน
“คุณลุงไปไหนเหรอคะคุณป้า”
“ไปเชียงใหม่จ้ะ หลายวันกว่าจะกลับ”
ท่านลูบผมสลวยของเด็กสาวก่อนตอบ อีกฝ่ายยิ้มรับ
“ป้าให้คนจัดห้องให้เราแล้ว ไปพักผ่อนอาบน้ำอาบท่าก่อนนะ แล้วเรากินอะไรมาหรือยังล่ะ”
“โอ๊ย! แวะตลอดทางครับ กินเหมือนหมู”
“พี่ตะวันน่ะว่าน้อง” มณีรัตน์ค้อนพี่ชายหน้าคว่ำ
“อวบอ้วนแหละดี มีน้ำมีนวล น่ารักน่าหยิก ผอมแห้งแรงน้อยไม่เห็นจะดีเลย ผู้หญิงสมัยนี้ผอมยังกับกุ้งแห้ง”
คุณสุจิตราบ่นเบาๆ ยัยตัวแสบถึงกับยิ้มแฉ่ง ท่านลูบผมของหลานสาวไปมา มณีรัตน์น่ารัก เหมือนตุ๊กตา ท่านรักหลานสาวคนนี้นัก
เด็กสาวเข้าห้องพักก็เตรียมอาบน้ำอาบท่าแต่ปรากฏว่าน้ำไม่ไหล
“เหนียวตัวจังเลย”
“ซักแห้งเลยเจ้าตัวแสบ”
ตะวันโยกศีรษะน้องไปมา
“ไม่เอาหรอกค่ะ หนูณีไม่ได้ซกมกเหมือนพี่ตะวันนะคะ”
“งั้นไปอาบน้ำห้องเฮียเสือกัน”
“น้ำไม่ไหล แล้วห้องเฮียเสือน้ำจะไหลหรือไง”
“เฮียมีตุ่มน้ำส่วนตัวในห้องน้ำ เวลาน้ำไม่ไหล เข้าใจ๊” เขากอดอกบอก มณีรัตน์ยิ้มแฉ่งในทันที
“อาบเสร็จแล้วล็อกห้องให้ด้วย เฮียไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายในห้อง รู้เข้าบ้านจะแตกเอาได้”
พยัคฆ์เป็นญาติผู้พี่ของเขา บิดามารดาเสียชีวิตหมดแล้ว ทิ้งมรดกเอาไว้ให้มากมาย มารดาของเขาจึงอุปการะเลี้ยงดูพยัคฆ์เอาไว้ ท่านรักเหมือนลูก และไว้ใจเป็นอันมาก
พยัคฆ์มีนิสัยดุดัน ตรงไปตรงมา อีกฝ่ายต้องดูแลเกาะเสือและกิจการอย่างอื่นของบิดาด้วย พยัคฆ์จึงมีลูกน้องมาก เป็นที่น่านับถือตาและน่าเกรงขาม เขาเองยังเกรงใจพยัคฆ์เพราะอีกฝ่ายเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญของครอบครัว
“เจ้าค่า รู้แล้ว จะปฏิบัติตามไม่บิดพลิ้วคร๊าบป๋ม พี่ตะวันมาอาบน้ำด้วยกันไหมคะ”
“ยัยเด็กแก่แดด ไม่คุยด้วยแล้ว อาบเสร็จล็อกห้องให้ด้วยนะ อย่าไปแตะข้าวของเฮียเด็ดขาด โดนปาดคอไม่รู้ด้วยนะ”
“เฮียไม่อยู่หนูก็ร่าเริงสิคะ”
“จะหาว่าไม่เตือน”
ตะวันโครงศีรษะไปมา เท้าสะเอวมองยัยตัวแสบที่สำรวจห้องหับของพยัคฆ์ไปทั่ว
“หนูณีไม่กลัวหรอก เฮียเสือไม่อยู่ และไม่ค่อยอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอคะ ส่วนใหญ่อยู่เกาะเสือ”
ไม่ใช่อยู่เกาะเสืออย่างเดียว พยัคฆ์เดินทางบ่อย อยู่ไม่เป็นที่ เขามีกิจการเยอะแยะ แม้แต่บ้านหลังนี้นานๆ จะกลับมาที บางเดือนไม่มาเลยด้วยซ้ำ
“ไม่อยู่ก็ไม่ควรยุ่ง เฮียเป็นคนละเอียด ข้าวของย้ายที่นิดหน่อยก็รู้แล้ว”
“เจ้าค่าๆๆ หนูณีรับปากว่าจะไม่ยุ่งเด็ด”
คนรับปากชูสามนิ้วยิ้มยิงฟันแสนน่ารัก แต่แอบเกี่ยวนิ้วด้านหลังเพื่อบอกว่า “จริงซะเมื่อไหร่กันล่ะ” เอาไว้
“พี่ไปก่อนแล้วง่วง อาบน้ำเสร็จรีบออกไปนะ”
“ค่ะ” เมื่อเห็นเจ้าตัวแสบพยักหน้ารับคำแล้ว ตะวันที่หาวฟอดๆ ก็เดินกลับห้องตัวเอง
มณีรัตน์เห็นพี่ชายไปแล้ว เธอจึงจัดการอาบน้ำอาบท่า สวมชุดนอนน่ารักก่อนจะมองเตียงกว้างของพี่ชายต่างสายเลือดอย่างพยัคฆ์
“หนอย... หวงนักใช่ไหมเตียงนี้ ขอนอนหน่อยแล้วกัน ว่าจะนุ่มขนาดไหน”
เธอยิ้มร้าย พยัคฆ์เป็นคนหวงของ เขาไม่ชอบให้ใครไปยุ่งวุ่นวายกับข้าวของ เธอทะเลาะกับเขาแต่เด็ก แม้จะอายุห่างกันเยอะมาก แต่เขาก็มักเรียกเธอว่าเด็กแสบ แต่การทะเลาะกันของเธอกับเขา ทำให้เธอปลื้มเขามาก พยัคฆ์เป็นผู้ชายที่เข้มแข็งและมีความเป็นผู้นำสูง เธอชอบผู้ชายนิสัยอย่างพยัคฆ์ อยากได้มาเป็นสามี แต่เขาไม่ชายตาแลนี่แหละ เลยต้องหาเรื่องแกล้งเรื่องร้องความสนใจ
ร่างน้อยอวบอิ่มกระโดดขึ้นไปบนเตียงนอนกว้าง ก่อนจะแผ่แขนขาออกอย่างฟินๆ
“นุ่มจัง หอมกลิ่นเฮียด้วย”
เธอเกลือกกลิ้งไปมา สาแก่ใจที่ได้ล่วงล้ำเข้ามาในที่ส่วนตัวของคนที่เกลียดเธอเข้าไส้
เขาไม่อยู่เธอก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไรนี่นา คิดว่าจะนอนเล่นแค่ประเดี๋ยวเดียว แต่กลิ้งไปกลิ้งมา ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางทำให้เธอเผลอหลับไปในเวลาอันรวดเร็ว
ริมฝีปากสาวถูกดุนดันหนักหน่วง เธอเบี่ยงหลบเพราะรู้สึกว่าถูกรวบกวน พอพลิกหนีคนที่รุกรานก็จับใบหน้าของเธอเอาไว้ จูบเข้ามาใหม่อีกครั้ง
“อื้อ.... คราย จานอน อย่ามายุ่งกับเค้านะ”
คนนอนขี้เซาประท้วง แต่ปากร้อนๆ ยังจ้วงเข้ามาหาไม่หยุดหย่อน ดูดปากบนล่างของเธอไม่ยอมปรานี
มณีรัตน์รับรู้ถึงกลิ่นเหล้าฉุนกึก เธอเบี่ยงหน้าหนี เขาก็ตามติด เนื้อตัวถูกขยำขยี้หนักหน่วง ไม่นานเสื้อนอนตัวสวยก็หลุดพ้นไปจากตัว เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าที่ไร้ชุดชั้นในห่อหุ้ม
เธอไม่ชอบใส่ชั้นในนอนเพราะอึดอัด เมื่อโดนลอกคราบ ชุดนอนถูกสลัดออกไปจากตัวแล้ว ก็เปลือยเปล่าในทันที
มณีรัตน์ปรือตาขึ้นด้วยความง่วงงุน เธอผวาเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ทาบทับเอาไว้ ทำท่าจะกรีดร้องมือใหญ่ก็ตะปบปิดปากของเธอแน่น
เด็กสาวส่ายหน้าไปมาเพื่อเบี่ยงหลบ แต่ไม่พ้นริมฝีปากถูกรุกล้ำเข้ามาหนักหน่วงขึ้น
“อื้อ... อย่า” เธอร้องครางเสียงโหยเมื่อก้านนิ้วแกร่งสอดแทรกเข้าไปในร่องบุปผาอันแสนคับแคบ
ร่างสูงใหญ่ทาบทับเอาไว้ทั้งตัว เธอดิ้นหนีไปไหนไม่รอดเพราะโดนกดทับล็อกร่างเอาไว้อย่างแน่นหนา
“ไม่นะคะ อ่า...” ปากร้อนที่ก้มลงลามเลียเนินสวาททำเธอสะดุ้งหัวหมุนคว้าง เขาจ้วงลิ้นเข้ามาแนบชิด สอดแทรกเข้าไปในร่องสวาทหอมกรุ่น
“อิ๊! ปล่อยนะ” เสียงเธอแหบพร่าด้วยความเสียวซ่าน มณีรัตน์ผลักศีรษะหนาที่ปกคลุมไปด้วยผมดกหนาของเขา ขณะที่ปากร้อนกำลังลามเลียกลีบกายสาว ผลักไสไปมาไม่นานก็จิกทึ้งด้วยความเสียวซ่านเสียเอง
“อื้อ...” เธอหยัดกายขึ้นรับปากและนิ้วร้อนๆ ที่ซอกซอนเข้าหา มันเสียวซ่านจนต้องบิดสะโพกหงึกหงักด้วยความทรมาน
ใบหน้าสวยหวานบิดเบี้ยวส่ายไปมาด้วยความทรมานแสนหวาม เธอหวีดร้องเบาๆ กระตุกร่างหอบหายใจอยู่ใต้ร่างเขา
ดูเหมือนคนตัวสูงที่กลิ่นเหล้าฉุนกึกจะแทรกกายใหญ่โตมาที่หว่างขาของเธอ มณีรัตน์ทำท่าจะกรีดร้องอีกครั้งแต่มือหนาตะปบเอาไว้ เธอเบิกตากว้างในความมืดมิด ขณะที่เขาสอดกายเข้ามาหา มันดันไม่เข้า เธอนิ่วหน้าเจ็บแปลบ พาสะโพกหนีเขาก็ดึงมายึดเอาไว้ใต้ร่าง สอดแทรกเข้าไปไม่ยอมล่าถอย
“อื้อๆๆๆๆ”
เธอครางสะท้านปฏิเสธเสียงสั่นระริก เขาผลักดันกายเข้าไปได้สำเร็จ ในขณะที่เด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บ
“ชูวว์...” ไม่มีเสียงพูดมีแต่เสียงปลอบโยนที่ดังอยู่ข้างหู แล้วสะโพกสอบก็เริ่มทำงาน เขากดเธอแทบจมเตียง มณีรัตน์กรีดร้องอื้ออึงอยู่ภายใต้อุ้งมือใหญ่ที่ตะปบปิดปากของเธอเอาไว้
- Writer
