มิรันดานั่งแท็กซี่กลับมายังบ้านเช่าในเวลาเย็น พอเดินเข้ามาในบ้านก็เจอกับชนิศาที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว
“รัน” ชนิศาตกใจที่เห็นสภาพอิดโรยและดวงตาบวมช้ำของเพื่อนที่บอกว่าจะไปเที่ยวอิตาลี
“นิ” มิรันดาโผเข้ากอดเพื่อนรักและร้องไห้อย่างหนักอีกครั้ง
ชนิศาไม่รู้ว่าเพื่อนเป็นอะไรจึงได้แค่กอดปลอบใจและรอให้มิรันดาร้องจนพอใจก่อนจะถามขึ้น
“รันเป็นอะไร เล่าให้นิฟังได้ไหม”
มิรันดาระบายทุกอย่างให้ชนิศาฟังตั้งแต่เริ่มต้น อย่างไม่มีปิดบังเพราะถ้าเก็บเอาไว้คนเดียวเธอคงได้อกแตกตายก่อนแน่ๆ
“โธ่ ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ไม่เป็นไรนะรัน”
“นิว่าเราควรจะหาเงินมาคืนเข้าไหม”
“เงินมากขนาดนั้นเราจะหามาจากไหนล่ะ นิไม่ได้เห็นแก่ตัวหรอกนะ แต่ในเมื่อเขาทำกับรันอย่างนี้ รันก็ไม่ควรจะคืนเงินเข้า”
“เขาจะหาว่าเราเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงิน มันไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวเลยนะนิ”
“นิเข้าใจความรู้สึกของรันนะ แต่
