My Possessive Hunk Husband (Possessive Series #1)

Chapter Two: #TheStart

Avery’s POV

Maaga akong nagising ngayon. It’s still 6:50 am. Usually kasi mga 8:00 am na ako nagigising. Baligtad no? Ganun kasi ako, minsan nga sinisipag gumising nang maaga pag walang pasok at tinatamad naman pag meron.

Graduating na kami ni Raven.

His course is nursing while mine’s architecture.

And yes, you read it right. FOURTH YEAR COLLEGE PA LANG KAMI at ang aga na naming naitali sa isa’t isa! I am only twenty! Kung hindi lang dahil doon...

“Wake up. Nakapagluto na ako.” Bigla namang may kumalampag sa pintuan ko. PANIRA.

Pagtingin ko ulit sa clock, 7:00 am na.

Huwag niyong isipin na ang bait niya kasi siya ang nagluto, well wag kayo magpalinlang. That’s already scheduled. Sun-Tue-Thu yung schedule ko ng pagluluto at Sat-Mon-Wed-Fri naman yung kanya. Since Monday ngayon, siya ang magluluto, ako naman sa paglilinis.

“Avery ano ba?” Kinalampag niya ang pinto nang mas malakas, “Are you deaf?! ANG SABI KO GUMISING KA N—”

“OO NA! NARINIG NA NGA KITA DIBA?! ANG ATAT MASYADO!” Sigaw ko.

Nakakainis, hindi makapaghintay! Ang iksi naman ng pasensya niya ngayon. Tss. This should be a sweet gesture, it’s just that the way he delivers it was just so... unromantic.

“Tulog mantika ka talaga kahit kailan!” Sagot naman niya.

“SO WHAT? KUNG DI MO LANG AKO PINAGHINTAY—” I covered my mouth immediatedly. Mali. Baka ma-flatter siya na hinintay ko pa talaga siya kagabi. Which wasn’t my intention though, kasi gusto ko lang naman noon manood ng TV but it turned out na hinihintay ko siya. The heck.

“What did you say?” I silently prayed... sana hindi niya narinig! I would surely die of embarrassment!

“WALA! MAUNA KA NA NGA DUN! ANG AGA-AGA NAPAKA-INGAY MO!”

Aish. Pumasok na ko sa CR, naghilamos at nagtoothbrush ako pagkatapos lumabas na ako ng kwarto ko at nagpunta sa Dining.

Naabutan ko siyang nakaupo doon at umiinom ng paborito niyang kape.

“Good morning, Sir.” sarkastikong bati ko sa kanya na dahilan upang mapatingin siya sa akin nang masama.

He just ignored me and continued sipping his coffee. He didn’t even throw a glance at me. Well, not that I care.

Umupo na rin ako sa aking upuan. Maliit lang na table ang kinuha namin since dalawa lang naman kami. Isa itong table na may anim na pang-upuan.

Naglalagay na ako ng pagkain sa plato ko. I’m confused kung anong mga kakainin. I chose the best I think while biting my fork. It’s my mannerism whenever I’m choosing. Whatever’s in my hand, I basically bite it.

So then, I decided. I got bacon and cheese, sinangag, chorizo and milk. I was about to get a spoonful of fried rice when I noticed something.

I smirked. “Stop staring at me Rave. Alam ko namang maganda ako,” I said when I caught him staring at me. I am not assuming. That’s for sure. He WAS staring at me.

He chuckled. Then he looked intently at me and raised his eyebrow in a manly way.

“Really, you find yourself beautiful? Okay. If that’s what you believe. I respect you.” Then he smiled sheepishly, “But sorry, you might be mistaken. I might burst your bubble but I am not staring at you.” Depensa niya.

I laughed and ignored what he said. Though, it somehow hit a nerve. I hate him!

“Oh please, Rave. Don’t deny it. Why are you staring at me? Nahulog ka na ba sakin?”

Proud na sabi ko. We always annoy each other on that ‘FALLING IN LOVE’ thingy, kung sino ang na-‘fall’ na sa aming dalawa kumbaga. Again, the first one who’ll fall, will lose. Yeah, it’s cliché but true.

Mas lalo niya naman ikinatawa ang sinabi ko. He shook his head. “You’re that confident, huh? Na ako ang mafo-fall sayo?” He blurted out. “Just, please, I think it’s you who’ve fallen on my charms.”

Napataas ang kilay ko sa sinabi niya, “Wow. Dream on, Lim!" I retorted. Hindi pa naman ako na-fall sa kanya no, tsk.

And I would never want to!

Let’s get straight to the point, though.

Hindi mahirap na mainlove ako sa kanya dahil nakatira kami sa iisang bubong, mag-asawa at isa pa, he is immaculately handsome. Yung mukha niyang parang isang anghel lalo na kung tititigan mo. He has long pointed nose, perfect pinkish but manly lips that really suited his manly features, hazel-brown eyes that would surely captivate you whenever you look at it and, shizz, yes he has a perfectly sculpted body TO DIE FOR.

Hindi naman yung katawan na pangbody-building contest, saktuhan lang for a college student and actually, during his part time, he models in some well-known magazines. Kaya marami tong babae kasi, sabi nila HE IS PERFECT! Is there such person who’s perfect? There's no one.

Yes, he is physically attractive or physically perfect as they say, but he has flaws. Womanizer siya at magaspang ang ugali! And me, falling for him?! Na-uh. I won’t! Mahirap na.

“You’re fond on staring at me lately, Avery. Ganyan ba talaga ako ka-sarap titigan?” He said while smiling playfully.

Yabang talaga. “Angas mo naman. Masarap ka ba?!” pasigaw na sabi ko at tumayo na kasi natapos na rin naman ako sa pagkain ko.

He just laughed.

Syempre tatawanan lang niya ang tanong na yun! Alam niya na kasi ang sagot. At alam na rin siguro ng mga babaeng nakatikim sa kanya! Tsk. Edi sila na!

“Tatawa-tawa ka pa dyan.” I hissed, “Painom nga ng kape mo!” Sabi ko sa kanya habang hinintay na matapos siya sa pag-inom niya. Okay, ako na walang manners. Pero pake ko?! Sa gusto kong uminom, eh.

Ibinaba niya naman ang baso niya then he looked at me, “Really you want to sip coffee in my cup Avery?” He faked a cough, “Well, y’know I do believe in what they say indirect kiss.” Sabi niya while smirking.

“My God, Rave seriously?!” I tsked. “Well, I don’t believe on that stuff. Ang kiss, kiss lang talaga! Either on the lips, cheeks, or in any part of someone’s body that would be touched by your lips at hindi yan dinadaan sa mga baso baso na yan or anything that doesn’t—” He cut me off.

“—Is it like this?” sabi niya sabay dampi ng labi niya sa labi ko.

I was literally shocked by what he did.

Nakadilat lang ako habang ina-absorb ang ginagawa niya sa lips ko at partida, nakapikit pa ang loko habang magkadikit ang aming mga labi! I can feel that he’s smiling while our lips were locked and sealed.

Is it like that? Ulit ko sa sinabi niya.

He kissed me while closing his eyes. That was when I knew, we’re kissing for almost three minutes with 30 seconds interval and with equal response from each other. What the hell?

Then we parted, panting.

“So hindi ka pa nafo-fall sa akin niyan?” I said after that kiss we shared to hide my embarrassment. Namumula ako. I can feel my cheeks burning! Why did I kiss him back?

Bigla naman siyang nagsalita at slightly tumawa. “No, definitely not, Avery. Huwag kang masyadong umasa,” He smirked. “Iniexample ko lang sayo ang mga bagay na ginagawa ko with most of my girls. Hope I made my self clear.” He said then he smiled again and went upstairs to get ready for his class.

I was left dumbfounded with what he said. After a few minutes later, dun pa lang ako nakarecover sa sinabi niya at tsaka pa ako nagsusumigaw nang makapasok na siya sa room niya.

“PROUD KA PA SA SARILI MO NYAN LIM! SARAP MONG UPAKAN! AS IF NAMANG GUSTONG-GUSTO KITA! EH ANO NAMAN KUNG GINAGAWA MO YAN SA MGA BABAE MO?! WALA AKONG PAKE GAGO! AT HELLO, EXCUSE ME?! HINDI NA RIN NEW SA AKIN ANG KISS-KISS NA YAN! MAY NAKAHALIKAN NA RIN AKO—” I shut myself up as soon as nakita ko siyang pababa na ng hagdanan.

Wait, narinig niya kaya yun? Well duh, ano bang purpose ng pagsigaw ko? Diba para marinig niya?

He just looked at me like I’m one crazy girl shouting then he shook his head at lumabas na rin ng pinto, completely ignoring me.

M.H. ASHFORD UNIVERSITY

“Hi Ms. Avery..” Bati ng isang binata na naka-uniform ng pang-Junior. I just smiled at him then I continued walking towards my room. Lahat naman ng nadadaanan ko ningingitian ko whenever they greet me.

“Ms. Avery..” bati naman ng isang grupo ng babaeng nadaanan ko rin. I smiled again to them as what I always do.

“Para siyang may half-nationality no?”

“Yeah, even with just her simple shirt and pants.”

“Total package. Nakakatibo girl. Haha,”

“Ms. Avery Guevarra is almost a definition of Perfection.”

I almost frowned with what I’ve heard.

Perfection?! President lang ako ng SCouncil pero hindi ako perpekto. Maldita kaya ako. But nilulugar ko naman yung pag-uugali ko na ganun and I really love the saying, “Do not do unto others what you don't want others do unto you.”

Pero ang saying na yan ay pinasimple ko lang to— “Don't do something I don’t like or you’ll have to deal with it the Avery’s way." Gawin mo na lahat ng kabutihang gagawin mo sakin at susuklian ko ito ng kapwa kabutihan din but when you do something that’s not good, then pray for yourself.

Walking thirty steps ahead to my room, nahagip ng mga mata ko ang grupo ni Raven, sila yung mga kasali sa VARSITY TEAM ng school namin sa basketball. I just rolled my eyes when I saw all of them looked my way.

Palibhasa, puro chix laman ng utak ng mga 'to. Habang papalapit na ko sa kanila (kasi madadaanan ko sila papunta sa room ng first class ko,) I heard some of them whistle tapos may mga sinasabi pa which I’ve heard, or sadya nilang iparinig:

“Chix tol.” Sabi nung isang chinito.

“Wag ka magtatangka Steve, liligawan ko pa ‘yan.” Sabat naman nung isang naka-varsity jacket na palibhasa gwapo rin.

Napalingon naman ako sa kanila and saw them all staring at me. But I just glared at Raven na parang nagsasabing—‘Ayusin mo yang mga mata ng ka-team mo Lim kundi uupakan kita mamaya—’

Natatawa pa siya sa mga pinagsasabi ng teammates niya then he looked at me and he approached me. Inakbayan niya pa ako sa harap ng VARSITY TEAM then he smirked.

“Chix to? Mga tol, ayusin niyo nga mga mata niyo. Mukha nga tong pato eh.” Sabi niya at nagtawanan naman yung mga bwisit pati na ‘tong Raven na ‘to. Ganito kami sa school, no one knows na mag-asawa na kami. Of course, ayoko nga may makaalam.

Tinanggal ko naman ang pagkakaakbay niya sa akin pero bwisit lang ang hunghang, di pa rin nagpatinag. I glared at him. “Pwede ba Lim, put your hands off my shoulder or else I’m gonna kick ‘that’ hard in front of your team!” Sigaw ko sa kanya.

He just laughed with what I’ve said, “HARD? What’s hard, this?” He looked at his thing. Sasapakin ko na sana siya ngunit pinigilan niya ako. “Easy, babe. Baka mawalan ng gamit ‘to.” Natatawang sabi niya at nagtawanan pa rin ang mga kasama niyang varsity players.

Bigla namang may lumapit sa akin na isa rin sa ka-team ni Raven at ngumiti pa ng pagkatamis-tamis. Nang matitigan ko siya, sa totoo lang, ang gwapo niya. May ear pierce pa siya sa kaliwang tenga at napaka-hot niya tingnan dahil dito. Mala-James Reid lang? May dimples pa. Wow, ikaw na kuya.

“Hi Ms. President Avery Guevarra..” Sabi niya as soon as nakatayo na siya sa harap ko. Naramdaman ko naman ang biglang paghigpit ng pagkakahawak ng mga kamay nitong katabi kong si Raven na nakaakbay pa rin sa akin ngayon at nang mapalingon ako sa kanya, nakangiti ito ngunit nawala na ang humor noon sa kanyang mga mata habang si Gwapong Kuya ay ngiting-ngiti naman sa akin ngayon na halos di na nga makita mata niya, chinito eh.

“Hi rin?” Nahihiyang sabi ko. Naks, duma-dalagang pilipina na ko.

Biglang tumikhim si Raven at inalis ang pagkaka-akbay niya sa akin.

“Ako nga pala si Christian, Miss Avery.” Nakangiting pakilala niya at inilahad pa ang kamay. Aba eh, grasya naman tong matatawag diba, edi tanggapin! Haha. Gwapo talaga, eh.

“Napaka maka-Diyos naman ng pangalan mo, Christian!” Natatawang sabi ko at pati rin siya natawa na rin at ngayon dinig na dinig ko na ang mga malalakas na panunukso ng mga teammates niya. Geez.

“Oy Lacson, damoves tol!”

“Hindi pa binibitawan ang kamay dre, pag-ibig na ‘yan!”

Patawa-tawa lang naman si Christian na parang wala lang sa kanya ang panunukso ng team niya at ngayon ko lang nagpagtanto, magkahawak pa rin pala ang mga kamay namin.

“Oh Christian, bitawan mo na kamay ko. Nahiya naman ako sa panunukso ng mga kaibigan mo.” Biro ko. Napaka-kumportable hawakan ng kamay niya kasi parang nakahawak lang ako sa isang kapatid. Astig nitong Christian na ‘to, ang soft ng kamay. Parang sa babae.

“Ay, sorry Miss Avery—” I cut him out.

“Eliminate the ‘Miss’, mga students lang ang tumatawag sakin niyan na hindi ko pa kaibigan, as a respect na Student Council President ako.” Nakangiting tugon ko sa kanya.

“You mean, we're friends now?” Amazement was written on his face. Yeah, hindi lahat tinuturing kong “friends.” Yes, they know my name and I know theirs, but for me it’s far from so-called friends. Acquaintances, maybe.

“Oo, we’re frie—” Someone cut me out in the middle of my talk! Sino pa nga ba?

“This is a nonsense talk, alam mo ba yun MISS Avery?” Sabi nito at ngumisi pa. We’re not friends. Hmm!

Ibinalabal niya ang kanyang overcoat sa kanyang kaliwang balikat at nagsimula nang tumalikod.

“Tara na team, may practice pa tayo. It’s already time.” Kalmadong utos niya habang naglalakad na paalis. I glared at his back though he didn’t see it.

NAKAKAASAR SIYA! Anong nonsense sa pakikipagkaibigan?! Bwisit. Gusto ko sanang sigawan kaya lang di naman ako magiging isang magandang modelo para sa mga studyante kung pati SCP nagsisisigaw sa loob ng Campus. Mamaya 'to, humanda siya sakin.

“Mainit ata ulo ni Boss Captain Raven, Avery. Pagpasensyahan mo na. Haha. Pasok ka na. Ingat nga pa—”

“LACSON! Can you make your steps a little faster?” Sigaw naman ni Raven kay Christian na makikipag-usap pa sana sa akin. Mainit nga talaga ang ulo ni Lim ngayon.

“Yes Boss Captain!” Nakasalute pa na sagot ni Christian at nagtawanan naman kaming dalawa. “Badtrip si Boss Captain ngayon Avery, paniguradong 15 rounds na naman 'to. Haha. Bye na!” Tinapik niya ang balikat ko at natawa lang naman ako. Ayos 'tong mokong na 'to. Palagi akong pinapatawa.

Napatingin naman ako sa grupo ng varsity players na tinutulak si Raven na halatang badtrip hanggang ngayon. Moody! Eh maayos lang naman siya kanina. Mayroon ba 'yon ngayon?