23 ตบแลกหมัด
1093 Words
Killing me ep 23
“ยังพูดไม่จบห้ามเดินหนีกู” พาขวัญสาวเท้าเข้ามาหาคนที่พึ่งล้มคว้ำลงพื้น ก่อนจะจับแก้วน้ำส้มคั้นราดหัวคนตัวเล็กอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว “คนชั้นต่ำแบบแกก็เหมาะที่จะกินน้ำที่ฉันกรวดให้แบบนี่แหละ”
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ” ร่างบางหยัดกายลุกขึ้นก่อนจะเช็ดน้ำส้มคั้นออกจากหน้า แม้เธอจะตัวเล็กกว่าแต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกกลัว
“ที่ฉันทำมันยังน้อยไป โทษฐานที่มายุ่งกับผู้ชายของฉัน” พาขวัญสบตาคนตัวเล็กราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ขอโทษนะคะ แต่คุณมาร์คไม่เคยบอกว่าเป็นผู้ชายของขวัญพาขวัญ” มะนาวตอกกลับโดยไม่เกรงกลัว ในขณะที่อีกคนขบกรามแน่นด้วยความโกรธ “หนูคิดว่าคุณพาขวัญน่าจะคิดเองเออเองมากกว่านะคะ”
“แก! อีจนอีผู้หญิงชั้นต่ำ คนต่ำๆ แบบแกไม่ควรมายุ่งกับมาร์ค”
“ฉันจนกว่าคุณก็จริง แต่การกระทำของฉันไม่ได้ต่ำเหมือนคุณ คุณอย่ามาใช้ความรวยหรือความจนตัดสินว่าคนนั้นคนนี้ต่ำสิคะ เพราะบางคนรวยก็จริงแต่กลับไม่มีสมอง” ปากบางแสยะแย้ม
“หึ ฉันไม่รู้ว่ามาร์คไปคว้าแกมาได้ยังไง ถึงขนาดพาขึ้นคอนโดด้วย”
“อ้อ นี่คงแอบตามฉันสินะ” มะนาวเหยียดยิ้มอย่างยียวน “ขอโทษนะที่เขาไม่ได้พาฉันขึ้นคอนโดอย่างเดียว แต่เขาให้ฉันย้ายไปอยู่ที่นั่นด้วย”
“...” ตาคมเฉี่ยวถึงกับเหลือกหลนเมื่อรู้ว่ามาร์คพาผู้หญิงคนนี้ไปอยู่ด้วย เธอไม่ยอม คนๆ นั้นมันต้องเป็นเธอ “ทำไมกูจะดูไม่ออกว่ามึงเข้ามาเพื่อหวังจะเกาะมาร์ค”
“...” มานาวยกมือกอดอก ก่อนจะเลิกคิ้วมองหน้าอีกคนที่มองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “ถ้าฉันเกาะเขาจริง ฉันไม่มาทำงานหรอกค่ะ ฉันคงจะนอนให้..ผัวหาเลี้ยง” มะนาวเน้นคำว่าผัว ส่งผลให้อีกคนถึงกับปรี๊ดแตก
“กร๊ดดด อีบ้า! เขาให้มึงไปเป็นเมียตอนไหน”
“ก็ตอนที่...” มะนาวเชิดหน้าขึ้นอย่างยียวน ก่อนจะหัวเราะเยาะ “อุ้ย เรื่องแบบนี้ไม่ควรเอามาพูด ไม่พูดดีกว่ารอไปถามคุณมาร์คเองก็แล้วกันนะคะ”
“กูสั่งให้มึงเลิกยุ่งกับมาร์ค” พาขวัญเค้นน้ำเสียงรอดไรฟัน
“เลิกยุ่งได้ แต่ไม่ทำค่ะ อิอิ” มะนาวยกมือป้องปาก ส่งผลให้อีกคนสติหลุดจนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
“มึงจะเล่นกับกูใช่มั้ย! วันนี้แหละกูจะเอาเลือดปากมึงออกโทษฐานที่มึงปากดี”
เพี้ยะ!
ฝ่ามือเรียวฟาดลงที่หน้าของมะนาว จนหัวเล็กทุยหันไปตามแรงตบ ลิ้นเรียวสัมผัสได้ถึงความเค็มของเลือดที่มุมปาก มือเล็กกำกำปั้นแน่น
ปั๊ว!
หมัดหนักเสียเข้าไปที่คางของพาขวัญ จนอีกฝ่ายเสียหลักล้มลง
“ขวัญ!” ใบเฟิร์นที่เห็นเหตุการณ์ไม่คิดว่าพาขวัญจะโดนสวนคืน จึงรีบว่ิ่งไปคว้าร่างของเพื่อนขึ้น “มึงตบเพื่อนกู”
พลัก!
ใบเฟิร์นวิ่งเข้ามาหาคนตัวเล็กกว่า หมายจะตบแต่กลับโดนมะนาวถีบเข้าที่ท้องน้อยอย่างแรง จนล้มลงกับพื้นนิ่วหน้าด้วยความจุกท้อง
“อิเตี้ย! มึงถีบเพื่อนกู” พาขวัญเมื่อตั้งตัวได้หมายจะเข้ามาตบคนตัวเล็กอีกรอบ แต่กลับต้องชะงักเพื่อมะนาวยกถาดเหล็กขึ้น
“เข้ามาสิคะ ถ้าอยากไปโมหน้าใหม่ที่เกาหลี ก็เดินเข้ามาเลย” มะนาวยกถาดเหล็กหมายจะขว้างใส่ จนพาขวัญไม่กล้าเดินเข้ามา
“เกิดอะไรขึ้น!” กิ่งวารีที่ขึ้นมาเก็บจานเข้ามาหาเห็นเหตุการณ์พอดี จึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยเพื่อน
“มาก็ดีแล้ว ฝากไปบอกเจ้าของร้านหน่อยนะ ว่าอีนี่มันทำร้ายลูกค้า”
“แกทำลูกค้าจริงๆ หรอ” กิ่งวารียกมือจับไหล่บางของมะนาวด้วยความเป็นห่วง
“ฉันทำจริง แต่คุณคนนี้เขาทำฉันก่อน”
“ฉันไม่ได้ทำ จู่ๆ เธอเดินเอาถาดมาขว้างใส่ฉันเอง” พาขวัญแถสุดชีวิต
“ไม่เป็นไรค่ะ ที่นี่มีกล้องวงจรถ้าเปิดดูคงจะรู้ว่าใครเป็นคนโดนกระทำก่อน” มะนาวยกมือกอดอกก่อนจะฉีกยิ้มเพื่อให้อีกฝ่ายหมั่นไส้ ถึงเธอจะตัวเล็กแต่ถ้าเธอไม่ผิดก็ไม่ยอมเหมือนกัน ดีมาดีกลับร้ายมาร้ายกลับ
“...” พาขวัญกำกำปั้นแน่นด้วยความโกรธแค้น “คอยดูนะกูจะบอกเจ้าของร้านไล่มึงออก”
“เอาเลยค่ะ แต่ฉันคิดว่าเจ้าของร้านน่าจะมีความเป็นธรรมพอ”
“มึงกับกูได้เห็นดีกันอีกครั้งแน่!”
“แต่ฉันว่าคุณไปแก้คางดีกว่าไหมคะ ดูท่ามันจะเบี้ยว อุ๊บ!” มะนาวยกมือปิดปาก
“อีบ้า!” พาขวัญทำท่าจะวิ่งไปตบมะนาวอีกรอบ แต่กลับโดนใบเฟิร์นคว้าตัวไว้ก่อน
“ฉันว่าเรากลับดีกว่า คนเริ่มมองเยอะแล้ว”
“...” พาขวัญหันซ้ายหันขวา ก่อนจะเห็นสายตานับสิบกำลังมองมาที่เธอ ด้วยภาพลักษณ์เป็นคนใสใสเธอต้องคีพลุกไว้ “ระวังตัวของมึงไว้ให้ดี คนที่มายุ่งกับผู้ชายของกู ไม่มีวันตายดีแน่”
“...”
“อ่อ แล้วฝากบอกเพื่อนเธอด้วยนะ หัดเจียมเนื้อเจียมตัวซะบ้าง อย่าเล่นของสูง” ประโยคหลังพาขวัญหันไปบอกกิ่งวารี ก่อนจะเดินกระทบไหล่เล็กของมะนาวออกไปจากร้าน
“นี่มันเรื่องอะไร” กิ่งวารีถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นเลือดสีแดงที่มุมปากของมะนาว
“...” มะนาวเงียบ
“ตอบฉันมาสิ แกไปยุ่งกับผู้ชายของเขาหรอ” กิ่งวารีไมาเชื่อว่ามะนาวจะไปยุ่งกับสามีของคนอื่น
“แค่เรื่องเข้าใจผิดน่ะ”
“แต่ดูท่าทางผู้หญิงคนนั้นจะไม่เลิกราวีนะ”
“...” มะนาวเห็นความเป็นห่วงใยจากแววตาของกิ่งวารี แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว “ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกแกตั้งแต่ตอนนั้น”
“แกคงไม่ได้ไปยุ่งกับคนมีแฟนแล้วจริงๆ ใช่ไหม”
“ไม่หรอก..เพราะผู้ชายคนนั้นคิดกับคุณพาขวัญแค่เพื่อน แต่ฝ่ายหญิงกลับคิดเกินเลยไปมากกว่านั้น เลยตามมาราวีฉัน”
“แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”
“อาจารย์มาร์ค”
- Writer
