24 รู้เรื่อง
1182 Words
Killing me ep 24
“เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่ผิด”
“ทะ..ทำไมว่างั้น”
“ฉันแอบได้ยินคุณเควินคุยกับเพื่อน แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นความจริง จนกระทั่งได้ฟังจากปากแก”
“...” มะนาวถอนหายใจ ความลับไม่มีในโลกจริงๆ “ฉันมีเหตุจำเป็นที่ต้องทำแบบนี้”
“หมายถึงเรื่องที่เขาคิดว่าเธอปล่อยข่าวใช่มั้ย”
“ใช่ เขาคิดว่าฉันปล่อยข่าว แถมฉันยังไปทำให้รถหรูของเขามีรอย ก็เลยโดนเขาขู่”
“แต่ลึกๆ แล้วแกชอบเขา”
“...” มะนาวนิ่งงัน เพื่อนๆ รู้ โลกรู้ ทุกคนรู้ว่าเธอชอบมาร์ค ตอนนั้นแค่ชอบ...แต่ตอนนี้ความจากชอบมันแปรเปลี่ยนไปเป็นอะไรบางอย่างแล้ว
“ชอบได้แต่ต้องห้ามใจนะ เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะสมหวัง” กิ่งวารีตบไหล่บางเบาๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจ ในขณะที่อีกคนกำลังคิดหนัก
เธอไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้แล้ว ถ้าเกิดว่าวันหนึ่งไม่มีเขาขึ้นมาชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไร
“ฉันรู้ว่าไม่มีทางสมหวัง แต่ไม่ต้องห่วงนะอีกไม่นานเขาคงจะเบื่อฉัน” ปากบางฉีกยิ้มเพื่อกลบความว้าวุ่นในใจ
“ฉันกลัวแกจะตัดเขาไม่ได้ต่างหาก ฉันไม่อยากพาเพื่อนไปกินเหล้าย้อมใจทุกวันนะ”
“รอให้ถึงวันนั้นก่อน เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงเหล้าแกเอง” มะนาวพูดติดตลกจนอีกคนถึงกับหลุดขำ
“แล้วเรื่องของคุณพาขวัญล่ะ จะเอาไงต่อถ้าแกไม่เลิกยุ่งกับอาจารย์มาร์ค ผู้หญิงคนนั้นคงจะตามราวีแกไม่เลิก”
“ฉันคงต้องเตรียมตัวรับมือ”
“ฉันรู้นะว่าแกไม่ยอมใคร แต่ถ้าเกิดวันหนึ่งเขาจ้างคนมาดักทำร้ายแกล่ะ แกเป็นผู้หญิงนะเว้ย”
“...” เป็นอีกครั้งที่มะนาวเงียบ
ใช่! เธอไม่กลัวพาขวัญก็จริง แต่ถ้าวันหนึ่งพาขวัญจ้างคนมาทำร้ายเธอ เธอเองก็คงสู้ไม่ไหว
“ฉันจะให้พี่เคย์บอกอาจารย์มาร์ค”
“อย่าเลยกิ่ง ถึงบอกไปเขาก็ไม่ได้ใส่ใจฉันหรอก” มะนาวจับมือกิ่งวารีไว้ ในขณะที่กำลังจะหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาเควิน
“อย่างน้อยก็ให้เขารู้ เพราะคนที่ผิดคือเขา..เขาดึงแกมาเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้” กิ่งวารีไม่นิ่งนอนใจ เธอเป็นห่วงมะนาวมาก ตัวเล็กๆ แบบนี้ถ้ามีผู้ชายมาฉุดคงสู้ไม่ไหว
“ฉันคิดว่าเรื่องไม่ดีกำลังจะเข้ามาในชีวิตของฉันแน่ๆ เลย เพราะเซ้นส์มันบอก” จู่ๆ มะนาวก็พรึมพรัมขึ้น
“คุณพาขวัญนี่ก็ใช่ย่อย ท่าทางจะร้ายไม่เบา”
“ก็ไม่แปลกที่คุณมาร์คจะไม่ชอบ เพราเขาดูคนออก”
พาขวัญเหมือนตัวร้ายในละครหลังข่าว ที่ต่อหน้าคนอื่นตบตาว่าตัวเองเป็นคนใสซื่อเรียบร้อย แต่เบื่องหลังกลับร้ายกว่าอสรพิษ กลัวว่าวันหนึ่งพาขวัญจะเล่นสกปรกกับเธอ...
@Condo Mark
วันนี้เจ้าของร้านให้เธอกลับเร็วเพราะเห็นว่ามีปัญหา มะนาวจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ้าของร้านฟัง โชคดีที่เจ้าของร้านเข้าข้างเธอและไม่ไล่เธอออก หนำซ้ำยังแอยตี้พาขวัญสุดขีด
ร่างบางหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านทบทวนเนื้อหาได้ครู่หนึ่ง ก่อนจะเหลือบไปมองที่ประตูเพราะมีคนเปิดเข้ามาอย่างแรง
“มะนาว!” มาร์คเดินเขามาด้วยท่าทางร้อนรนในเมื่อถือถุงแอปเปิ้ลผลไม้ที่เธอชอบอยู่
“คะ?”
“ฉันแวะไปหาเธอที่ร้าน เจ้าของร้านบอกว่าให้เธอกลับก่อนเวลา” คนตัวสูงคุกเข่าลงตรงหน้าเด็กสาว “ฉันรู้เรื่องหมดแล้วนะ กิ่งวารีเล่าให้ฟังหมดแล้ว”
“...” มะนาวก้มหน้างุด แต่กลับโดนหมือหนาเชยคางมนขึ้นมาสบตาเขส
“...” คิ้วเข้มกระตุกวาป เมื่อเห็นรอยช้ำที่มุมปากบาง “พาขวัญตบเธอหรอ”
“ค่ะ” มะนาวสบตาคม “ถ้าผู้หญิงของคุณจะเป็นหมาหวงก้างแบบนี้ คุณก็ปล่อยหนูไปเถอะค่ะ หนูไม่อยากมีปัญหา”
“พาขวัญไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน” กรามหนาขบแน่น เขาไม่พอใจที่พาขวัญมาหาเรื่องมะนาว “เดี๋ยวฉันจะจัดการพาขวัญเอง”
“แค่คุณปล่อยฉันไปทุกอย่างก็จบ”
“...” ร่างสูงนิ่ง แต่เธอกลับสังเกตุได้ถึงความไม่พอใจจากสายตาของเขา “อยากไปจากฉันหรอ”
“...” ร่างบางไม่ตอบ เธอไม่ได้อยากจะไปจากเขา แต่เธอแค่ไม่อยากมีปัญหากับใคร
“ถึงเธอจะอยากไปจากฉัน แต่ฉันก็ไม่ให้เธอไปเพราะถ้าเธอไป แล้วฉันจะนอนกอดใคร” คำพูดของเขาส่งผลให้อีกคนชะงักงัน
“...” ไม่รักแต่ก็ไม่ปล่อยเธอไป
“เรื่องนี้มีแค่กิ่งคนเดียวใช่มั้ยที่รู้”
“คุณกลัวจะมีคนรู้เรื่องของเราขนาดนั้นเลยหรอคะ ถ้ามันลำบาก ทำไมไม่เลิกยุ่งกับหนูไปเลย”
“ฉันมีเหตุผล”
“เหตุผลอะไรของคุณ” เธอเองก็น้อยใจเป็นที่ต้องอยู่ในสถานะแบบนี้ ถ้าไม่ชอบไม่รักทำไมไม่ปล่อยเธอไปเจอคนใหม่
“ฉันบอกไม่ได้ เอาเป็นว่าเรื่องของพาขวัญเดี๋ยวฉันจะจัดการเอง” ฝ่ามือใหญ่จับหน้างามให้หันมาวบตากับเขา “เดี๋ยวฉันทายาให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ” หน้างามสะบัดหนีฝ่ามือของเขา “หนูทาแล้วค่ะ”
“โอเคร” ร่างสูงหยัดกายขึ้นความสูง ในขณะที่อีกคนก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ “เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”
“...” มะนาวไม่ตอบ จนอีกฝ่ายถอนหายใจแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
เธอรู้ว่าเขาง้อคนไม่เป็น ไม่เคยแคร์ความรู้สึกใคร เธอแค่อยากคบคนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันได้แบบไม่ต้องปิดบัง เรียกกันว่าแฟน ดูแลกัน ไม่ทำร้ายกันด้วยความพูด
แต่ตอนนี้กลับมองไม่เห็นทางเลยว่าอนาคตของเธอกับมาร์คจะเป็นอย่างไร ถ้าจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ คนที่เจ็บก็ยิ่งจะเป็นเธอ
เธอต้องรีบออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะออกจากเขาไม่ได้
“กินแอปเปิ้ลไหม เดี๋ยวฉันปลอกให้” ร่างสูงที่พึ่งอาบน้ำเสร็จพันเอวสอบด้วยผ้าขนหนูสีขาวถาม หยดน้ำเกาะแพรวพราวตามลำตัวทำให้เขาดูมีเสน่ห์เพิ่มขึ้น เขาจัดได้ว่าเป็นผู้ชายที่รูปร่างดีเลยทีเดียว หุ้นราวกับนายแบบไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไปจึงทำให้ใส่ชุดไหนก็ดูดี
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่หิว”
“ปกติฉันเห็นเธอกินแอปเปิ้ลทุกวันเลยนะ จนฉันจะเรียกเธอว่าแอปเปิ้ลแทนมะนาวแล้ว”
“คุณใส่ใจด้วยหรอคะว่าหนูทำอะไร”
“ฉันใส่ใจหมดนั่นแหละ แต่เธอแค่ไม่รู้ตัว”
- Writer
