18 พาขวัญ VS มะนาว

1117 Words

Killing me ep 18 “นาวช่วยเอาอาหารไปเสิร์ฟโต๊ะวีไอพี 11 หน่อย” เชฟส่งออร์เดอร์อาหารให้ก่อนที่ร่างบางจะจัดเรียงใส่จานแล้วยกไปเสิร์ฟโต๊ะวีไอพี วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะ เสิร์ฟแทบไม่ทัน เมื่อเดินขึ้นไปถึงชั้นสองโซนวีไอพี ดวงตาคู่งามกวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะเจอโต๊ะวีไอพีหมายเลข 11 เธอสะดุดตาเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาสะสวยอยู่ในชุดเดรสสีชมพูนั่งอยู่บนโต๊ะวีไอพีหันหน้ามาทางเธอพอดี ตรงข้ามกันเป็นผู้ชายใส่ชุดสูทสีเทาดูดี แม้เห็นเพียงข้างหลังเธอก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นต้องหล่อและดูดีแน่ๆ แวปแรกที่เห็นข้างหลังทำให้เธอนึกถึงใครบางคน คนที่บอกว่ามีธุระด่วนเลยไม่ได้มารับกลับ เหมือนจนแทบจะเป็นคนคนเดียวกัน แถมยังใส่ชุดเหมือนที่เธอรีดให้เขาเมื่อเช้าอีก บรรยากาศที่ร้านค่อนข้างโรแมนติก ทำให้เธอเคลิ้บเคลิ้มไปกับคู่รักที่มาดินเนอร์กัน คนไม่มีแฟนอย่างเธอก็คงทำได้แค่มอง “อาหารมาแล้วค่าาา~” ร่างบางอยู่ในชุดยูนิฟอร์มของร้านเอ่ยเสียงหวาน ก่อนจะค่อยๆ ยกอาหารมาจัดวางไว้บนโต๊ะ “ไข่ปลาคาเวียร์ ต้มยำกุ้งมังกร แกงมัสมั่นไก่ และนี่ซิกเนเจอร์ของทางร้านยำหอยนางรมทะเลน้ำละ...” พนักงานเสิร์ฟสาวหัวใจกระตุกวาป เมื่อผู้ชายที่หันหน้ามาคือคนที่นอนกอดเธอทั้งคืน! ที่บอกว่าไปทำธุระด่วน ก็คือการมานั่งกินข้าวกับผู้หญิง ปากบางสั่นทำอะไรไม่ถูก เขาหันหน้ามาแต่ไม่ได้พูดอะไร ราวกับว่าไม่ได้รู้จักเธอ “ฉันขอน้ำส้มคั้นแก้วหนึ่ง มาร์คเอาไหมคะ” ผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามถามด้วยความสนิทสนม สรรพนามที่เรียกกันนั้น... ร่างบางพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แม้ในใจจะยังรู้สึกชาไม่หาย “ไม่ล่ะ มาร์คจะกินน้ำเปล่า” “งะ...งั้นรอซักครู่นะคะ” ร่างบางก้มหัวให้ก่อนจะรีบก้าวขาออกจากตรงนั้น นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่เขาบอกว่าห้ามให้ใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันของเธอกับเขา เพราะเขามีแฟนอยู่แล้วนี่เอง ตอนนี้มันชาไปหมดทั้งตัว แขนขาอ่อนแรงจนแทบไม่มีแรงที่จะยืน “นาว ผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะวีไอพี 11 คืออาจารย์ที่มารับนาวกลับทุกวันไหม” เจ้าของร้านถาม “ชะ...ใช่ค่ะ” ปากบางพยายามฝืนยิ้ม ทั้งที่ในใจเจ็บจนชาไปทั้งตัว “พี่ก็นึกว่าเขาจะจีบนาวซะอีก แต่ดูไปดูมาก็เหมาะสมกันดีนะ ผู้หญิงก็สวยผู้ชายก็หล่อ” เจ้าของร้านชื่นชมสองหนุ่มสาว ในขณะที่อีกคนสีหน้าไม่สู้ดี “เขาไม่ได้จีบนาวหรอกค่ะ เป็นแค่นักศึกษากับอาจารย์” “นาวเป็นอะไรทำไมหน้าซีดแบบนี้” เจ้าของร้านยกมือขึ้นจับไหล่บาง เมื่อเห็นอีกคนหน้าซีด “เออ..วันนี้ลูกค้าเยอะ สงสัยจะเดินเยอะจนเบลอค่ะ” “งั้น ไปนั่งพักก่อนนะ เดี๋ยวให้กิ่งเสิร์ฟแทน” “ค่ะ” ร่างบางก้มหัวก่อนจะรีบเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำ เธอเสียใจที่แอบเป็นบ้านเล็กของเขา มาร์คมีแฟนอยู่แล้วแต่เขาเลี้ยงเธอไว้บำบัดกาม แค่นี้เธอก็รู้สึกแย่มากพอแล้ว แต่ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือใจของเธอ มันไม่สามารถดึงความรู้สึกที่ให้เขาไปกลับคืนมาอีกแล้ว ซ่า ซ่า ซ่า~ มือบางตวัดน้ำใส่หน้าก่อนจะลูบหน้าเบาๆ เพื่อเป็นการเรียกสติกลับมา แม้จะเข่าอ่อนแต่เธอก็ต้องมีสปิริทในการทำงาน แต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงใครบางคนคุยโทรศัพท์ในห้องน้ำ “ค่ะแม่ ตอนนี้หนูอยู่กับมาร์คค่ะ มาร์คพาขวัญมากินข้าว” “...” “อะไรนะคะ คุณแม่ของมาร์คไปคุยเรื่องหมั้นหรอคะ” “...” ร่างบางทรุดลงกับพื้นทันทีที่ได้ยินคำนั้น เขากำลังจะหมั้นกัน! “อันนี้ขวัญไม่รู้ค่ะ ต้องรอคุยกับมาร์ค” “...” “มาร์คก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนค่ะ” “...” “ขวัญรู้ว่าคุณหญิงอยากได้ขวัญเป็นลูกสะไภ้ แต่รอก่อนนะคะ รอให้ทางขวัญและมาร์คพร้อมก่อน” “...” “เดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะทานข้าวเสร็จ ทุกทีขวัญไปกับมาร์คคุณแม่ไม่เห็นโทรตามเลย” “...” “มากับว่าที่ลูกเขยไม่ต้องกลัวโดนฉุดหรอกค่ะ มีแต่ขวัญนี่แหละที่จะฉุดว่าที่ลูกเขยของแม่” “...” “ไม่พลาดหรอกค่ะ ยังไงคนนี้ก็ต้องเป็นลูกเขยแม่แน่นอน แล้วขวัญก็ต้องเป็นสะไภ้ของคุณหญิงมุกดาเท่านั้น” “...” กิ่งวารียกมือขึ้นปิดหู เธอไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ตอนนี้เข่าบางอ่อนแรงจนไม่สามารถหยัดกายขึ้นได้ ทำไมเธอถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เธอกำลังจะเป็นเมียน้อย! “อ่าวเธอมานั่งอะไรตรงนี้” เสียงหวานที่เดินออกจากห้องน้ำดังขึ้น จนคนที่นั่งพิงผนังห้องน้ำเงยหน้าขึ้นมาสบตาด้วยความละอาย “อ่าวเธอนี่เอง...เด็กเสิร์ฟ มานั่งทำอะไรตรงนี้ล่ะ” น้ำเสียงและรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร ทำให้มะนาวปั้นสีหน้าแทบไม่ถูกเมื่อต้องเผชิญหน้ากับแฟนของมาร์ค “อะ...พอดีว่าหนูก้มหาของค่ะ” “หาเจอไหม” “เจอแล้วค่ะ” ร่างบางหยัดกายลุกขึ้นยืน เมื่อเทียบกับพาขวัญแล้ว เธอเหมือนเด็กรับใช้กับคุณหญิงไม่มีผิด “หน้าเธอซีดๆ นะ เป็นอะไรรึป่าว” น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงแต่เคลือบด้วยความอันตราย “ป่าวค่ะ วันนี้ลูกค้าเยอะ หนูคงจะเหนื่อยไปหน่อย” “ธรรมดาแหละ วันนี้วันศุกร์” มือเรียวยกขึ้นจับไหล่บาง “ฉันวางทริปไว้ที่โต๊ะแล้วนะ อย่าลืมไปเอาล่ะ “ขะ..ขอบคุณค่ะ” มะนาวก้มหัวให้เพื่อเป็นการขอบคุณ “เดี๋ยวหนูไปทำงานก่อนนะคะ” พาขวัญยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ก่อนที่ร่างบางจะเดินผ่านหน้าเธอไป แต่พอลับหลังรางบางจากรอยยิ้มก็แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบเฉยทันที เธอแอบสังเกตุแววตาของเด็กเสิร์ฟที่มองมาร์คด้วยความตกใจ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นเพราะมาร์คเองก็มองตามเด็กเสิร์ฟไม่วางตาเหมือนกัน แววตาเศร้าสร้อยที่เด็กสาวมองมาร์ค... มันต้องมีอะไรซักอย่างกับสองคนนี้!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more