Karanlık koridorları ve merdivenleri inerken içimden "Allah aşkına, burası kaç kat?" diye geçirdim.
Ne bir kapı ne de bir ışık vardı, sadece karanlık ve sessizlik. Her adımım yankılanıyor ve ürpertici bir hava hissediliyordu. Bir süre karanlık koridorda ilerledikten sonra, tanıdık bir ses kulağıma ilişti.
Bu ses, içimde bir rahatlama hissi uyandırdı, çünkü sonunda yalnız olmadığımı ve belki de çıkışa yaklaştığımı düşündüm. Sesin geldiği yöne doğru dikkatle ilerlemeye başladım, kalbim hızla çarparken, adımlarımı daha da dikkatli atmaya özen gösterdim.
Sesin geldiği yöne doğru iyice yaklaşınca, aralık bir kapı gördüm. Kapının yanına usulca yaklaştım ve içeriden gelen tanıdık sesi dinledim. Sesin sahibinin Ahmet olduğunu anlayınca, sevinçten neredeyse çığlık atacaktım. Ancak asıl beni dah
