Ellerimi Demir'in vücudunun üstünde bir süre daha gezdirdikten sonra gözlerimi açtım. Demir'in yaraları tamamen kapanmıştı. Ellerimi Demir'in üstünden çekip yakındaki bir sandalyeye oturdum. Yorgunluktan gözlerimi açacak halim kalmamıştı, neredeyse uyuyup gidecektim ama bir ses beni kendime getirdi. Aybike'nin sesi yanıma geldiğini hissediyordum.
"O iyi olacak mı? Ne zaman kendine gelir?" diye sürekli aynı soruları soruyordu. Bu saçmalığa daha fazla dayanacak halde değildim. Beta'ya dönerek, "Bana kalacak bir oda gösterebilir misin? Dinlenmem gerek," dedim.
Beta gayet saygılı bir şekilde, "Tabii ki Naz, hemen ayarlıyorum," dedi. Gözlerinin rengi değişmeye başladı. Belli ki birileriyle zihin bağlantısı kuruyordu. Gözlerinin rengi normale dönünce, "Tamamdır Naz, odan ayarlandı. Beni takip
