“แต่ฉันไม่อยากเจอ…”
ปังๆ!
“หึ ไม่อยากเจอไม่ได้แล้วล่ะ เล่นทุบประตูซะขนาดนี้”
พลอยใสถอนหายใจ
“…”
“เออๆ ไม่ต้องทำหน้าเศร้าแล้ว ถ้าแกไม่อยากเจอก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันออกไปรับหน้าพี่เขาเอง”
พลอยใสตั้งท่าจะลุกขึ้นเดินไปที่ประตู แต่ฉันก็รีบจับแขนของเพื่อนรักเอาไว้เสียก่อน แค่นี้ก็รบกวนมันมากเกินพอแล้ว ฉันไม่อยากเอาเรื่องของตัวเองมาสุมหัวคนอื่นให้เดือดร้อน
“ไม่ต้องแก เดี๋ยวฉันไปคุยกับเขาเอง” ฉันว่าเสียงเรียบ
“เอางั้นเหรอ” ถามเพื่อความแน่ใจ
“อืม” ฉันพยักหน้า
“งั้นฉันไปเปิดประตูให้พี่เขาเข้ามาคุยกับแกข้างใน ส่วนฉันจะลงไปนั่งรอที่ร้านกาแฟใต้ตึก เคไหม”
“อืม”
“โอเค” พลอยใสพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินไปเปิดประตู ไม่นาน ร่างสูงของพี่อชิก็ย่างกรายเข้ามาภายในห้อง ที่มีแค่ฉันกับเขาตามลำพัง
“พี่…” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลาค่อนข้างเจือนพอสมควร “พี่ขอโทษ…”
ขอโทษงั้นเหรอ
“…”
“พี
