หลังจากวันนั้นฉันกับพี่อชิก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ นั่นเป็นเพราะทั้งฉันและเขาต่างยุ่งวุ่นวายด้วยกันทั้งคู่ พี่อชิเองก็ต้องทำโปรเจคของทางมหา’ลัย ส่วนฉันก็ต้องเตรียมตัวเข้าไปเป็นเฟรชชี่ใหม่เช่นกัน อย่าว่าแต่เจอหน้าเลย แค่โทรคุยยังแทบไม่มี
“ฉันทำตัวไม่ถูกเลยว่ะเมื่อต้องแยกที่เรียนกับแกอ่ะ”
พลอยใสเอ่ยขึ้นระหว่างที่เราสองคนกำลังนั่งกินไอติมอยู่ในร้านภายในห้างสรรพสินค้า
วันนี้ยัยพลอยใสนางมาดูหอพักเป็นเพื่อนฉันที่มหา’ลัย เราสองคนตัวติดกันมาตลอดตั้งแต่มอต้นจนถึงมอปลาย พอถึงเวลาที่ต่างคนต่างได้ที่เรียน มันก็เลยรู้สึกโหวงๆ ในใจ
ฉันเองก็เป็นนะ ไม่มียัยนี่แล้วจะเป็นไงเนี่ย
“คิดมากน่า แกน่ะมันเก่ง ถึก ทน อยู่แล้ว เรื่องแค่นี้บายหายห่วง เชื่อฉันสิ” ฉันพูดติดตลกเพราะไม่อยากให้มันเครียด
“เชื่อแกทีไหร่ฉันดวงตกตลอด” คนพูดเบ้ปาก
“เอ้า ไอนี่ เพื่อนอุตสาห์เป็นห่วง” ฉันเองก็เบ้ปากกลับไป
เราสองคนพ
