[บันทึกพิเศษ : อชิ]
กลับเข้าสู่ปัจจุบัน…
ตั้งแต่วันนั้นผมกับเปียโนเราก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลย นั่นเป็นเพราะเธอไม่อยากเจอผม เธอเอาแต่หลบหน้าเวลาที่ผมไปดักรอที่บ้านและที่โรงเรียน (ช่วงนั้นเธอยังต้องไปทำเรื่องจบที่โรงเรียนอยู่) และที่พีคกว่านั้นก็คือ เปียโนปิดกั้นผมทุกทางด้วยการไม่ไปเรียนกีตาร์กับพี่ซันที่ร้านอีก จนพี่ซันสงสัยเลยถามหาความจากผม ทันทีที่รู้เรื่อง พี่ซันก็สวดผมยาวจนหูชา แล้วปิดท้ายด้วยคำว่า
‘สมน้ำหน้า!’
ใช่ ผมรู้ว่าตอนนั้นผมผิด ผมผิดที่นอกใจ ผิดที่ไม่กล้ายอมรับว่าเธอเป็นแฟนของผมต่อหน้าเจสซี่ แต่จะให้ผมทำยังไง เพราะในเมื่อเจสซี่เป็นลูกสาวของคนที่พ่อและแม่ของผมทำธุรกิจด้วย หากผมทำอะไรวู่วามลงไป ความสัมพันธ์ที่พ่อกับแม่พยายามสร้างเอาไว้กับครอบครัวของเธอก็จะพลอยพังทลายลงไปเช่นกัน
เพราะว่าเจสซี่คือลูกสาวสุดที่รักของตระกูล
เจสซี่เธอชอบผม ผมจึงต้องคอยเทคแคร์ดูแลเธอทุกอย่าง ถึงแม้
