พลาดรัก เด็กฝึกงาน

ออกเดต

“ตรงไหนที่ไม่โอเค พี่พูดมา” ภาวินทร์เดินมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามตามเดิม ตั้งใจฟังที่บอสสาวจะพูด

“อย่างแรกคือเราเพิ่งรู้จักกัน สองฉันไม่ชอบเด็ก”

“แค่นี้เอง.....นับจากวันนี้เราจะมีเวลาเรียนรู้กันหกเดือนตลอดเวลาที่ผมฝึกงานกับพี่ ถ้าวันสุดท้ายที่ผมผ่านงานแล้วผมยังทำให้พี่ชอบไม่ได้ ถือว่าผมยอมแพ้จะไม่มากวนพี่อีก ส่วนเรื่องอายุ ผมเชื่อว่าวันหนึ่งพี่จะเปลี่ยนความคิด” เขาแก้ปัญหาให้กับเธออย่างง่ายดาย

“เธอยังเด็กอาจจะยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด เอาเป็นว่าอยู่ที่บริษัทห้ามทำตัวรุ่มร่ามกับฉันเด็ดขาด” ริต้าจนปัญญาจะโต้เถียง เธอคิดว่าหกเดือนนี้หากเธอจิตใจหนักแน่น เขาก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้

“ไม่มีปัญหาครับ” หน้าหล่อส่งยิ้มหวาน ตาสระอิอย่างอารมณ์ดี อย่างที่เขาชอบทำเป็นประจำ

“เธอนี้ก็ดีนะ ยิ้มได้ตลอดเวลา”

“ผมยิ้มให้พี่คนเดียวต่างหาก”

“ไม่จริง ที่บริษัทฉันก็เห็นนายชอบยิ้มให้สาวๆ อยู่บ่อยๆ อุ๊บ!!!” ริต้าเผลอพูดออกมา อย่างลืมตัว

“ฮั่นแน่!!! พี่เองก็แอบมองผมอยู่นะซิ” ภาวินทร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ คล้ายจับผิด

“บ้าหรอ ฉันก็มองทุกคนไม่ได้มองแค่นายคนเดียว อย่ามามั่ว” ริต้าจับช้อนคนข้าวต้มในชามไปมาแก้เขิน

“ฉันจะกลับแล้ว เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะ” พูดจบเธอก็หยิบข้าวของส่วนตัวแล้วจะรีบออกจากห้อง

หมับ!!!

“อ๊ะ!! อะไรของนาย” มือหนาคว้าจับที่ข้อมือเล็ก จนริต้าเซถลาเข้ามาชนอกแกร่ง

“ตอนนี้เราไม่ได้อยู่บริษัท แล้วเราก็ไม่ได้ไปทำงานด้วย วันนี้เราไปออกเดตกันดีมั้ย” ภาวินทร์ถามอย่างตื่นเต้น

“ออกเดต!!! ทำไมฉันต้องออกเดตกับนาย”

“อ้าว! ก็เมื่อกี้เราก็ตกลงกันแล้วไง ว่าพี่จะให้โอกาสผมพิสูจน์ตัวเองหกเดือน นี้ผมก็เริ่มจีบพี่แล้วไง พี่ก็ต้องทำตามที่รับปากซิ” ได้ยินอย่างนั้น เธอถึงกับพูดไม่ออก ไม่คิดว่า เขาจะคิดได้เร็วขนาดนี้

“เออ...วันนี้ฉันไม่ว่าง”

“พี่โกหก วันนี้พี่บอกพี่รุณีแล้วว่าจะไปพบลูกค้า พี่จะไม่ว่างได้ยังไง” ภาวินทร์จับโกหกริต้าอย่างง่ายดาย จนบอสสาวถึงกับอ้ำอึ้ง

"งั้นฉันขอกลับไปห้องก่อนนะ แล้วค่อยนัดกันอีกที” ริต้าพยายามหาทางหนี เธอต้องกลับห้องไปจัดการตัวเองและต้องรีบไปซื้อยาคุมกินด้วย เพราะเมื่อคืนเข้าปล่อยในเธอทุกรอบ

“ก็ได้ งั้นอีกสามชั่วโมงผมจะไปรอรับพี่ที่คอนโด”

“นายรู้เหรอว่าคอนโดฉันอยู่ที่ไหน” ริต้าถามอย่างตกใจ

“พี่จะบอกผมดีๆ หรือจะให้ผมโทรไปถามพี่รุณี” ตอนนี้ภาวินทร์ใช้ความเจ้าเล่ห์ต้อนบอสสาวจนมุม จนหาช่องปฏิเสธไม่ได้

“....เออ ก็ได้” ในที่สุดเธอก็จนปัญญา สุดท้ายก็ต้องยอมบอกที่พักให้เขารู้ เพราะกลัวว่าเขาจะกล้าบ้าบิ่นไปถามรุณีจนเลขาสาวสงสัย

@คอนโดริต้า

“เฮ้อออ.....กว่าจะได้กลับห้อง ทำไมมันยากลำบากขนาดนี้เนี่ย แล้วนี่ฉันต้องไปออกเดตจริงๆ เหรอเนี่ย แล้วออกเดตนี้ต้องทำยังไงบ้าง โอ๊ยยยย.....ปวดหัว!!!!”

ริต้าบ่นโวยวายกับตัวเอง เธออายุจนป่านนี้ เคยออกเดตครั้งเดียวตอนปีสอง และมันเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายของเธอ คือเพื่อนในคณะมาจีบแล้วเธอก็ลองคุยและเขาชวนไปดูหนัง ตอนที่หนังกำลังฉายเพื่อนชายก็เอามือมาลูบไล้ต้นขา แล้วพยายามจะลวนลามเธอ

ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวลุกขึ้นตบหน้าเพื่อนชายแล้วออกจากโรงหนังมา แต่วันต่อมากลับมาข่าวลือว่าเธอกับเพื่อนชายคนนั้นได้เสียกันเรียบร้อย แล้วข่าวบอกว่าเธอเป็นพวกซาดิสม์ชอบใช้ความรุนแรง เลยตบตีเขาไปด้วย แล้วเพื่อนๆก็เชื่อ เพราะมีหลักฐานปรากฏเป็นรอยนิ้วมือบนหน้าเขา ทุกคนต่างมองเธอแปลกๆ หลังจากนั้นเธอเลยไม่กล้าออกเดตกับใครอีกเลย

สามชั่วโมงผ่านไป

เสียงข้อความ

(ผมรออยู่ข้างล่างแล้วนะ)

“อืม”

(ไม่ต้องแต่งตัวสวยมากนะ ผมหวง ^^)

“บ้า”

ภาวินทร์นั่งรอที่ล็อบบี้ของคอนโด วันนี้เขาแต่งตัวสบายๆ ใส่เสื้อยืดคอปกสีฟ้าสดใส กางเกงยีนสีขาว รองเท้าผ้าใบสีขาว ด้วยรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา จึงเป็นจุดสนใจของสาวๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมา

ประตูลิฟต์เปิดออกบอสสาวออกมาในชุดทำงานเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงสีน้ำตาล รองเท้าส้นสูง

“ทำไมพี่ใส่ชุดทำงานอ่ะ” ภาวินทร์รีบเดินเข้าไปถาม เพราะกลัวว่าเธอจะเข้าบริษัท

“ฉันก็มีแต่ชุดแบบนี้ ไปไม่ได้รึไง” เธอตอบอย่างเขินๆ เธอไม่รู้จะเลือกใส่ชุดไหน ในตู้เสื้อผ้าก็มีแต่ชุดแบบนี้

“แค่พี่ไปเดตกับผม จะใส่ชุดไหนก็สวยทั้งนั้น ไปกันเถอะ” พูดจบ มือหนาก็เอื้อมไปจับมือบางเดินไปที่รถหรูราคาแปดหลัก ทำเอาคนเพิ่งเคยออกเดตเป็นครั้งที่สองของชีวิตด้วยวัยสามสิบปี เขินจนหน้าแดง ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะตั้งรับยังไง

“วันนี้พี่ไปรถผมนะ วันนี้ผมจะบริการพี่เอง” พูดจบเข้าก็เปิดประตูรถให้กับบอสสาว ขาเรียวก้าวขึ้นรถแล้ว เขาถึงเดินมาฝั่งคนขับ

“พี่อยากไปไหนบอกผมได้นะ ไปดูหนัง ฟังเพลง กินของอร่อยๆ ผมให้พี่เลือกเลย” เด็กหนุ่มทำหน้ายิ้มหวาน หันมาทางบอสสาวที่นั่งหน้าเก๊กขรึมอยู่

“ไปไหนก็ได้ แต่ไม่ดูหนัง” ริต้าตอบสั้นๆ แล้วหันหน้าหนี เธอเริ่มจะหวั่นไหว กับรอยยิ้มหวานๆ กับตาสระอิคู่นั่น

“โอเค งั้นผมจัดให้” เมื่อรู้ความต้องการของหญิงสาว เขาก็ทำหน้าที่พลขับตามที่เสนอตัว

ด้วยความอ่อนเพลียริต้าเผลอหลับไปไม่รู้ตัว เมื่อรู้สึกตัวอีกทีเธอก็ได้ยินเสียงคลื่น เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว เธอหันซ้ายหันขวามองบรรยากาศโดยรอบ

“ตื่นแล้วเหรอครับ ถึงพอดีเลย” เด็กหนุ่มหันหน้ามามอง พร้อมปลดเข็มขัดนิรภัยออก แล้วเอื้อมไปปลดให้กับหญิงสาวที่ยังทำหน้างง

“นายพาฉันมาที่ไหน”

“ทะเลไงครับ ผมว่าที่นี่ดนตรีเพราะ อาหารก็อร่อย บรรยากาศก็ดี ผมคิดว่าพี่น่าจะชอบ” เขาพูดพร้อมลงไปเปิดประตูรถให้เธอ

“ทำไมถึงรู้ เคยพาผู้หญิงมาบ่อยหล่ะซิ”

“....พี่หึงเหรอ!”

“จะบ้าเหรอ ใครหึง เพ้อเจ้อ” พูดจบเท้าเรียวก็ก้าวเข้าไปในร้านโดยที่ไม่รอเด็กหนุ่มที่ยืนยิ้มหวานอยู่คนเดียว

ร้านอาหารตั้งอยู่บนชายหาด ด้วยความที่ริต้าใส่รองเท้าส้นสูงจึงทำให้เดินลำบาก ภาวินทร์เห็นอย่างนั้น เขาเดินมานั่งคุกเข่าลงข้างหนึ่ง มือหนาเอื้อมไปจับที่ข้อเท้าถอดรองเท้าส้นสูงออกโดยที่ไม่ได้ขออนุญาต ริต้าถึงกับทำตัวไม่ถูก เธอยืนอึ้งปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ

เมื่อถอดรองเท้าให้ริต้าเรียบร้อย เขาก็ถือรองเท้าพร้อมจับมือริต้าเดินเข้าไปในร้านหาโต๊ะที่ได้โทรมาจองเอาไว้

“นายไม่ต้องถอดรองเท้าให้ฉันก็ได้เรื่องแค่นี้ฉันทำเองได้” ริต้าบอกกับเด็กหนุ่ม แต่ภาวินทร์ก็ไม่สนใจ นั่งมองหน้าเธอแล้วส่งยิ้มหวานมาให้เหมือนเดิม นั่งรอไม่นาน อาหารก็ถูกจัดมาเสิร์ฟบนโต๊ะ พร้อมกับเสียงคลื่นที่ดังไม่หยุด ผสมกับเสียงของดนตรีเบาๆ ลมพัดเย็นอ่อนๆ บรรยากาศเหมาะสมกับคู่รักที่มาสวีทกัน

“ผมไม่รู้ว่าพี่ชอบทานอะไร ผมเลยสั่งมาให้พี่เลือก”

“เยอะขนาดนี้ จะกินหมดได้ไง” ริต้าบ่นอุบ เธอมากันสองคน เขาสั่งอาหารมาตั้งห้าอย่าง

“พี่กินเยอะๆนะ เพราะเมื่อคืนผมทำพี่เหนื่อยมากเกินไป จนพี่นั่งหลับตลอดทาง”

“เลิกพูดได้แล้ว กินข้าว” ริต้าเปลี่ยนเรื่องทันที เขาชอบพูดจาวนเข้าเรื่องนั่นอยู่เรื่อย

ภาวินทร์คอยตักอาหารใส่จานให้กับริต้า จนเธอรู้สึกกินต่อไม่ไหว

“พอแล้ว ฉันอิ่มจนท้องจะแตกแล้ว”

“พี่กินไปได้นิดเดียวเองนะ เพราะกินน้อยอย่างนี้ไง เลยไม่ค่อยมีแรง” เด็กหนุ่มพูดพร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้

“เลิกพูดได้แล้ว รีบๆ กินเข้าไป” ริต้ารีบตักอาหารยัดใส่ปากไม่ให้เขาพูดมาก เขาชอบทำให้เธออายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

“เวลาพี่เขิน น่ารักจัง” ภาวินทร์พูดออกมาขณะที่ริต้ากำลังจะตักอาหารเข้าปาก มือบางถึงกับชะงัก