พลาดรัก เด็กฝึกงาน

ดินเนอร์ 20+

“เชิญคุณริต้าทางนี้ครับ นายรออยู่”บอดี้การ์ดคนหนึ่งของคุณไดมอนด์มารอรับหญิงสาวที่หน้าประตูทางเข้าร้านอาหาร ริต้าเดินตามบอดี้การ์ดเข้าไปอย่างหวั่นๆ เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้มาก่อน แต่ด้วยความกระหายชัยชนะเธอต้องพยายามทำให้ได้

ริต้าขึ้นลิฟท์แก้วขึ้นไปชั้นที่ 26 เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกเธอก็ตกตลึงกับภาพบรรยากาศตรงหน้า เธอสามารถมองเห็นบ้านเมืองยามราตรี แสงไฟระยิบระยับทั่ว 360 องศา ลมพัดเย็นอ่อนๆ แสงไฟสลัวจากร้านอาหาร และวิวโดยรอบมันช่างโรแมนติกจริงๆ

“เชิญทางนี้ครับ คุณริต้า” เธอกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศก็ถูกขัดจังหวะ เพราะบอดี้การ์ดของลูกค้าอย่างคุณไดมอนด์มาตาม เธอจึงเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะใจอยากจะยกกล้องมาถ่ายรูปเซฟฟี่ตัวเองกับวิวสวยๆแบบนี้

“สวัสดีค่ะ คุณไดมอนด์” มือเรียวยื่นไปเพื่อทักทายตามธรรมเนียมตะวันตก

“สวัสดีครับ คุณริต้า คืนนี้คุณช่างสวยจริงๆ” มือหนาเอื้อมมือไปจับมือบางพร้อมยกมือขึ้นมาจูบที่หลังมือเบาๆ พร้อมส่งตาหวานมาให้เธอ

“คุณไดมอนด์พร้อมจะฟังรายละเอียดของงานรึยังค่ะ ริต้าจะได้อธิบายให้คุณไดมอนด์ฟังอีกครั้ง” หญิงสาวรีบเข้าเรื่อง เธอไม่อยากที่จะอยู่กับเขานานๆ

“คุณริต้าติดธุระรึเปล่าครับ ถึงได้รีบร้อนแบบนี้” ไดมอนด์ส่งสายตาให้บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ในห้องอาหาร ให้ออกไปข้างนอก เหลือเพียงแค่เขากับริต้า

“เออ....ปะ เปล่าค่ะ พอดีริต้าไม่อยากรบกวนเวลาของคุณไดมอนด์นาน” ริต้าเริ่มขยับตัว เพราะไดมอนด์ก้าวสามขุมเข้ามาใกล้เธอ แล้วนิ้วหนาก็ไล่เกลี่ยไปตามเส้นผมของเธอ

“คุณสวยมากเลยนะครับ ผมชอบ....” ไดมอนด์พูดจบ ริต้าสะดุ้งกับคำพูดนั้นหันหน้าไปมองคนพูดทันที ทำให้จมูกไปชนกันแก้มหนาโดยไม่ทันระวัง ไดมอนด์ก้มลงมาใกล้เธอมากเกินไป

“อะ เออ...ขะ ขอโทษค่ะ” ริต้าหัวใจเต้นแรง หน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายจนฝ่ายตรงข้ามเห็นได้ชัด นั่นยิ่งทำให้ไปกระตุ้นสัญชาตญาณความเป็นเสือในตัวของไดมอนด์เพิ่มขึ้น

“หึ หึ อยู่ดีๆมาหอมผมแบบนี้ คุณจะรับผิดชอบยังไง”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ อีกอย่างคุณก็...” เธอไม่กล้าที่จะตำหนิเขาตรงๆ เพราะเขาเป็นถึงลูกค้า VVIP และยังเป็นพวกมาเฟียอีกด้วย

“ดิฉันขอโทษอีกครั้งค่ะ เอาเป็นว่าถ้าคุณไดมอนด์ซื้อโฆษณากับทางเรา ดิฉันจะเพิ่ม....”

“ผมต้องการคุณ” ไดมอนด์พูดตรงจนทำให้ริต้าถึงกับชงัก

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่สามารถให้คุณได้ ถ้าหากคุณไดมอนด์สนใจจะทำโฆษณากับบริษัทเรา ช่วยเซ็นชื่อตรงนี้ด้วยค่ะ” มือบางยื่นเอกสารเลื่อนไปตรงหน้าชายหนุ่มลูกหล่อ ด้วยสายตาจริงจัง

“แล้วถ้าผมไม่เซ็น!!”

“งั้นดิฉันต้องขอตัว” มือบางหยิบเอกสารกลับมาคืน แต่ถูกอีกมือยื้อไว้ ริต้าเงยหน้าขึ้นไปมองหนุ่มหล่อ แต่ดวงตาดุดัน แข็งกร้าวคล้ายกับนักล่าที่พร้อมจะกระโจมเข้าตระคลุบเหยื่อ

“ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธผม โดยเฉพาะผู้หญิง” ไดมอนด์พูดด้วยน้ำเสียงเข้ม แววตาดุดันต่างจากครั้งแรกที่เจอ

“ดิฉันมาทำงาน ไม่ได้มาขายตัว ดังนั้นคุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับดิฉัน รบกวนช่วยปล่อยเอกสารด้วยค่ะ” ริต้าตอบโต้กลับโดยไม่คิดกลัวเกรงอำนาจของอีกฝ่าย

“ก็ได้ ผมจะเซ็นเอกสาร แต่ต้องแลกกับการที่คุณจะนั่งทานอาหารกับผมมื้อนี้” ไดมอนด์เปลี่ยนสีหน้าและแววตาภายในเสี้ยววินาทีจะดุดัน แข็งกร้าว ก็เปลี่ยนมาอ่อนโยน ยิ้มหวานให้กับเธอ

“.....ได้ค่ะ หากคุณไม่ทำอะไรนอกเหนือจากนี้ ฉันจะนั่งทานอาหารมื้อนี้กับคุณ” ริต้านิ่งคิดสักครู่ จึงยอมตอบตกลง

บริกรเดินมาเสิร์ฟอาหารให้กับเธอ เป็นสเต็กปลา ปรุงด้วยเชฟชั้นเลิศ พร้อมทั้งเทไวน์ขาวให้กับเธออย่างพิถีพิถัน

เมื่อริต้าเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติเธอจึงเริ่มทานอาหารกับคุณไดมอนด์ และชวนคุยเรื่องงานและเรื่องทั่วไปกับเขา เมื่ออาหารในจานหมด เธอจึงยื่นเอกสารให้ไดมอนด์เซ็นอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็ยอมเซ็นอย่างง่ายดาย เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเธอจึงขอตัวกลับ

ไดมอนด์เดินมาเลื่อนเก้าอี้ แล้วเอื้อมมือไปให้เธอจับเพื่อลุกขึ้นยืนอย่างสุภาพบุรุษ เมื่อถึงหน้าประตูลิฟท์ เขาให้บอดี้การ์ดลงไปส่งเธอข้างล่าง พร้อมกับโน้มตัวเข้ามากระซิบข้างหูเธอ

“แล้วพบกันใหม่นะครับ คุณริต้า” น้ำเสียงสุขุมนุ่มลึก และสัมผัสที่แผ่วเบาลูบไล้ไปตามต้นแขนเนียนของเธอ ทำเอาหัวใจและร่างกายเธออ่อนไหว วูบวาบ

ริต้าเดินตรงไปที่รถด้วยความรู้สึกแปลกๆ เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ตอนแรกเธอยังพอทนได้ แต่ยิ่งเดิน ขาอ่อนก็ยิ่งเสียวสีกัน ยิ่งทำให้เธอเกิดอาการแปลกๆเพิ่มมากขึ้น

รถที่จอดอยู่ที่ลานกว้างเหลืออยู่เพียงไม่กี่คัน เธอกำลังจะถึงรถ ก็ต้องหยุดชงัก เพราะมีใครบางคนมาจับที่ข้อมือของเธอ

“ภะ ภาวินทร์ ฉะ ฉัน...” ริต้าหันหลังไปมองคนที่ดึงมือเธอไว้ เขาคือภาวินทร์เด็กฝึกงาน

“บอสเป็นอะไร ทำไมหน้าตาเป็นแบบนี้”

“นะ นายมาได้ยังไง อื้มมม” เธออยากจะถามเขาแต่ร่างกายของเธอมันร้อนลุ่มไปหมด

“บอสขึ้นรถเร็ว เดี๋ยวผมไปส่ง” ภาวินทร์รีบลากริต้าขึ้นรถ เพราะเขาเห็นผู้ชายสองสามคนเดินมาทางนี้ โชคดีที่ลานจอดรถมันมืด เลยพอที่จะหลบสายตาได้

ภาวินทร์รีบสตาร์ทรถแล้วออกจากโรงแรมทันที เขามองผ่านกระจกหลังก็เห็นผู้ชายเหล่านั้นวิ่งตามรถ

“บอส บอสครับ มันทำอะไรบอส บอกผมมา” ภาวินทร์ขับรถไป อีกมือก็หันมาเขย่าร่างบางที่นอนขดตัว

“ตัวบอสร้อนมากเลย บอสไม่สบายรึเปล่า แล้วมันเกิดอะไรขึ้น”

“ฉันร้อน ร้อนไปทั้งตัวเลย อื้อ...” มือบางลูบไล้ไปทั่วร่างกาย

“บ้านพี่อยู่ไหน เดี๋ยวผมไปส่ง”

“นาย...ช่วยฉันด้วย ฉันไม่ไหวแล้ว อ๊า ซี๊ดด” ริต้าเอื้อมมือไปลูบที่ต้นขาของกวินทร์พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้

“พี่ริต้า อย่าบอกนะว่ามันวางยาพี่ ไอ้เลวเอ้ย!!!” ภาวินทร์โมโหมาก เอากำปั้นทุบเข้าที่พวงมาลัยหลายที แต่เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บเท่ากับที่เห็นหญิงสาวร้องทรมานเช่นนี้

“พี่ใจเย็นๆนะ ใกล้ถึงแล้ว อื้มมมม” ภาวินทร์ขับรถด้วยความเร็ว เขาไม่รู้ที่พักของบอสสาวจึงพากลับมาที่คอนโดของตัวเอง ระหว่างทางริต้าร้องครวญคราง แล้วเอามือลูบไล้ตัวเองและต้นขาของเขาตลอดทาง เขาต้องพยายามอดกลั้นไม่ให้เอาเธอข้างทาง เพราะมันคงไม่จบแค่ครั้งเดียว แต่มือบางก็คอยมาวนเวียนที่มังกรของเขาบีบ จับ ขย้ำจนมันตื่นตัวบวกกับเสียงครางหวานๆ มันยิ่งขยายใหญ่มากกว่าเดิม

ภาวินทร์อุ้มริต้าเข้ามาในลิฟต์ มือไม้บางก็ลูบไล้ไปตามแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เมื่อได้ยินเสียงลิฟต์เตือน เท้ายาวก้าวเข้าห้องอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาทนความยั่วยวนของบอสสาวพราวเสน่ห์คนนี้ไม่ไหวแล้ว

เมื่อประตูปิดดังภาวินทร์ก็ประกบริมฝีปากไปที่บอสสาวทันที ด้วยฤทธิ์ยาหรือได้รับการสอนเบื้องต้นมาแล้ว เธอตอบจูบเด็กหนุ่มอย่างไม่มีความเขินอาย ตอนนี้เธอปลดปล่อยความต้องการทั้งหมดที่มีออกมา

ลิ้นปากสอดเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากหนา มือบางลูบไล้แผงอกแกร่งไปมา ภาวินทร์ก็ไม่ยอมแพ้ เขาเป็นคนสอนการจูบให้เอง เขาตอบรับเรียวลิ้นนั่นและสลับแลกลิ้นกันไปมา มือหนาลูบไล้ไปตามร่างกายที่สมส่วนบีบเคล้นเต้ากลมที่ล้นทะลัก ทำให้ริต้าส่งเสียงครางเพราะความเสียวซ่าน

“อื้มมม” เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมา

ภาวินทร์ปล่อยปากบางเป็นอิสระ เขาเปลี่ยนเป้าหมายใหม่มาที่ซอกคองามระหงและมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว เขาซุกไซ้ไปตามซอกคอสลับกับใช้ริมฝีกปากขบเม้มจนเกิดเป็นรอยแดง

“อ่า...เจ็บ อื้มมม” ถึงจะบอกว่าเจ็บ แต่ร่างบางกับแอ่นอกขึ้นรับรอยขบเม้มนั้น

“ผมต้องแสดงความเป็นเจ้าของหน่อยแล้ว ไม่งั้นก็จะมีคนมายุ่งวุ่นวายกับพี่อีก” ภาวินทร์ปล่อยรอยแดงไปทั่วร่างกายตามอำเภอใจ