พลาดรัก เด็กฝึกงาน

เด็กฝึกงาน

เช้าวันจันทร์

หลังจากวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เธอนอนพักผ่อนอยู่ที่ห้องสองวันเต็มๆ ร่างกายเธอทั้งเหนื่อยล้า อ่อนแรง และเจ็บกลางกลายสาวมากๆ รู้ทั้งรู้ว่าเป็นครั้งแรกของเธอ เขากลับไม่อ่อนโยนกับเธอเลย

“เฮ้อ...พอๆ เลิกคิดๆ หวังว่านับจากนี้จะไม่พบไม่เจอผู้ชายคนนั้นอีกตลอดไป” ริต้าบอกกับตัวเองในห้องทำงาน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ขออนุญาตค่ะ สวัสดีค่ะพี่ริต้า วันนี้บอสแจ้งมาว่าจะมีเด็กฝึกงานเข้ามาใหม่หนึ่งคนค่ะ พี่จะให้ไปอยู่กับใครดีค่ะ” ดรุณีเลขาคู่ใจของบอสริต้า ทำงานร่วมกันมาหลายปี ต่างรู้ใจกันดี

“เด็กจบทางด้านไหนมาหล่ะ”

“การตลาดดิจิทัลค่ะ”

“อืม...งั้นเอาไปอยู่กับนายแมนแล้วกัน ตอนนี้มีโปรเจคใหญ่ที่ต้องทำ เอาเด็กฝึกงานไปคอยช่วยแล้วกัน” ดรุณีรับคำสั่ง และรายงานตารางงานวันนี้ให้บอสริต้าทราบก่อนที่จะขอตัวออกจากห้องทำงาน

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง (เสียงโทรศัพท์)

“ริต้าพูดค่ะ”

(ผมเอง คุณขึ้นมาพบผมด้วยตอนนี้) บอสใหญ่โทรลงมาตามให้ริต้าขึ้นไปพบ

“ได้ค่ะ”

ริต้าบอสสาวที่หน้าตาดี เก่ง ฉลาด ประสบการณ์ทำงานโชกโชนและโสดมาจนอายุสามสิบปีก็ยังไม่เคยมีชายใดเข้ามากล้ำกราย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอบ้างานมากเกินไป หรือไม่มีใครกล้ามาจีบกันแน่ แต่ในที่สุดเธอดันพลาดท่าให้กับชายแปลกหน้าที่หล่อถึงขนาดที่ทำใจเธอสั่นได้

ริต้าเดินออกจากห้องทำงานไปรอลิฟต์เพื่อจะขึ้นไปพบบอสใหญ่ชั้นบนสุด ริต้าก้มหน้าก้มตาตอบข้อความในโทรศัพท์คุยกับเพื่อนสาวพลอยและอุ้ม จนลิฟต์ลงมาจอดตรงหน้า ประตูลิฟต์เปิดออก คนจากในลิฟต์เดินสวนออกมา โดยที่ริต้าไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมอง เธอยังคงก้มหน้า และยิ้มกับโทรศัพท์ตรงหน้า

ลมพัดพากลิ่นหอมจากกายสาวไปแตะเข้ากับจมูกโด่ง คนที่ออกจากลิฟต์ถึงกับต้องสะดุ้งและหันตามกลิ่นที่ลอยมา ประตูลิฟต์ก็ปิดไปเสียแล้ว แต่แค่เพียงช่องว่างของประตู เขาก็สามารถมองเห็นหญิงสาวเจ้าของกลิ่นนี้ได้ รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นทันที

“ในที่สุดเราก็เจอกันจนได้ ริต้า”

ห้องทำงานบอสใหญ่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ขออนุญาตค่ะ คุณริต้าจากแผนกการตลาดมาขอเข้าพบค่ะ” เลขาหน้าห้องของบอสใหญ่เข้าไปรายงาน

“เชิญค่ะคุณริต้า” กัญญาเลขาบอสใหญ่เดินมาตามให้ริต้าเข้าไปในห้อง ริต้ายิ้มขอบคุณแล้วก้าวเท้าเรียวเข้าไปข้างใน

“สวัสดีค่ะ บอส มีเรื่องอะไรเร่งด่วนเหรอค่ะ ถึงให้ริต้าขึ้นมาพบ”

“พอดีมีเด็กฝึกงานมาใหม่ ผมอยากจะฝากให้ริต้าช่วยดูแลหน่อย”

“ริต้าทราบแล้วค่ะ ดรุณีมาแจ้งแล้ว ริต้าให้เขาไปช่วยนายแมนค่ะ เพราะเห็นว่าตอนนี้นายแมนกำลังมีโปรเจคใหญ่ เลยคิดว่าน่าจะขาดคนช่วยงาน” ริต้าอธิบาย เธอไม่เข้าใจว่าแค่เด็กฝึกงานทำไมบอสต้องเรียกเธอมาสั่งด้วย

“เรื่องตามนายแมนผมไม่ขัด แต่ผมอยากให้คุณเป็นพี่เลี้ยงอีกคน เพราะคนนี้มีผู้ใหญ่ฝากมา เลยอยากให้คุณช่วยดูแลเป็นพิเศษ”

“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา แล้วจะมาเริ่มงานเมื่อไรค่ะ”

“พรุ่งนี้ แล้วเขาจะอยู่ที่นี้แค่ 6 เดือนเท่านั้น คุณพอจะสอนงานเขาทั้งหมดได้มั้ย”

“ถ้าเขาก็ร้องไห้กลับบ้านก่อน 6 เดือนคิดว่าได้ค่ะ” ริต้าเอ่ยปากรับคำ เพราะปกติเวลาบอสใหญ่สั่งงาน เธอไม่เคยปฏิเสธเลย เธอจึงเป็นคนที่บอสไว้ใจและเชื่อใจที่สุด

“อ่อ..อีกเรื่อง อีกสามเดือนผมจะปรับขึ้นตำแหน่งใหม่ให้คุณนะ เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดคนใหม่ แต่!! คุณต้องพิสูจน์ความสามารถของคุณให้ผมเห็นมากกว่านี้ก่อน”

“ยังไงคะ?” ริต้าแสดงสีหน้าสงสัยอย่างเห็นได้ชัด ที่ผ่านมาเธอยังแสดงฝีมือออกมาไม่เพียงพออีกรึไง

“ผมมีลูกค้า VVIP คนหนึ่ง ผมต้องการให้คุณปิดการขายกับคนนี้ ถ้าคุณทำได้ ก็ถือว่าเป็นการพิสูจน์ความสามารถของตัวคุณเอง”

“ไม่มีปัญหาค่ะ แล้วเขาเป็นใครคะ” ริต้าถามด้วยความตื่นเต้น แต่สีหน้าเรียบนิ่ง หัวใจเธอแทบจะหลุดออกมาจากอก เพราะเธอชอบความท้าทาย เรื่องมาก เรื่องเยอะ ยิ่งลูกค้า VVIP เธอชอบมาก นั้นหมายความว่าเธอจะได้โบนัสที่มากขึ้นด้วย

“เขาชื่อคุณไดมอนด์ เป็นคนฝรั่งเศส แต่พอพูดไทยได้บ้าง เขาเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง มีธุรกิจทั้งขาวและดำ จะเรียกว่าเป็นมาเฟียก็ไม่ผิด” หลังจากที่ฟัง ริต้าก็รู้สึกกลัวขึ้นมานิดๆ เธอไม่เคยเจอมาเฟียมาก่อน ภาพในจินตนาการของเธอคือมาเฟียน่าจะคล้ายกับยากูซ่า ที่มีรอยสักเต็มตัว แก่ๆ อ้วนๆ มีลูกน้องเดินตามเป็นพรวน

บอสใหญ่เห็นท่าทางคิดหนักของริต้า จึงเสนอให้เอาเด็กฝึกงานไปด้วย เพราะเป็นผู้หญิงไปอาจจะไม่ปลอดภัย แต่ริต้ากลับปฏิเสธเพราะมองว่าเด็กฝึกงานไม่มีประสบการณ์ ถ้าพาไปจะเป็นตัวถ่วงเสียเปล่า

“คุณเชื่อผม เอาเด็กฝึกงานไปด้วย ถือว่าเอาเขาไปเรียนรู้งาน อีกอย่างคุณควรนึกถึงความปลอดภัยของตัวเองก่อน ถ้าสุดท้ายแล้วคุณปิดการขายคุณไดมอนด์มะ....”

“ได้ค่ะ ริต้าทำได้” ไม่รอให้บอสใหญ่พูดจบ ริต้าก็แย้งขึ้นทันควัน เธอเชื่อว่าเธอต้องทำงานนี้สำเร็จแน่นอน

“ก็ดี ถ้าคุณทำได้ ผมจะขึ้นตำแหน่งให้คุณทันที พร้อมโบนัส 30 เปอร์เซ็นต์ และวันหยุดอีกหนึ่งเดือน” บอสใหญ่พูดด้วยรอยยิ้ม เขาคิดไม่ผิดที่มอบหมายงานนี้ให้ริต้า

“แต่คุณต้องเชื่อผมนะ ถ้ามีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล คุณต้องรีบรายงานผมทันทีและต้องห่วงความปลอดภัยของตัวเองมาเป็นอันดับหนึ่ง” บอสใหญ่เอ่ยด้วยความเป็นห่วงกับความกระตือรือร้นของหญิงสาว

“ขอบคุณค่ะบอส ริต้าจะตั้งใจทำงานค่ะ” ริต้ากล่าวขอบคุณด้วยความดีใจ เธอคาดหวังกับงานและตำแหน่งนี้มาก มันถือว่าเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าตลอดเวลาหลายปีที่เธอตั้งใจขยันทำงาน มันประสบความสำเร็จ

ห้องทำงานบอสริต้า

“รุณีเข้ามาพบพี่หน่อยค่ะ” ริต้ากดเครื่องโทรศัพท์ในห้องทำงาน เรียกเลขาสาวเข้ามาพบ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“บอสมีเรื่องอะไรจะใช้รุณีค่ะ”

“เด็กฝึกงานมารึยัง ฉันเปลี่ยนใจแล้วให้เด็กฝึกงานมาช่วยฉันแทน และให้ริวไปช่วยแมนแทน”

“มาเริ่มพรุ่งนี้ค่ะ

“ได้ งั้นพรุ่งนี้ถ้าเด็กฝึกงานมาให้เข้ามาพบฉันที่ห้อง แล้วรุณีเตรียมเอกสารของบริษัทให้พร้อม พรุ่งนี้บ่ายฉันจะออกไปพบลูกค้า”

“ให้รุณีออกไปกับบอสมั้ยค่ะ”

“.....ไม่ต้อง ฉันไปกับเด็กฝึกงานพอ งานนี้บอสสั่งมาให้พาเด็กฝึกงานไปเรียนรู้งาน” ริต้าอธิบายเพิ่มเติม เพราะเห็นสีหน้ารุณีที่งุนงง ปกติเด็กฝึกงานถ้ายังไม่ผ่านโปร จะไม่สามารถออกไปพบลูกค้าได้ แต่นี่เพิ่งเข้ามาทำงานก็ได้ออกไปพบลูกค้าแล้ว จึงสร้างความสงสัยกับรุณีอย่างมาก

ริต้าสั่งงานเลขาเรียบร้อย เธอก็หันมาจดจ่อที่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อเตรียมเอกสารให้ลูกค้า และสรุปงานอย่างย่อให้กับเด็กฝึกงานทำความเข้าใจก่อนไปพบลูกค้า

ด้วยการทำงานมาหลายปี เธอจึงเป็นคนรู้จักเตรียมความพร้อมในทุกๆ สถานการณ์ เธอจะประเมินความเสี่ยงของงานและเตรียมการป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องที่ยากจะรับมือ กว่าเธอจะเตรียมทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย

เวลาล่วงเลยไปถึงสองทุ่ม ชั้นบนสุดของบริษัทมีสายตาคมคอยจับจ้องการทำงานของเธออยู่ตลอดผ่านกล้องวงจรปิดภายในห้อง

เช้าวันใหม่ 8.00 น.

ริต้ามาทำงานตอนเช้าตามปกติ เธอเอ่ยทักทายกับลูกน้องในแผนกหลายสิบคน ด้วยความเป็นมิตร ในเวลางานเธอคือหัวหน้าที่ระเบียบ เนี้ยบ ดุ จริงจังกับงาน แต่ถ้านอกเวลางานเธอก็เปรียบเหมือนกับพี่สาวที่แสนดี ที่สามารถพูดคุยปรึกษากันได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก (เสียงเคาะประตู)

“บอสค่ะ เด็กฝึกงานมาแล้วค่ะ ให้พาเข้ามาเลยมั้ยค่ะ” ดรุณีถามบอสสาวที่ตอนนี้กำลังจัดเตรียมเอกสารอยู่บนโต๊ะอย่างขะมักเขม้น

“พาเข้ามาเลย เออ...พี่ขอกาแฟแก้วหนึ่งด้วยนะ” รุณีก้มศีรษะเล็กน้อย เป็นการตอบรับแล้วถอยหลังออกจากห้อง

ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังตามมาอีกครั้ง

“เข้ามา” ริต้าตะโกนบอกคนข้างนอก โดยที่ยังก้มหน้าจัดเตรียมเอกสาร

..........................

“สวัสดีครับ บอสริต้า” เด็กฝึกงานก้าวเข้ามาในห้องมองดูพฤติกรรมของหญิงสาวอยู่นานโดยที่ไม่พูดอะไร เธอก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมามอง สุดท้ายเขาก็ต้องเป็นคนเอ่ยทักขึ้นมาเอง

“อืม...พอดีฉันรีบเตรียมเอกสารอยู่ นายแนะนำตัวหน่อยซิ” ริต้าก้มๆ เงยๆ อยู่กับกองเอกสาร โดยไม่คิดที่จะมองคนที่อยู่หน้าประตู

“ผมชื่อภาวินทร์ สิงหตระกูล อายุ 26 ปี.....” เด็กฝึกงานยังแนะนำตัวไม่จบ มือริต้าที่ง่วนอยู่กับเอกสารก็ต้องหยุดชะงัก เพราะชื่อนี้มันคุ้นหูเธอมาก ใบหน้าสวยค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ