" หยุดเดี๋ยวนี้นะ "
กุลนิดาตะคอกออกมาสุดแรง จนลืมไปว่าในอ้อมกอดของเธอยังมีลูกสาว นั่นจึงทำให้น้องอบอุ่นตกใจและร้องไห้ออกมา จนกุลนิดาเริ่มตั้งสติได้พร้อมกับมองหน้าลูกอย่างสงสาร เธอไม่เคยเป็นแบบนี้ต่อหน้าลูกสาวมาก่อน
" แง๊......คุณแม่ น้องอบอุ่นกลัว งือออ... "
เด็กหญิงกมลทิพย์ปล่อยโฮออกมาเมื่อรู้สึกกลัวแม่ของตัวเอง กุลนิดาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เพราะภายในใจของเธอมันร้อนรุ่มด้วยความกลัวจับใจ กลัวทุกอย่าง คิมหันต์กดดันเธอและเธอก็ดันไหลไปตามเกมส์ของเขา จนเมื่อลูกสาวร้องไห้จึงเริ่มได้สติขึ้นมาหันมาหาลูกสาวที่ร้องไห้ตัวสั่นเทิ้ม วันเกิดลูกสาวเธอที่ควรจะราบรื่นและมีความสุข วันนี้มันกลับโดนพังไปซะหมดเพราะเขา
" แม่ขอโทษลูก โอ๋ ไม่เอาไม่ร้องนะคะเด็กดี "
กุลนิดาลบศีรษะลูกสาวพร้อมกับกอดเอาไว้แนบอกตัวเอง แน่น เธอปลอบอยู่นานกว่าน้องอบอุ่นจะสงบลงได้แต่ก็ยังมีน้ำตาให้เห็นอยู่ คิมหันต์มองภาพนั้นด้วยค
