“คงไม่ได้ นายท่านอยากได้ที่ดินตรงนั้นมาก กำชับมาหลายครั้งแล้วว่าอย่าปล่อยให้หลุดมือไปเป็นของคนอื่น”
ชนาธิปถอนหายใจแผ่ว นึกถึงคำสั่งจากแดนไกลที่ย้ำนักย้ำหนาเรื่องที่ดินผืนนั้นสลับกับใบหน้าสะสวยของแพรวาแล้วเส้นตรงขมับก็เต้นตุบๆ ขึ้นมาทันที
“โอเค ถ้างั้นก็ช่วยนัดคุณแพรวาให้ฉันด้วย บอกเธอว่าทุ่มตรงฉันจะไปรับที่คอนโดฯ” สั่งความเสร็จชายหนุ่มก็กดตัดสาย ก่อนจะเดินเข้าไปหาต้องรักทั้งที่หัวคิ้วยังคงขมวดมุ่นอยู่อย่างนั้น
“เอ่อ...ถ้าคุณธิปมีงานด่วนจะกลับไปก่อนก็ได้นะคะ รักกลับเองได้ค่ะ” หญิงสาวบอกเขาอย่างเกรงใจ เห็นแววตาไม่สบอารมณ์ของเขาก็พอจะเดาได้ว่าคงมีปัญหาเรื่องงานเป็นแน่
“ไม่มีอะไรด่วนหรอก วันนี้ฉันอยู่กับเธอได้ทั้งวัน ไปกันเถอะ” พูดจบเขาก็แตะหลังเธอเบาๆ ให้ออกเดินไปด้วยกัน ต้องรักแอบก้มหน้าลอบยิ้มอย่างสุขใจเพียงลำพังกับคำพูดประโยคนั้นของเขา
หลังจากที่ต้องรักรับเถ้ากับอัฐิมาเรียบร้อยแล้ว ชน
