นัยน์ตากลมโตมองที่นั่งข้างตัวเขาอย่างชั่งใจ ครั้นมองเลยขึ้นไปก็เห็นใบหน้าเรียบเฉยของเขาพร้อมกับอาการจับจ้องมาทางเธอนิ่งๆ ราวกับกำลังถามว่าจะมาหรือไม่มา
สุดท้าย ต้องรักก็ต้องลุกไปหย่อนตัวลงนั่งใกล้กับเขา โดยจงใจเว้นระยะห่างระหว่างกันประมาณหนึ่งศอก เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมานอกเสียจากยกแขนข้างที่อยู่ใกล้เธอขึ้นพาดไปบนพนักโซฟาโดยอ้อมไหล่ของเธอไปด้วย มองผิวเผินเหมือนเขากำลังโอบเธออยู่ เพียงแต่ไม่มีการแตะเนื้อต้องตัวกันเท่านั้น
“ต่อสิ...”
เสียงทุ้มของเขาเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบพร้อมกับเอียงตัวมาทางเธอนิดหนึ่งเพื่อตั้งใจฟัง จนต้องรักต้องแอบสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ระงับอาการตื่นเต้นที่กำลังปะทุขึ้นมาจนแน่นอก พลางบีบมือตัวเองแรงๆ
“คือว่า...ก่อนหน้านี้แม่ของรักเสียค่ะ รักเลยไม่ได้ไปทำงานหลายวันเพราะต้องจัดการเรื่องงานศพ เมื่อคืนเป็นคืนสวดคืนสุดท้าย พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันเผาแล้วค่ะ” หญิงสาวเว้นระยะการพ
